Evet din adına

Cennet adına

Tanrı ve Muhammed adına

Toplu cinayetler işlendi

Mazlum bir halk toplu kıyıma uğratıldı.

Vadiler, nehirler buna tanıktı

Ağaçlar tepelerde.....

24 Nisan, akşam üzeri saat altıda Almanya' nın Hamburg kentinde

Hamburger caddesinde U Bahndan indim

Bu caddeye çok yakın bir yerde bir derneğe gidecektim.

Yanımda kızım ve eşimin bir arkadaşı da vardı.

Gideceğimiz dernek Ermenilere aitti.

Ve ben bir gün önce buraya davet edilmiştim.

Toplantının yapıldığı binadan içeri girdiğimizde salon kalabalıktı.

Gözlerim tanıdık birilerini aradı, ama tanıdığım yoktu.

Pencereye yakın bir yerde yanyana oturduk.

Yüz kişiye yakın erkek ve kadın vardı.

Kendi aralarında bizim anlayamadığımız kendi dilleriyle konuşuyorlardı.

Halbuki aynı coğrafyada birlikte yaşamıştık

Aynı köylerde yanyana bitişik damlarda barınmıştık

Aynı çeşmelerde kanakana soğuk sular içmiştik

Kirvelerimizdi onlar

Ustalarımız, demircilerimiz, dişçilerimiz

Zanatkarlarımızdı....

Ne olduda teki bile barınamaz olmuştu aramızda?

Neden bu soruyu kendimize sormaktan bile çekinir hale gelmiştik?

Neden davet edilmiştim buraya?

Neden 24 Nisan günü?

Kupkuru sandaliyenin üzerinde yüzlerce Ermeninin arasında otururken

Hafızamdaki tarih arşivi, sorularıma yanıt verdi:

24 Nisan 1915 te şafak sökmeden kapıları çalındı Ermenilerin.

Yer İstanbuldu, Kapıları çalarak veya kırarak içeri girenler

Teşkilati Mahsusanın elemanlarıydı

Yani Osmanlı istihbaratı

Kendi mantıklarına göre av başlamıştı

Tutukladıkları Ermeni Aydınları, Yazarları, Gazetecileri, Milletvekilleriydi.

Bileklerini arkadan bağladılar

Başlarına torbalar geçirdiler

Bir bilinmeze doğru yürüttüler

Sayıları 220 kadardı

Suçları Ermeni olmaktı

Bunlarla yetinmediler

Yukarı Mezopotamyanın en kadim halklarından birinin "Tehcir" kararını verdiler.

"Tehcir" diplomatik bir terimdi.

Gerçek karşılığı ise "imhaydı"
Ve bu yasa yürürlüğe girdi

Müslümanlık adına minberlerde fetvalar verildi

Ermeni öldürenlere Cennet vaad edildi

Öldürülenlerin eşleri veya kızlarıyla evlenmenin sevap olduğu söylendi

Malları mülkleri ganimet sayıldı

Evet din adına

Cennet adına

Tanrı ve Muhammed adına

Toplu cinayetler işlendi

Mazlum bir halk toplu kıyıma uğratıldı.

Vadiler, nehirler buna tanıktı
Ağaçlar tepeler de!

Bıçaklar, baltalar

Nacaklar dehreler yorgundu.

Ve o günden sonra mutluluk vuruldu o topraklarda

Kimse rahat uyumadı

Herkesin korkusu gölgesi gibi ardındaydı

Herkes artık tutsaktı

Ve yine herkes kurbandı

Dilleri tutulmuştu milyonların

Ahrazdı herkes, dilsizdi........

Hafızamın arşivi susunca, gözlerim salonu tekrar taradı

Tanıdığım ve beni davet eden göründü

Yerimden kalkıp tokalaştım

Tekrar eşimin arkadaşının yanıda oturdum

O kadar Ermeninin arasında, ikimiz türkçe konuşuyorduk

Kurbanların arasında, katillerin diliyle konuşmak!

Tuhaf bir durumdu

Eşimin arkadaşı fazla durmadı, ayrılıp gitti!

Küçük kızımla yalınız kaldık kalabalığın arasında

Ve kızımın soruları başladı

Toplantıyı düzenleyen kişinin konuşması kızımın sorularının yanıtları gibiydi.

Biz pür dikkat Almanca konuşmayı dinlerken cep telefonum çaldı.

Müziği yanık bir kaval sesiydi.

Ve çalınan bir Kürt melodisiydi.

Bana yakın olan herkesin gözleri bana çevrildi

Bu bakışlardan kurtulmak için sesi kestim

Telefonu kulağıma doğru kaldırdım

Tanımadığım bir ses "Merhaba Selim" den sonra,
"Hasan Atmaca serbest bırakıldı" dedi.

Oturduğum yerden ayağa kalktım

Hızlı adımlarla salondan dışarı çıktım.

Öğrendimki uzun süreden beri Almanyada tutuklanıp Türkiyeye iade edilmek istenen

Ermeni kökenli Hasan Atmaca nihayet özgürlüğüne kavuşmuştu.

Hemen salona döndüm, toplantıyı düzenleyen kişinin kulağına bu müjdeyi fısıldadım

Ve salondan kızımla birlikte ayrıldım.

24 Nisan 1915 de doğduğum topraklar üzerinde bir halk jenoside uğramıştı

Benim soyundan geldiğim insanlar bu katliama zorunlu olarak

Ya ortak olmuş, yada sessiz kalmıştı.

24 Nisan 2008 yılında ben Hamburg' da kıyımdan kurtulanların torunlarının düzenlediği

Bir anmada saygı duruşuna katılıyordum

Ve tahliye olan cezaevi arkadaşım Hasan Atmaca' nın kurtuluşuna sevinerek evime dönüyorum.

Acaba Atmaca bize bir 24 Nisan hediyesi mi diye düşünüyorum?

Selim Çürükkaya