Degerli Hek. With all due respect (turkcesini bilmiyorum) Fantazi uzerine kurulmus politik filmler sonucta hep komedi olmustur.. Israilde yolunu kaybetmis masum gorunumlu mavi uniformali (en az tirk polisi kadar)barbar iskenceci Misir polisini insanmis gibi tanitmaya calisan Gershwin'in romantik Porgy and Bess operasi ve  biraz da (lokanta sahibesi Dina ve polis bandosu sefi arasindaki) ask ile suslenmis gercek yasamdan uzak bu film sevilirse Diyarbekir hapishanesinin meshur kopegi Jo'nun bas rolunu oynadigi bir Lassie filmi niye begenilmesin? icinde de biraz Siwan muzigi, Bejan siiri, Apo'un kadin aski da oldumu oskar hatta baris odulu bile alir.. yani... seyirci sinama salonunu terkettigi zaman evine elleri ve beyni bos donerse. uzerinde dusunecek bir sey kalmamisa. vakit gecirilmis kahkahalar atilmissa harcanabilir duygular sinama koltugunda terkedilmis ise sanat adina harcanan tum emek, para ve zaman bosu bosuna degil mi dir. The Band's Visit'te bir tek Dina (Ronit Elkabetz) karakteri iyi gelistirilmis. yonetmenin bir baska sahtekarligi ise konusulan arapca Misir degil Filistin arapcasi...(Bence onemli bir ayrinti) Israil sinamasinin onunde katetmesi gereken daha cok yol var. Simdiye kadar duygu somurusu yapmayan bir tek israil filmi gormedim. yoksul sinamatografinin gerisinde, temposu sahnelere gore degisen film muzigi ile seyircinin duygularini yonlendirmeye calisan yonetmenleri hic sevmiyorum. Sevdigim yonetmenler ise beni her sabah ayni saate uyandiran penceremin onunde olan ve bir turlu anlam veremedigim fotografin,  sesin, kokunun duygunun ne oldugunu aciklayip beni sasirtan ve bana ogretenlerdir. Google'dan "Egyptian polis brutality" diye bir arama yapin bu filme benzer bir tane "insanca" hikaye bulamazsiniz.