Bu yaziyi belki nasnamede okumussunuz ama okumayan arkadaslar icin buraya asiyorum. Bu yazi benim icin bugün okudugum bir cok yazidan en mantiklisi oldugu icin sizinle paylasmak istedim. Ben sahsen bu silah birakma konusunda Xalis arkadastan biraz farkli düsünüyorum, birincisi; Gerillada herkes Apo'nun fedaisi degildir, ikincisi; Kürdlerin de dünyadaki devletlesmis her halk gibi kendi savunmasinin olmasi gerektigine inaniyorum. Ben sahsen Kürdistan'da sömürgecilerin polisi ve jandarmasinin degil dipcigi altinda yasamak kendilerini bile görmek istemiyorum ama uzun bir konu. PKK'nin tasviyesi Büyük Orta Dogu Projesinin bence bir geregidir. Biz en iyisi gözleri bu gelecek yillar Güney'e dikelim. Gercekten suni sinirlarin Kürdler arasinda kalkmasi, Kürdlerin Kuzey'de demokratik haklarina kavusmasi ve PKK "terörönün" son bulmasi iyi ve olumlu bir adimdir. Hepinize Selam ve sevgiler .... Xalis Açar-Nasname_den [email protected] Açılım tartışmaları TC Başbakanının Irak ziyareti, Suriye ile sınırların açılması Ermeni protokolünün imzalanması ve Öcalan'ın son basın açıklaması ile yeni bir tartışma ve gelişmeye evirilmiş durumda. ABD ve Avrupa'nın bölgedeki enerji kaynaklarının kontrolü. ABD`nin Irak'tan askeri gücünün çekilmesi ve yerine güçlü bir ileri karakol olarak Türkiye'nin ve Türkiye ile bağlaşık bir şekilde Güney Kürdistan yönetiminin konumlandırılması çabaları somut sonuçlarını vermeye başladı. TC özellikle ABD`nin bölgedeki ileri karakolu olma yolunda ona biçilen rolünü iyi kavramış gözüküyor. TC başbakanının komşularla sıfır çözüm vurgulaması her ne kadar bir değişim olarak gözükse de bu iktidarın demokratikleşme hevesi ya da isteğinden ziyade, bölgede sorunsuz bir ileri karakol isteyen başta ABD olmak üzere AB`nin dayatmasıdır. Süreç tasarlandığından da hızlı yürüyor. ABD`nin uzun süre önce planladığı bölge politikaları Türkiye tarafından harfiyen yerine getiriliyor. Bütün bunlar olurken İktidar partisi başkanı Erdoğan Wan minut shovuyla bölgedeki Arap ülkeleri nezdinde kazandığı popülaritesini korumak amaçlı özellikle İsrail'e karşı bir iki popülist çıkış yapmadan da duramıyor. Son günlerde TRT`de yayınlanan bir dizi ve Konya'daki tatbikatta İsrail'e yer verilmemesi, göreceli olarak Türk İsrail ilişkilerinde yapay bir gerginlik yaratmış gibi gözükse de özünde TC`nın Arap ülkelerine dağıttığı bir mavi boncuk olarak yorumlanabilir. Kuşku yok ki niyet ne olursa olsun, bölgede yaşanan bu gelişmelere olumlu bakıyoruz. Özellikle Suriye sınırının açılması ve Kürdistan'ın iki yakası arasındaki sınırların fiili olarak ortadan kalkması önemli bir olgudur. Süreç benzer bir olgunun Kuzey ve Güney Kürdistan sınırının da bu temelde açılmasını dayatacaktır. Bölgede güçlü ve sorunsuz bir ileri karakolun konumlanması sürecinde elbette en önemli ve dinamik güç Kürdlerdir. Sorunlu bir Türkiye ileri karakol işlevini rahatlıkla hayata geçiremeyeceği gibi, bölgede enerji kaynaklarının kontrolü de Kürdlere rağmen sağlanamaz. Bu noktada Kürd Açılımı olarak adlandırılan süreç özünde PKK`nın tasfiyesi ve silahlı gücün kontrol dışı faaliyetlerinin sınırlandırılmasıdır. PKK`nın tasfiyesi noktasında Devlet Öcalan kozunu iyi oynuyor. Tamamen devletin