İsa, ben o ormanı yaşadığım sürece hep kibritle yakmaya çalışacağım. Yakar mıyım yakamaz mıyım? benim için önemli değil, önemli olan yakmaya çalışmaktır. Biliyorum çok haince bir şey!, ama yaşananlardan sonra, sırf Kürd halkının [i]öncü ormanıdır[/i] diye hasır altı yapamam. Yaşama nedenim kalmaz. Yani anlayacağın, PKK nasıl bugün [i]'Öcalana özgürlük'[/i] adı ile tarihsel ve emek birikimlerini kişiselleştirmişler, bende de kişisel oldu ne yazık ki. Onlar Kürdistanı kursalar da, ben yaşananların kiri ve cinayeti için o ormanı yakacağım. Senin tepkini de anlıyorum, aynısı Ergenekon davasında demokrasi ve şeffaf yanlıların girişimleri karşısındaki engellere benziyor. Ergenekon yanlıları da "ülke meselesi", "vatan için" çabaları verenlere de [i]"ormanı yakmayalım bizim için yaptılar"[/i] engelleyici ve hummalı çalışmalarında da görülüyor. Doğaldır, herkes [b]bütün[/b] için [b]parçaları[/b] feda eder. Ama ben o parçalardan biriyim!, [i]bütün[/i] denen çıkarların düşmanıyım. Korkum, özgürlüğün; beraberinde tüm cinayetleri ve kirlerin üzerini örtmesidir. Ve tarihsel tekkerür olayı gereği, Kürdlerde de gelecekte aynısınin olmasıdır. Her şey vatan için, klişesi. Yitip giden bir dostum, bir çok ülkeden, vatandan...daha değerlidir.