Her teyrek bi refê xwere difir e.
Lê em dibînin pir carna ku hinek kurd bi refê xwere nikarın bifir in.
Di ware sîyasetê de jî xwe dide nişandin.
Di qonaxa ziman de xwe dide d^yarkirin û xwîyakirin û herweha per û baskên xwe dide şikandin.
Yek tiştek dimine, hestî.
Ez carek din banga kurdên netewperwer dikim ku me nekişînin hezaka bê binî.
Em baş dizanin ku di kurdîya delal de xeberên bînok zede cîh nagre.
Yên ku gengeşîya dikin,lêborîn ne gengesîye lê qal û qir dikin tew berjewendîyek nagehîsine encamek.
Ka bicerîbînin bi zimane xwe, hun jî dikarin temaşekin ku qal û qir çe nabe.
Pevçuna Qoserî jî namine, nuxte û dasokên wî jî namine.
Min ji Memê Paloyîre got ka were zimanê kurdî bike zimanê gengeşîyê, min ji dikarî azad ki xwe jî.
Lê wî xwe kir trafa agirên tirka.
Ezdî Ser jî goh neda min bi refên tirkîre firîyan.
Ez ji bi wanre firiyam demek û per û baskên min qebul nekir dûrutî yê, veqetîyam.
Li ser zinarek mezin sekînîme nuha bala xwe didim deşt û zozanan. Di rêya vekîrî de Hozanê Bengî dimeşe hurık hurık.Li du dinerîm û diqîrim bi dengek bilind; rêwîyooo rêya te vekîrî be.Tu car xîc li ber ningê te peyda nebe bra li ber Gola Wanê û di pişta cîyayê Sîpanê Xelatê de.Dema te xweş j^yana te bi dil be.
Bila hezar şerwan tinebin, pênc bin lê bi dil bin.
Aqil, tacê zerîn e, lê li her serîyê naye.
De werin em bi refên xwere bifirin Kurdên dil soz.
Xalê Eyub Cullerî ez nivîsên te dixwînim.Mala te ava.Kin binivîsîne lê dest bi kurdîyê bike .
Soza mêrê berê be ku ez jî arîkarîya te bikim.

Xalê Seyîd tu çawa yî?
Bedirxan xortê hêja silavên hûnikîya zozanan ji bin reşmala malê bi rê dikim.