Güney'in desteklenmesi gerektiği doğru. Bütün olumsuzluklarına rağmen Güney'in tüm kürtler için yeterli olmasa da kendi ayakları üzerinde durabilmesini her koşul altında destekleyegeldik ve hala destekliyoruz. Desteklemek demek beklentilerin, taleplerin ifade edilmemesi anlamına gelmediği gibi eleştirmemek anlamına da gelmiyor. Kürdistan 5 milyon kürtten ibaret değil. Yeryüzünde 40 milyonu aşkın kürt yaşıyor. Güney'in toplam nüfusu kadar kürt tehcir edilerek diasporada yaşamak zorunda bırakılmış vaziyette. Eski Sovyet cumhuriyetlerine dağılmak zorunda kalmış kürtlerden tutunuz, Türkiye metropollerinin varoşlarına hapsolunmuş, çöplüklerden ekmek toplamak mecburiyetinde bırakılmış sürgün kürtlerin durumlarına varıncaya kadar kürtlerin genel düşürülmüşlüğü günümüz Kürdistanının en yakıcı insani ve siyasi güçlüğünü oluşturmakta. Ortada siyasi destek olmadığı gibi Güney'in salt insani sorumluluklarını deruhte edebilmesine vasıta olacak hümaniter bir programı ve faaliyeti de yok. Kürtlük ve kürdistanilik böyle değildir ve olmamalıdır. Destek tek taraflı olmaz. Bunu bilmelerine rağmen kuzeyin yurtseverleri milletperver duygularla, bilinçli ve sorumlu bir şekilde Güney'in Güney'den daha tutarlı ve kürdistani savunucuları olmak durumundadırlar. Sorulması gereken soru Güney'in genel olarak kürtlerin zorluklarına, uğradığı haksızlıklara-insanlıkdışılıklara ne ölçüde ilgi gösterdiği ve özel olarak Kuzey'i ne kadar desteklediği ve desteklemekte olduğudur. Biz kendimize yeterince baktık ve bakıyoruz. Acaba "Atatürk büyük liderdir, Türkiye büyük ağabeyimizdir" diyenler bunları söylerken aynaya bakıyorlarmı? Selamlar.