Sistemi  bir   orkestra   olarak düşünürsek    daha  basitleştirilmiş    halini canlı  bir  şekilde  göz önüne  getirmiş  oluruz. Burada  bir  orkestra  Şefi var. Orkestranın    diğer   müzisyenleri. Ve   seyirciler. Normal  bir  ortamda  seyirciler in   Orkestra Şefine  ve   müzisyenlerine  yönelik  etki/tepkileri önemlidir. Eğer  seyirciler  ve  eleştirnenler    Orkestranın    seslendirdiği  eserlere  yönelik eleştirilerinin  cevaplarını olumlu bir şekilde  alırlarsa,   var olan   hoyratlılıkların  önüne  geçmiş  olurlar ve   orkestaya  DEĞERLER katarlar..  Burada seyirciye göre  bir iyileşme  var.  Sistem iyileşmeye  doğru  gidiyor.  Seyirciler    bu  orkestranın  konserine   rağbet   gösterirler. Bu anlamda   sevgili HeK'in  Faysal'ın yazısına  ilişkin "kendimizi gore munasip bir hale donusturmek mumkun"    tezi bir  değer  ifade  eder.  Yok  eğer   Orkestra bu   şekilde   işlemiyorsa. Orkestra  Şefinin     orkestra   elemanlarıyla ve   seyircilerle  doğrudan  "irtibatı"  yoksa,   daha  doğrusu orkestra  kurulmadan  önce   yan yana  gelen ve   orkestranın amacını tespit eden   müzisyenler  arasında ilişki  yoksa,   Orkestra  şefi   gönülü yada  gönülsüz  seyircinin amacının  tersi  olan güçlerin  eserleriyle ikiden  bir    orkestra  elemanlarının   ve  seyircinin  önüne   çıkıyorsa başka  bir durumla  karşı karşıyayız. Bu  arada    sürekli  tezat  eserlerle   orkestra  elemanlarının  karşısına   çıkan  Orkestra  şefine ayak uydurma bir  çok   müzisyen  için  zor bir ortam yaratıyor olacak.  Bazı   müzisyenler   farklı tellerden çalan   orkestraya  ayak uydurmadığından  ya   gönülü  bir şekilde   orkestrayı  terk ediyor  yada   eski bildiklerinden  ısrar  ettiklerinden  dolayı   bir kenara  konulur.  Yanlış  notalarla  çalışan ve  dinleyicilerin  kullaklarını    ve  müzik zevkleri  tahrip eden  bir   orkestra  sistemide  olabilir.   Ayrica   hayatlarında    bu  orkestranın  dışında   başka     hiç bir   orkestranın müzikisini  dinlemeyen  seyirciler  için  bu   yanlış notalarla  müzik yapan   orkestra  dünyanın   en  iyi  orkestrası   olarak algılanabilir.  Hatta,   yanlış notalarla müzik eserini  veren   Orkestra  Şefi    dünya   orkestra  şeflerinin Piri   olarakta  bu çevreler  tarafından  değerlendirilebilinir.  Çünkü,   başka  müziik  orkestrasını    görmemişler.  Geçmişte   başka    orkestraları  dinleyen  insanların  bağırıp  çağırmaları da  böyle ortamlarda   hiç  bir şey ifade  edemez.  Hatta  bu insanlar   yadırganırda... Böyle  ortamlarda   yanlış  notalarlada  olsa   orkestra   Şefine  ayak uyduranlar ve  inananlar   çalabilir..  Buradada  bir uyum var. Böyle  bir  sistemi değiştirmek   çok zor.  Faysal gibi arkadaşların  seyircilerin  saflarından  oyuncalara  yönelik eleştirileri  onların   seyirci   sıralarını  terketmeye  zorlar. Çünkü,   seyircilerin    kürsülerini    kontrol eden    kontrolcular var.     Herkes  alkışladığı zaman eğer  birileri   alkışlamasa  vay haline... FemKurd ve  Yorumlayan arkadaşlar   niye   insanları   bu  orkestraya  mahkum ediyorlar.  Zaten  Faysal Dağlı'da  yazısında   PBK(Hek'in söylemiyle) "Kürd hareketinin mevcut durumda çözüm biçimi olarak tarif ettiği ''demokratik özerklik''in bile AB üyeliği yol haritası ve Kopenhagen Kriterlerinin yani AB kurumlarının ''yerel yönetimler yasasının'' bir başka biçimde ifadesi olduğu biliniyor. " Yani seyircilerin   dahi anlam  veremediği   Faysal'ın  dediği bu "''yerel yönetimler yasasını"  temel   alan   Orkestranın  dışında   başka    orkestralar  kurmak ve  geliştirmek  niye  olmasın. Bu  millete  farklı standartlarda    Orkestralar/sistemler  sunmak  niye  Godot'u beklemek olsun?  Bir   sistem  totaliter  olur, bir  başkası  liberal,  bir başkası  laşka  ve  bir  başkası  Orkestra   şefi olmaksız  olur.  Bunlar  pazarladıkları  mallara  göre   müşteri  bulabilrler. Birbirlerinin    değişim ve  gelişimlerine   katkıdan  bulabilrler. Fakat,  tek  bir  sistem olduğu zaman    ona  mahkumsun.  Mahkumluğu niye  kader   olarak   alıyoruz, anlamıyorum. SElamlar