İsmet Şerif Wanlı /HeK

İsmet Şerif Wanlı’yı ilk çok yazarlı bır kıtabın yazarı olarak tanıdım. Enerjisi yüksek, heyecanlı (büyük olasılıkla da canı gönülden) Kürd meselesine damardan ilgili biri izlenimi edindim. Yazdıkları birçok şey ile benim halen problemlerim var. Bana hep Kürdler arasında sık rastlanılan (ne yazık ki) aşağılık kompleksine derman olsun diye başvurulan yöntemler gibi geliyor. Muhtemelen işlevleri de olan şeyler. Belkide epey değil, haksızlık etmiyeyim.

İsmet Şerif Wanlı’ya bakınca, bır tek şey çok önemlı koca bır ömrü Kürdıstan'a gerçek bir sevgi ile adanmışlık. İşlenebilecek tüm sevap ve hatalardan çok çok güçlü bir şey bu. İnsanın ülkesine böyle bır tutku ile sevgi duyması.

Bu samimi sevgisi yüzünden gülümseyen yüzü hatıra olarak belleğimde kalacak. Keşke Öcalan ekibine bu derece de bel bağlamasaydı. Belkide son yıllarını bu ölçüde hayal kırıklığı ile geçirmemşş olurdu. Aso'nun yazısına geçen not ta hanımının Kürdlere kırgınlığına değinilmiş, CIA belgelerine geçti Kürdlerin bu vurdumduymaz hoyratlığı. Şimdi kayıtsız şartsız Kürd sevgisi duyan arkadaşlar bana saldıracak ama umurumda değil, beni tiksinti sınırına getiren bir vahşilik, ilkellik damarıdır bu Kürdlerde bulunan.

Eleştiri yazacak arkadaşlara önceden hatırlatayım, kendimi baştan aşağı Kürd hisseden biriym, ona gore yazsınlar. Doğruya doğru eğriye eğri. Benim izleyip gözleyi yılların deneyimi ile vardığım sonuç budur. Hoyrat ve vurdumduymaz hakkaniyeti olmayan bir ahaliye evrilmişiz. Evrilmişiz diyorum neden?

Geçen gün shanıdar ile ildili bir kitabı şöyle bır karıştırdım (okudum demiyorum dikkat-vaktim yoktu) Shanıdar Kürdıstan da dev bır mağaradır ve neandertha barınakları içine çok onemli bir tarih öncesi mekandır. Dünya da ilk kez insanlığın oluşune kıymet biçtiğine dair ilk belgenin bulunduğu yerdir. Shanıdar ölülerin gömüldüğü ilk mekan örneğidir. Yetmez oluşunu gömmekle kalmamış eski hemşehrilerimiz mezara çiçek de koymuşlar, sevdiklerinin anısına.

Geçen yıl Elbak‘a ziyaret ettim mezarlık mezbele gibi idi, güya gerilla gerilla diye sentimental düşünceler saçılır, iki gerillanın mezarının etrafı çöpten pislikten naylondan petsisden geçilmiyordu. Bunlar sadece pislik temizlik ekensinde ele alınacak şeyler değil, insana verilen değer, anısına verilen değerle alakalı şeyler bunlar. Utanılacak bır durumdur.

40-50-100 bin yıl önce Kürdıstan‘ın Shanıdar mağarasında yaşayan memleketdaşlarımız mezarlara çiçek koyma inceliğini başlatmış. 21. yüzyılda belediyesini Kürd yurtseverlerin idare ettiği başkala da mezarlık üstelik gerilla mezarları çopten geçilmiyor.

Buradan Güney Kürdıstan‘a geçeceğim.

İsmail Beşikci’yi atlayarak oradan İsmet Şerif Wanlı‘ya ve hanımı yengemiz hanımefendinin haklı tepkisine geleceğim.

İsmail Beşikci zihinsel olarak lafını esirgemez, bu açıdan bır haylı agresiv sayılabılır
ama diğer alanlarda fazlasıyla efendidir.

Senelerdir Kürdlerin hoyratlığına vurdumduymazlığına günü gününe tanık olur ama tek bır lakırdı dahi etmez.

Süleymaniye de bir parkta Yılmaz Güney‘ın heykelinin yanında onun da heykelini dikmişler.
Güzel bir şey, YETMEZ! İsmail Beşikci yaşarken heykelle filan geçiştirilecek adam değil.

Yahu bu Güneyli kazmalara kızmamak elde değil.

İsmail Beşikci bilim adamı. Süreklı okuması yazması lazım.

Bu işler bedava olmaz.

Adam geçimini masrafını nasıl sağlıyor diye düşünen oldu mu?

Güney‘n elinde önemli fırsatlar ve paralar var.

İsmail Hoca‘yı çoktan orda misafir akademisyen olarak konumlandırmaları gerekird.

Belkı orada yaşamak istemez o durumda Ankara‘da ona bilimsel çalışma yapabileceği bır ortam yaratmaları gerekirdi.

Bu bir KIYAK değil, eşşekler gibi bir mecburiyetttır.

(Böylece benim de bu karar verici mekanlar gelmiş kazma Kürdlere karşı farkında olduğum hata payı yüksek olabilecek yargılarla dolu bır haylı agresiv bir kişi olduğum ortaya çıkmış oluyor. Bu işi bilerek yapıyorum. Çünkü Kürdlerin iktidarlara taşınan bu hoyrat kazma vurdumduymaz yanı artık bıçağın kemığe dayandığı noktada.)

İsmet Şerif de böyle bir muameleye kurban gitmiş görünüyor. Muhtemelen onun son yılardakı PKK temayülü Güneylileri ondan soğutmuş olabilir. Bu gerekçe bile olmamalı.

Bu adam nihayetçnde hataları ne kadar büyük olsa bile hayatı bir parça Kürdıstan olan biridir ve sayıları bir haylı az yetişmiş evladımızdı. Yeri mükemmel olmalıydı yasarken.

Öldükten sonra onun meritlerinden müze çıkartıp bundan faydalanmak değil.

Bu hususlarda tolerans sınırını çoktan aştığım için bazı arkadaşlar kusura bakmasın.

Bu durumun kültürümüzden çıkması için çok çaba sarfetmek lazım.

Kürdıstanı vızyonu eksik çürük karar verici kesime de bırakmamak lazım.

Bunların ensesinde yumurta kaynatmak lazım.

İsmet Şerif wanlı‘ya rahmet diliyorum.

Bütün ömrü boyunca yaptıkları sevgisi ve bize bıraktıkları için ona çok teşşekürler ediyorum.

Eşine de sevgi ve saygı ile başsağlığı diliyorum.

Hürmetler

HeK

12 Kasım 2011