Türk devletinin çekirdek kadrosu Ergenekon'un planlamasıyla Beka'daki Öcalan'ın ayağına gönderilen gazeteci kılıklı Ergenekon üyeleri, Öcalan'ı artık Türk kamuoyuna şirin gösterme fazlını başladılar. Bunun ilkini Doğu Perinçek yaptı. Bir dönemler kavga sarmalında gündemi oluştururken, daha sonra üslendikleri rolleri gereği bu kez iyi bir ikili imajı verdiler. Bir dönem şeflerinin gözüne girmek için kim daha iyi hizmet veriyor kavgasına tutuşan bu ikili, daha sonra birbirlerine kırmızı gül taktim ederek, methiyeler düzerek kamuoyu önünde birbirlerine paya biçtiler.
Perinçek, Türk kamuoyunda hoş karşılanmayan Öcalan'ı hoş göstermek için büyük bir çaba verdi.
Kamuoyunun hiçte merak etmediği aile, çocukluk ve gençlik yaşamı bile tumturaklı bir şekilde sunuldu. Kuşkusuz meseleyi bu düzeye indirgemeleri isabetsiz değildi. Bilinçli bir operasyondu. Öcalan, ana karargaha dönecekti. Bu operasyon buna bir yatırımdı.
Bu roportajla çok derin mesajlar veriliyordu. En önemlisi Öcalan'nın daha genç yaştayken devletin özel adamları tarafından fark edilmesi ve ilgilerine mazhar olmasıydı. Bunu Perinçek vasıtasıyla kamuoyuna sunulması önemliydi. İşin ilginç tarafı Öcalan'la ilgilenenlerin asker kökenliler olması dikkat çekiciydi. İşte şöyle.
Perinçek: Hala var mı saygı duyduğun öğretmenleriniz? Size kişi olarak bir şey kazandır dımı?
Öcalan: Bir Faruk Çağlıyan'dır... Harp okulunda edebiyat çğretmeniydi. Çok değerli bir öğretmen kanısındayım. Sanırım kökenimide, eğilimimi de bilir. Ama bunalımlıydı veya benden ne umuyordu.
Perinçek: Yetişmenizde rolu oldu mu?
Öcalan: Sanırım, ilerlememden, kendi kendime güven geliştirmemde oldukça rol sahibiydi.
Perinçek: Kendinize bir kişilik, bir güven vermede mi?
Öcalan: Herhalde. Şunu görüyorum: Saygıdeğer bir konum yaşanıyor. Sanırım bir öğretmen genelde gösterdiği ilgiyi özel olarak göstermek durumunda olan birisi. Başka art niyeti olabilir mi? Ben onda bunu görmedim. Belki onun için çok dikkat çekici bir tip olmuş olabilirim.“ (Perinçek-Öcalan Görüşmesi, Beka 23-25 Eylül 1989)
Öcalan'ı aklama-paklama peşinde olanlar, buradaki aleni mesajı anlamıyorlarsa kimsenin yapabileceği bir şey yok.
Sahipleri, Öcalan'ın verdiği mesajı doğru algıladı. Kürd yurtseverleri, mesajın anlamını algılamaktan çok uzak bir yerde seyretti. Hatta bu anlatımları basit bir şekil de hafifliğe aldı. Oysa Öcalan gerçekliği bu mesajlarda gizliydi. Bu mesajın gizi biraz da olsa ancak İmralı süreci ile aralandı. Kürd yurtsever güçlerin bir kesimi bunu İmralı süreci sonra kavrasada büyük bir kesim daha hala kavramış değildir. Bu kavrayışsızlık Kürd milletine çok ağır bir bedel ödettirdi.
Öcalan, kendini anlamakta zorlananlara yardım etmeye devam etti;
“Benim izleyicilik yeteneğimin yüksek olduğunu hemen belirteyim. Öğretmenlerim çok iyi bir izleyici olduğumu bildikleri için, öğretmenliklerini layıkıyla yerine getirdiler. Bir öğrenciye gösteribilecek azami ilgiyi gösterdiler. Sadakatla, dikkat çekici bir biçimde izlerim.“(Aynı roportajda)
Burada kapalı olan ne? Bunu kavrıyabilmek için şehirli olmakta gerekmiyor. Köylü olan ben anladığımı sanıyorum. Ha köylülüğümlede gurur duyuyorum.
Ben yine asıl meseleye döneyim.
