Sevgili Müfit. Senin yasadigin su anki aciyi,bir yil önce yasamis biri olarak seni cok iyi anliyorum. Ne kadar büyürsek büyüyelim, cocuklugumuzda elleri icinde ellerimizin kayboldugu, yürekleri kocaman,gölgeleri bile bize yeten babalarimizin,uzakta da olsa sag ve yasiyor olmalarindan cesaret ve manevi güc aliriz. Onlari yitirmek,manevi siginaklarimizi yitirmek gibi. Yasi kac olursa olsun,insan kendisini yetim hissediyor. Acini yürekten paylasiyor,sana ve ailene bassagligi diliyorum.