Hamidiye Üstüner Ölümsüzdür..

  Oxir be Oxir be Hamidiye!!!!! Kürdistan halkı emekçi ve fadakar bir evladını daha yitirdi..15 ocak 1969 yılında Kürdistan’ın Dargeçit kazasında dünyaya gelen Hamidiye Üstüner, 24 Kasım günü Paris’te yakalandığı kanser hastalığından dolayı, yaşamını yitirdi..Hamidiye Üstüner’i ben Paris’te sürgün yaşamının çilesi, vatan hasreti içinde kavrulduğum, Kürdistan’da sömürgecilerin katliamlarının en yoğun olduğu dönemde tanıdım..Türk Devletinin Kürdistan’daki katliamlarının yoğunlaştığı, Baas rejiminin Anfal operasyonlarını gerçekleştirdiği ve Helebçe jenosidinin gerçekleştiği ve Dr. Qasemlo’nun sömürgeci İran devletince Viyana’da öldürüldüğü dönemlerde ben Hamidiye Üstüneri tanıdım..O dönemler biz tümden ülkeye kilitlenmiştik... Sümürgecilerin Kürd ve Kürdistan halkına karşı gerçekleştirdiği katliamlara ve kıyımlara karşı Paris’te elimizde geldiği ölçüde tavır takınmaya çalışıyorduk..Kürdistanlıların gerçekleştirdiği tüm yürüyüşlerin en ön saflarında sessiz, kararlı ve çocuklarıyla hep ön saflarda yer alan bir insan vardı: O da Hamidiye Üstünerdi...Hamidiye Üstüner sadece Kürdistanlıların gerçekleştirdiği açlık grevleri, yürüyüş ve toplantılara katılan bir insan değil, aynı zamanda kendi ana dilini içselleştiren ve kendisini onunla ifade eden, kapılarını Kürdistan yurtseverlerine açan ve onlara her türlü yardımı yapan değerli bir Kürd yurtseverdi..Paris’te kaldığım zaman, aç olduğum veya eve gitme  imkanim olmadigi zaman ve daha sonraları derbeder olduğum dönemlerde de her zaman kapısını çalabildiğim ve kendimi evimden his ettiğim bir ev vardı: Hamidiye Üstüner’in evi..Avrupa’nın başka ülkelerinden Paris’e yolum düştüğünde evi o dönemlerde Gar de Est’in yakınında olan Hamidiye Üstüner’e giderdim.. En kötü dönemlerde kapısı ve kalbi tüm Kürdistan yurtseverlerine açık olan, Kürdistan ulusal mücadelesinin sessiz, mechul neferlerinden olan Hamidiye yine bizi sessiz bir şekilde vahim bir hastalık olan kanserden dolayı terk etti..Ben bu kanser hastalığını hiç sevmedim.. Bir çok Kürdistanlı yurtseverini ve değerli dostlarımı bu hastalıktan dolayı yitirdim.. En son Hamidiye bu hastalıktan dolayı aramızdan ayrıldı..Kanser,sanki sürgündeki Kürdlerin peşine düşmüş bir cellad gibi ortada dolaşıyor.Ben, Kürd yurtseveri ve Kürd davasının sessiz, yürekten bağlı ve otantik evladı olan Hamidiye’nin eşine, çocuklarına, dostlarına ve yoldaşlarına baş sağlığı diliyor ve acılarını paylaşmak istiyorum..Güle güle Hamidiye, Anavatan toprakları, Kürdistan, Gulistan , Mardin ve Dargeçit seni bekiyor..Güle güle Hamidiye!!!Güle güle...Oxir be.... Oxirbe... Kurdistan li benda te ye.. Li benda te ye Hamidiye!!!!