Öcalan Ergenekon ağına takıldıktan sonra üstlerinin “çok iyi bir izleyicisi olduğunu“ teori-pratiğiyle ispatladı. Daima üstlerinin korumacılığını, himayesini, desteklerini aldı. Bunun karşılığını bir yanlışa meydan vermeksizin taahütlerini yerine getirdi. Bu karşılıklı ilişki bir çok çevre tarafından zaman zaman dile getirilsede, kimileri tarafından işitilmek bile istenmedi.
Ergenekon ve çömezi süreci belirledi. Kanlı ve kirli bir savaş tarihe iz düştü. Ceremesini Kürd milleti çekti.
Bunun önü alınamaz mıydı, diye sorulması gereken bir soru oldu. Herkes kendi cephesinde cevap vermeye çalıştı. Kimi arkadaş, bunun ne yararı var diye soruyor. Adam zaten çıplak olarak ortada. Onun gerçekliği ortaya çıksa ne olur, çıkmasa ne olur diye soru sormaktadır. Başkasını bilemem, ama benim açımda önemi var. Bu, kuşkusuz geçmişi geriye saramaz, ama gelecekte ders alınması gereken pahalı bir deney olması açısından yararlıdır.
Elbette İmralı süreci bir çok şeyi ortaya çıkardı. Fakat İmralı bir sondur. İmralı öncesi koca bir tarih var. Bu kanlı ve kirli süreç tüm verileriyle açığa çıkarılmadan bir karış özgür toprak için toprağa düşen mezarsız, kayıp peşmergelerin ruhu huzura kavuşmıyacaktır. Bu nedenle “Kara Kutular“ konuşmalı denildi.
Selim Çörükkaya ve Şükrü Gülmüş bunun çabasını veriyor. Saygı duyulacak bir iş yapıyorlar. Onları sever veya sevmesiniz bu kişinin tercihi. Fakat onların karınca kararınca karanlığı aydınlığa çevirme çabaları saygıya değerdir. Onların dışında çoğunluk sessizliği tercih etti. Bana dokunmiyan yılan binyıl yaşasın miskinliği yaşam edinenlerin hakim olduğu bir ortamda kimiside bilerek veya bilmiyerek Öcalan'ı temize uğraşı veriyor.
Bu sorumsuzluk daha işin başında yapıldı. Kürd yurtsever güçleri, soyunduğu misyona uygun bir teori-pratk geliştiremedi. Kimseyi suçlamak istemiyorum, ama kendi tecrübelerimden çıkardığım sonuç beceremediler.
İşin başında sömürgeciliğe karşı verilen mücadelenin aynısı Öcalan çetesine karşıda verilmeliydi. Yapılması gereken buydu ve yapılmıyanda buydu. Kürd milletine kaybetirende bu oldu.
İmralı bir duraktır. İmralı'da bazı açıklamalara bakıp, öncesi ve sonrası Öcalan'ı iki döneme ayırıp, öncesini yurtsever, devrimci vs., sonrası teslimiyet olarak ayırmak bir yanılsamadır. İmralı'da söylenenlerin benzerlerini çok önceleri söyledi.
“Benim öyle Kürtlük aşkım falan da yoktur.“ (Aynı roportajda)
Bunun öncesi var. Bunu Öcalan'a dedirten sebeb var. Ergenekon tuzağına düşme var. Eğitildiği var. Kendisine örgüt kurdurulduğu var. Sokağa salındığı var. Her yanıyla desteklendiği var. O da gereğini yapıyor.
Öcalan'ın teori-pratiği bu konu da yeterli veri sunuyor. O ağacın altından beri söz ve yazımı çok şey sunuyor.
Karşı çıkan yok. Çıkanların sesside bir yere ulaşmıyor. Durum bu olunca Öcalan ve sıfır adamları istedikleri gibi at oynatıyor. Kürd milli potansiyeli tepe tepe kullanıldı ve şu an “Türk uluslaşması“ içinde eritme çabası veriliyor.
Geriye insansızlaştırılan, yakılan, yıkılan bir Kürdistan bırakılmak isteniliyor.
Bu gün yapılmak istenen bu olduğundan kimsenin şüphesi yok. Ama bu bir günde oluşmadıki. Bunun önceli var. Herkes bu konuda bir fikir birliği sağlamalı. Kürd milli çıkarı bunu gerektiriyor. Benden köylüce söylenmesi...