ANF nin bas sayfasinda gordum resmi.
iyi ata binenlerin
Karayilanin yuzundeki hafif tedirginligi gorecegini dusundum
belkide anlik bir durum -her neyse 21 yuzyilda iyi ata binmesi gerekmiyor liderin.
gerci ii ata biniyorsa bu bence iyi bir ozellik de sayilmali
pastoral dunyada hem coksevdigim hem de cok iyi becerdigim bir istir ata binmek.
benden ata binen adama tarafisiz davranmam beklenmesin, beceremem.
geleleim bir suru mecburen etmesi gereken lafarin yaninda ettigi lafa:
“İşte buradayım. İşgalciler devrimcileri teslim alamazlar. Bunu iyi bilin”
simdi ister istemez "wishful thinking" yapip bu laflardan niyet okumasina goecegiz filan ama
laf da imrali da oturani dusununce yenir yutulur bir sey degil.
"anam tirk bir hizmet olursa hazirim" ile yan yana koyunca farki gormek mumkun.
bir de net bir tanim var "isgalciler" diye, epeydir yalakalik yapmaktan unutulmus bir gercek.
gerci tum demecteki icine sokuldugu mecburiyetin lakirdilariyla pek uyusmayan bir tarif bu ama bakalim nereye varacak bu karmasa.
Fotografa geri donuyorum
ve agaca yaslanmis veya bir eli cenesinde,
bakislarinda tedirgin bir sevgisizlik
yuzunde zorlama bir tebbesum ile Ocalan in fotograflariyla karsilastirinca
Karayilan in at ustundeki neseli tedirginligi cok insani duruyor.
indirin attan adami, bir yerini kirmasin!
veyahut
birakin atli bir lideri sevecek cok olur.
hurmetler
HeK
yulari-semeri baskasinin elinde olan ata binilirmi?