Yıllar yıllı birileri ölür ve bu ölenlerin her zaman başında birileri olur.
Bu baştakiler, yani hiç ölmeyenler vaftiz edilmişçesine ’kutsal' adamın, devletin,iktidarın ve partinin arkadaşları ve temeli olduğundan bu ölmeme hakkını kendilerine tanırlar.
Bir türlü miras elden ele geçemez, yeni bir nesil yaratmazlar, çünkü güvenmezler.
Yeniler her zaman beraberinde yenilik getirirdi, bu da ideolojik babalarının inanç ve düşünce tekelinin kaybolmasıdır.
Ayrıca yenilik her zaman beraberin de [i]'düşmanı ve kopmloyu'[/i] getirirdi!?.
Bundandır ki hiçbir parti, devlet ve din, gençliği sevmez.
Neyse.
Hep sormak istedim [i][b]’bu yolda bir sürü insan geçti, peki siz neden ölemiyorsunuz. Bu durumdan neden muafsınız?'.[/b][/i]
Ama soramadım ve sorulmazda.
Çünkü öyle bir inanmışlık ve inanç ki bizimki bu soru hiç aklınıza gelmez.
Hatta size ’aptal' derler.
'Ne kadar düşük, apolitikçe ve cahilce bir soru diye'.
Temel sorun insana güvendi.
Bunlar hiçbir şeye güvenmedikleri gibi özgürlüğe ve yeni insanlara da inanamadılar.
Ayrıca iki de bir [b]“özgürlük onurluca ölmektir“[/b] diye bas bas bağırıyorlardı.
O zaman doğal olarak, [b]siz onursuzsunuz.[/b]
Körpe bedenleri, yaşanmamış yaşamları toprağa koyup ve 70 yaşına kadar yaşıyorsanız, onursuzsunuz.
En büyük merakım, ya ölmeden (şehid diyelim) emekliye konsalar, o zaman yaşamlarının adına ne koyacaklar?.
Tabii ki tarihteki diğer imparatorlar,krallar gibi 'özgürlük kahramanları' olacaklar!.
“Özgürlük onurluca ölmektir“ koltuğunun üzerine.
Kendi kendime düşünürken, [i]'acı şeyler bunlar'[/i] diyorum.
T.C. askerliğinde bir kural vardı; [i]'askeri boş bırakma bir sürü münafık şey düşünür'.[/i]
Bazen diyorum; [i]'bu forumdaki Balyoz haklıdır, 'hareketsizlik' düşünmeğe mi yol açtı ve düşünmek acıya, münafıklığa mı dönüştü bende?'.[/i]
Keşke hiç düşünmeden ve münafık olmadan bende [i]'Özgürlük için onurluca ölme'[/i] piyesini tatsaydım.
Alıntı Jankurdistan
siniri zorluyorsun