Son bir aydır Arap dünyasında bir şeyler oldu.
Ne olduğuna ben pek emin değilim.
İsmini koyamıyorum.
Bazıları kendinden emin olarak şunu diyebiliyor.
Araplar ayakta. Kitleler meydanlarda. Yıllardır başlarına bela kesilen diktatörlerden kurtulmak için sokaklarda.
İlk durak Tunus oldu. Tunus diktatörü Zin el Abidin Ben Ali ABD'nin kendisine tahsis ettiği bir uçakla Suudi Arabistan'a sığınarak canını zor bela kurtardı.
Ben Ali'nin düşüşünden cesaret alan Mısır halkı sokaklara döküldü.
Şu sloganı attılar.
"Ben Ali Mübareğe söyle, onun da uçağı hazır bekliyor" dediler.
Mübarek her ne kadar ayak sürtüysede yükselen kitle mücadelesi karşısında dize gelip istifa etmek zorunda kaldı.
Sıra Sudan, Yemen, Ürdün, Suriye ve diğer Arap ülkelerinde.
Yaşasın devrim diye bağırabilirsiniz.
Valla ben pek emin değilim.
Devrim falan olduğu yok.
Kimsenin kurtulduğu yok.
Demokrasi yok.
Ben öyle düşünüyorum.
Öyle düşündüğüm için de; “Yaşasın devrim” diyemiyorum.
Fakat herkes bağırıyor.
“Yaşasın Tunus Devrimi”!
“Yaşasın Mısır Devrimi”!
“Kanla canla sizinleyiz ey Arap halkı”!
Hala hala!
Niyeki?
Onların size ihtiyacı yok ki!
Dahası dedikleri kulakları işitiyor mu?
Hani derler ya:
“Kelin ilacı olsa önce kendisi kullanır.”
Bu kadar tabansız atmadan önce “yahu biz niye Arap halkı gibi yapmıyoruz” demez mi insan?
Aslında bu atmasyonlara dostlar pazar da görsünler misali takılma diyelim.
Arap dünyasın da olup bitenlere bu kadar hayranlığı da anlamış değilim ya.
Tunus ta, Mısır da ne oldudan öte ne olacak tahmininde bulunacak keramet sahibi biri var mı?
“Yaşasın Arap devrimi” çığırtganlığına bakılırsa bırakın Arap halkının dünya halklarının kurtuluşu gerçekleşti sanılır.
Ama bu zer zevatın unutuğu bir gerçek var.
Bir firavununun yerine daha zalim diğer bir firavun geçme ihtimalinin yüksek olduğu kim yok sayabilir?
Ogünden sonra bu zevatın söyleyeceği sloganıda ben söyleyeyim.
“Firavun öldü, yaşasın yeni Firaun!”