güdümünde olan Öcalan, ona dikte ettirilen politikaları sürece yayarak uyumlu bir şekilde hayata geçiriyor. Bağımsızlık çizgisinden Osmanlıcılık noktasına getirdiği son yüzyılın en büyük bağımsızlıkçı gerilla hareketini gelinen noktada devlete tamamen biat eden ve af dileyen güç konumuna düşüren Öcalan; PKK ve onunla eşgüdüm içinde hareket eden legal uzantıları içindeki göreceli olarak sürece muhalefet edebilecek kesimleri susturmak noktasında dönem dönem tehditler ve malum uyarılarını da yapmadan duramıyor. PKK içinde Devletin İmralı'ya verdiği rolün uygulanmasına muhalif olan sesler bir bir susturuluyor. KCK tutuklanmaları. DTP kapatma davasının yeniden gündeme oturtulması bu susturmanın ayrıntıları olarak görülebilir. Yine Öcalan'ın “açılım“ sürecinde çizdiği zikzaklar; “muhatabım, muhatap değilim, DTP ile görüşsünler, Kandil ile görüşsünler, akil adamlar, aydınlar muhatap olsun, savaş tırmanır, gerilla konumlanmasını güçlendirmeli ve katılım artırılmalı “ vs gibi açıklamalar, İmralı'dan atış serbest misali her hafta yapılırken, satır aralarında DTP'liler akıllı olsun, çok konuşmasın. PKK'liden çok PKK'li olmasınlar. Desteğimi çekerim gibi mesajlarla etkisizleştirmeler ortadadır. Öyle ki son DTP kongresinde ve sonrasında görüleceği gibi DTP büyük oranda “açılım“ sürecinin dışında tutulmuştur. Öcalan'ın devlet ve tabii derin devlet ile ilişkileri açıktır ki, bu satırların yazarı ve daha bir çok değerli Kürd aydını bu ilişkileri defalarca ileri sürmüş ve kanıtlamıştır. Bu ilişkiler açığa çıkarıldıkça, Öcalan bunları kabul etmek zorunda kalmıştır. Şam'daki komşusu Albay Hasan Atilla Uğur ile ilişkilerini tam 14 yıl sonra kabul etmek zorunda kalmıştır. Hatırlanacağı gibi, o ilişkiyi biz bu sütunda deşifre etmiştik ve akabinde Öcalan bunu kabul etmişti. Yine Taraf gazetesinden Neşe Düzel'in Eski MİT müsteşar yardımcısı Cevat Öneş'le yaptığı söyleşide Öneş`in evet Mit ve devlet sürekli Öcalan ile ilişkide olmuştur yönlü açıklamasının ardından Öcalan evet 1992'den beri devletle görüştüm diyor. Ki bizce bu ilişki ta Ankara Tuzlucayır'a, hatta öncesi Öcalan-Perinçek dostluğuna dayanır. ancak 1992 olarak ta kabul edilse bile, bu süreç PKK 3. kongresine tekabül eder ki bu kongre sonrası PKK içinde muhaliflerin katledildiği, tasfiye edildiği ve Öcalan diktatoryasının kurumlaştığı dönemdir. Yine aynı dönem PKK`nin Türkiyelileşme ve bağımsızlıkçı çizgiden vazgeçme(!) sürecidir. 1992-2009 Öcalan eliyle teslimiyet ve Kürdkıran'lık sürecidir. Devlet şunu net olarak görüyor ve uyguluyor. Öcalan eliyle Kürd hareketini iğdiş edebileceğini ve bu temelde Öcalan'ı sonuna kadar kullanmak iştahını sürdürüyor ve Öcalan`da ona biçilmiş rolü harfiyen yerine getiriyor. Devletin elini güçlü kılmak adına elinden geleni yapıyor ki, bu O'nun zaten görevi. Son olarak grupların gelip teslim olması çağrısı verilen role uygun bir varyasyondur. Açıktır ki bu çağrıda önceden planlanmış ve hazırlıkları yapılmış bir çağrıdır. Her ne kadar PKK kaynakları buna “barış grubu“ gibi Kürd kitlelerini manipüle etmek amaçlı bir ad taksalar bile devletin vurguladığı gibi bu pişmanlık yasasından yararlanma ve bu temelde dağdan inmenin provasıdır. Öcalan`in iyi niyet olarak