Sevgili Rubar, Mesele kimin mahlasla yazdığı meselesi değil. Mahlasla yazanın kim olduğunu merak yada kendini açıklamaya zorlama meselesi de değil. İkinci bir husus bir çok nedenle mahlas kullanmakta olanlar bulunduğu gibi bunu güvenlik amacıyla yaptığını söyleyen arkadaşlarımız. Sen satır aralarında dokundurmasan bile TC'nin vahşetini bilen, bu tezgahtan aile boyu, sülale boyu geçmiş biri olarak insanlara "güvenliğinizi önemsemeyin" demenin onları hangi insanlıkdışılığa maruz bırakacağını bilmez değilim. Bunlarla birlikte korku boyutu da var. Korku insana özgü bir duygudur. Savunma güdüsünün bir parçasıdır. Ne ayıptır ne de günahtır. Buna karşı korkmayın demekte bir kınama değildir. Önce bir öneridir sonra bir sahiplenmedir. Ancak korkup korkmama arasında tercih yapacak olan öneriye muhatap olanın kendisidir. İnsanların hangi tarzı benimseyeceği sonunda insan özgürlüğüyle ilgilidir. İnsanların özgürlüklerini onlar adına kullanmaya kalkışamayız. Bu tartışmaya çalıştıklarım konunun tali boyutudur. Eğer sorunu kişiselleştirerek tartışırsak bu yaklaşımlara da muhatap olacağımız açıktır. Sonuçta kişilerin duruşu ve hürriyetleriyle ilgili olduğu için kişiler üzerinden tartışmanın, konunun bireysel boyutunu da irdelemenin mahzuru yoktur. Mahzur yerine yararı vardır. Millet mahlas kullanmıyor. Bu olgu bireylere dair bir olgu olarak varolduğuna göre bireyin hukuku ve özgürlükleri bağlamında yeterince iredelenmesi olası hataları asgariye indirir. Konunun esası ise daha altta duruyor. Kürdistan mücadelesi aynı zamanda bir kimlik mücadelesidir. Sadece bir milletin millet olmaktan doğan haklarının mücadelesi olmakla kalmaz bununla birlikte tek-tek fertlerinin kimlik mücadelesini oluşturur. Fertlerin kimlik mücadelesi her ferdin olduğu gibi kabul edilmesi, kendi gerçek aidiyeti ve kimliğiyle kabul görmesi mücadelesidir. Kürtlere dayatılan statükonun dışında bir de tüm insanlık için kabul edilmiş bir statüko vardır. Kürtlerin mücadelesi sonuçta statükosuzluğu değil millet ve fertler olarak her kürdün ulus ve insan olduğunu garanti altına alan bir statükoyu amaçlıyor. Bunun sınırlarını alabildiğine geniş tutmakta hiçbir sakınca yoktur. Bu anlamda bile statükocu olmamız kaçınılmazdır. Sorunun bireylerle ilgili kısımlarını tartışırken birey hak ve özgürlükleri kapsamının dışında özel şahıslara münhasır hale getirmeden her bireyin hukuku açısından tartışmak bu nedenle daha yararlı olur. Alan Lezan, yazısında kürtlerin tümü ayağa kalkarak aynı şeyi söylese ne olur diyerek aksiyoner bir yaklaşımın olası sonuçlarına dikkat çekiyor. Bu da bir görüştür ve son derece doğru bir yaklaşımdır. Bir de herkesin meydanlarda türk kimliklerini yaktığını, senin önerdiğin gibi türklerce verilen isim ve soyisimleri reddettiğini düşün. Sonuçlarını kuşkusuz benden daha iyi kestirebilmek durumundasın. Benim bir diğer kaygım, geçmişin fertleri koda indirgeyen tavrının kürtlerde fert olmanın konumunu ve gereklerini fazlasıyla tahrip ettiği ve hala etmekte olduğudur. Bunun sari bir hastalık olarak toplum bünyesine serpilmesi mücadelemizi geriletici etki yapar. Millet fertlerden oluşur, kendini sahiplenmeyen bir milletin sesi cılız kalır. Kürtlerin sesi de cılız değilmi? Kürtlerin sorunları arasında tek-tek insanları bırakın, kitlenin topyekun kimliksiz ve kişiliksiz hale getirilmek istenmesinin önümüze koyduğu zorluklar yokmu? Hepimizin isyanımız buna değilmi? Düşmanımızdan daha baskın olmaya başlayan bireysel özgürlüklerle birikte toplumsal özgürlükleri budamış, millet olmanın gereklerini bile tasfiyeye kalkışan anlayış ve yapı değilmi? Mahlas yada kimlikten feragatin ferdi haklarla ilintisini incelerken toplumsal ve ulusal ölçekte etkilerini görmek, nedenlerine eğilmek, mevcut statükosuzculukla bağlarını irdelemekte gerekiyor. Mahlas bir özgürlükmüdür? Evet. Kıstırılmış bir özgürlüktür. Oysa insanların kendi kimlikleriyle ve aidiyetleriyle vaolabilmeleri daha büyük bir özgürlüktür. Ben sınırlarını geniş tutarak bu ikinciyi tercih ediyorum. Toplumuma özgürlükleri sakatlamadan en geniş sınırlarıyla talep etmesini ve kullanmasını öneriyorum Selam ve hürmetler.