[center][color=#990000][b] [size=x-large]Baranê bibar bibar...çûka genmê te xwar[/size] [/b][/color][/center]

[center][img]http://img404.imageshack.us/img404/2139/baranxg9.jpg[/img][/center]

Li devê deryê hewşa xwe bi ser hev de kumaşti bû, ji qalindbûna darê yixtiyariyê zikê wî ku çû bû xwarê diêşiya. Herdû lepên destên xwey bê goşt dabû ber newalên rûyê xwe û kûr diponijî. Zarokan jî li panava pêşya mala wî hevdû girtibûn, bilind ban dikirin: baranê bibar bibar, çûka genmê te xwar, û toz û dûman bi ser serê wî de dadikirin.

Çavên wî kort çû bûn, nema têlên rêsayî ku di navbera wî û gundê mala bavê wî de çikandi bûn didît, Nema cilên nevyê xwey bi tenê Siyamedo, Siyamedê ku ji dê û bavê xwe herdiwa sêwî mabû ji yê zarokên din difesiland, Qidûm pê ve ne mabûn, ne ma dikarî bû li nava bajêr bigere, qûtê xwey rojê ji xwe û Siyamedo re bi hev de.

Sal jî pirr xerab ketibû, ji hemu hawî zehmet bibû. Xelk sergêj bibûn. Bajar wek bumba ku biteqe, bi hemû alî ve pirtikên xwe weşandi bû. Li bajarên xerîb li evora zarokên xwe digeryan. Çavsoran dest û nigên wan girêda bûn, ben li newqa wan pirr şidandibûn, zarokan dîsan ban dikir: baranê bibar bibar, gura zarokê te xwar..

Xelk naçar mabûn, sergêj bibûn, reben bibûn, bê hêvî bibûn, serokê neyaran jî fermanên xwey binpêkirinê berdewam dikir û evora zarok û çûkan dalast û rêş dikir. Destekî xwe ji ber çemên rûyê xwe radikir û çavên wînî bê çav dinivisand û tê de bang li zarokên panavê dikir: destên hev ne berdin, xweliyê weke nifşên me li serê xwe ne kin, kêr li ser laşên wey teze gihaye hestî û destê xwe dîsan divegerand ser darê yixtiyariyê û hestiyê xwe têradikir, zarokan jî bang dikir: baranê bibar bibar, gura zarokê te xwar.

[b]Zana XANÊ[/b]
[email protected]