Ölüm üzerine düsüncelerimi [url=http://alanlezan.org/2008/06/25/21/]JINE[/url] diye ismlendiridigim kisa hikayade yaziyorum. Ilgililer orada okuyabilirler. Ben bu yazida kisaca Bati'lilarin ölüme bakis acilari üzerinde duracagim.

Gecen Pazar günü benim komsum Edith vefaat etti. Cin gibi bir kadindi. Edith'in kasere yakalandigini ölümünden sonra ögrendim. Edith 67 yasinda daha genc bir insandi. Onun öldügüne bir türlü inanamiyorum, cünkü kadin daha kirk yaslarindaki gibi gözüküyordu. Onun aniden aramizdan ayrilmasi beni sok etti. Neye ugradigimi sasirdim. Halende inanmiyorum. Bana sik sik pasta getirirdi. Bende bir gün kilomun yükselmemesi icin kendisinden bir daha bana pasta ve cikolata getrimemesini diledim. Cok iyi anlasiyorduk ve Edit cok, cok iyi bir insandi.

Gecen gün pazarda kocasini gördüm. Edith'in öldügünü o bana söyleyince sasirdim kaldim. Adam sanki hic birsey olmamis gibi: „Benim kadin vefaat etti!“ dedi. Ben: „Neee!!“ deyince adam bana komikca bakti ve dedi ki yasam bu, bizde bir gün ölecegiz ve sol eliyle gülümseyerek sirtimi ovaladi. Onun Edith'i cok sevdigini onunla cok iyi anlastigini biliyorum.

Bizde birisi ölünce kiyamat kopar. Herkes agliyor, yas tutuyor. Ama Almanlar’da ölüm sanki en dogal sey.

Biz Orta Dogu'lular neden bu kadar duygusaliz? Gercektende ölümler en dogal seylerdir. Buna ragmen biz sanki öleni geri getirebileckmisiz gibi aglayip, sizliyor, yas tutuyor ve fena sekilde üzülüyoruz. Batililarda da üzülenler var ama üzgünlük, yas tutmak cok erken geciyor. Herifler gercekten bazen robot gibi. Keske bende öyle olsam diyorum. Ben kendim simdiye kadar insanlarin öldügünü hep duydum. Belki bir iki defa bizzat öleni gördüm ama oda cocuklugumdaydi.

Dedem, Ninem ölünce ben Almanya'daydim. Onlarin ölüsünü ben görmedim. Gerci bir insan yaslanmissa artik el ayagi tutmuyorsa insan gercekten o insanin ölmesini ister. Gitsin kurtulsun der. Ama daha genc olan birisinin ölümü beni cok üzüyor. Bu belki hepimizde böyle. Bilmiyorum ...

Ben kendim insanlarin ölmemesini, yasamin gecici olmamasini dilerdim. 300 sene yasadiginizi düsünün bir! Kac meslek, kac dil ögrenir dünyanin hangi ülkelerini dolasirdiniz acaba? 70-80 sene bana cok kisa geliyor. Insan tam yasamaya baslarken ölüp gidiyor. Allah bize bu haksizligi niye yapiyor bilmiyorum. Bari ölümden sonra ne olabilecegini bir bilseydik ...

Neyse; Edith'in ölümüne cok, cok üzüldüm. Aglamak istedim ama olmadi. Ben aglamayi gercekten unuttum.