nitelediği ve teslim olmasını önerdiği gruplar ki bizce de iyi niyet grubudur. Ancak bu barış gibi önemli bir kavramın içini dolduracak iyi niyet grubu değil. Planlanan teslimiyet sürecinin işlenmesi noktasında bir iyi niyettir. Bu süreç ve çağrı yeni değildir dedik. Taraf gazetesinde Yasemin Çongar 8 Eylül tarihli yazısında TSK, Mit ve PKK'nin içinde olduğu örtülü bir süreçten ve bu sürecin işletildiğinden söz ediyor ve Ekimde dönüşler olacağını yazıyor. http://www.taraf.com.tr/makale/7297.htm Yine devlet yetkileri Ekim ayının önemli gelişmelere yol açacağını ısrarla belirtiyorlardı. Erdoğan'ın yaptığı dağdan insin yolunu açacağız, dağa çıkışın yolunu kapatacağız yönlü açıklaması yine aynı dönemi ve çağrıyı işaret ediyor. Öcalan`in çağrısının hemen akabinde son iki haftada sık sık savaşın tırmanacağından söz eden Kandil kurmayları anında refleks gösterip grupları göndermeye başlıyorlar. Görüleceği gibi çağrı kararı aslında Öcalan'ın değildir. Öcalan burada yaptığı şey, devletin kararını dillendirmektir. Kandil'e düşen de uygulamak. Bu çağrı ve gelecek gurupları; teslimiyet sürecinin bir ön ödemesi olarak isimlendirebiliriz. Gelen grupların akıbeti ne mi olur.? Son pişmanlık yasasına uygun hatta biraz daha iyileştirilerek bir kısmı bir süre tutuklanır ve sürecin devamı sağlanır. Sonuç olarak, elbette biz bu Açılım Süreci'ni önemsiyoruz. Kürd halkının demokratik sivil mücadele sahasında tıkanmış bütün nefes borularının açılması, olabildiğince haklarına kavuşması, uluslararsı konjonktürde gün geçtikçe önemli bir aktör haline gelen halkımızın özgürleşme ve birlik mücadelesinin yeni bir sürece evirilmesi gerektiğine inanıyoruz. Bin yıllık özgürleşme mücadelesi gelinen noktada yeni çıkışlara ve örgütlülüklere ihtiyaç duyuyor. Belirtmek gerekir ki bu süreç bire bir Kürdlerin iradesi dâhilinde gelişmemiştir. Dolayısıyla Kürde düşen iradesi dışında gelişmezse de bu sürecin dışında değil, tam odağında olmak ve süreci olabildiğince kendi lehine evirmektir. Biz bazı yazar ve yurtseverlerin dillendirdiği gibi, PKK silah bırakmamalıdır. PKK ve gerilla Kuzey Kürdünün sigortasıdır vs gibi argümanlara katılmıyoruz. PKK ve elindeki silah politik duruş ve güdümlü konumu gereği son 10-15 yıllık pratiğiyle Kürd halkına yarardan çok zarar vermiştir. PKK silahlı gücüyle Kürd halkının değil A. Öcalan'ın fedaileri olmuştur. Dolayısıyla gelinen noktada uluslarası dengeler Kürdlerin dünya ve bölge konjonktüründeki konumu Öcalan fedai ordusuna neden ihtiyaç duysun. Yeni binkevirler, Kürd aydınlarını tehdit etmeler ve TSK`nın her elinin zayıfladığında bölgede bir kaç davetkar eylem için mi..? Kabul etmeliyiz ki süreç bize rağmen işliyor. Gerçek anlamda Kürd`ün içinde olmadığı bir Kürd açılımı süreci söz konusudur ve bu noktada bölük pörçük ses çıkartan Kürd kanaat önderleri, örgüt ve aydınları elbette sürece müdahil olmak durumundadır. Müdahil olmaktan kastımız; AKP açılım yapıyor hadi valizlerimizi hazırlayalım ya da TC başbakanına rica minnet mektupları yazmak değildir elbette. Biz biliyoruz ki, içimizdeki ülkeye dönüş özlemi ancak halkımızın kendi kaderini tayin hakkını kullanması ve kaderi üzerindeki son sözü kendi söyleyerek özgürleştiğinde son bulacaktır.