Aklım almıyor “İnsanlık hareketiyiz“ eşliğinde insanlığı katledenlerin aymazlığını sanki doğal bir şeymiş gibi bize anlattıkları bizlerede kanıksayın dercesine kürd gençlerinin katledilişine doğalık kazandırılmaya çalıştıklarını karar verenler, onaylıyanlar, uyguluyanlar vede şu an anlatanlar aynı çarkın dişleri kişiliklerin insanlıktan çıkmış birer canavarlar olarak aramızda dolaşmaları ne acı bir durum sahi bunlar Kürdmüdür? sahi bunlar insanmıdır? sahi bunların dost, arkadaş çevreleri varmıdır? sahi onlarla nasıl bir diyalog içindedirler? uykuları geliyormu? sahi bunlar anne, baba, kardeş, eş, çocuk sahiplerimidirler? anne, baba diye seslendiklerinde katlettikleri gençecik insanların anne ve babalarının nasıl bir bekleyiş içinde olduklarını o an aklına geliyorlarmı? geliyorsa ne hissediyorlar? eşine sarılıp seviştiğinde “suçu“ sadece karşı cinse karşı duygu beslemek olan gencecik erkek ve kızları önce işkence, sonra kurşuna dizme sahneleri gözlerinin önünde bir sinema filmi gibi geçtiğinde ve o anda seviştiği eşi ona zevk veriyormu? o an eşini ne olarak görüyor? yan dönüp yüzükoyun yatıyormu? yatıyorsa eşine gerekçesini anlatıyormu? devam ediyorsa zevk alıyormu? O an canavarlaştığını düşünüyormu? insanlığından şüpheye kapılıyormu? kendini normal bir insan sayıyormu? tedavi olmayı hiç düşünüyormu? var ise çocuğu yüzüne baktığında onun gülücüklerinde kurşuna dizdiklerinin gülücükleri yansıdığında ne hissediyorlar? gerçekten bunları merak ediyorum.