Dönemsel bir analiz yapalım.

Çok derinlere gitmeye gerek yok, hâddi değil sathi bir tahlil, emel-i mazmunumuzu aşikâr edecektir.

Erdoğan hükümetinin bir bakanı Kürdlere karşı sallayıp duruyor, aynı günlerde diğer bir TC bakanı Kürd haklarından bahsediyor.

Bir oyun elbette.

Osmanlının devşirme çocukları dedelerinden iyi ders almışlar. Osmanlıda oyunlar bitmez.

Arınç ve Şahin Türk faşizminden döllenmişlerdir. Bakanlar kurulunda kendilerine ne ezberletilmişse, onları söylüyorlar. Lider sultasından beslenen iradesiz tipler.

Bu arada Fransa, Türkiye’yi dize getirmiş. Fransız kararının tüm Avrupa için bağlayıcı olacağı kesin. Muhtemelen 2015 Nisan’ına kadar Avrupa’nın tamamı Türklerin Ermeni halkına yaptığı jenosidi kabullenecek ve kararlaştıracaktır. Bu mükemmel siyasi ortamda Kürdistan siyasi hareketinin Ermeni açıklamaları öyle cılız ki… (Yeri gelmişken, Kızıl Kürdistan’ın doğup büyüdüğüm Kelbecer ilini 1993’te Ermeni orduları yakıp yıktılar, yağmaladılar. Ata evimi bombalarla toprağa gömdüler. Çocukluk anılarımı tanklarla işgal ettiler. Wan’ın intikamını aldılar elbette. Haklı mıydılar? Hayır. Bu öfkenin ve cinayetin sorumlusu kim? Ermeni öfkesini Kızıl Kurdistan’a yönlendiren Türkler ve TC, derim. Benim Kızıl Kurdistan’da yaşadığım facianın baş sorumlusu Türk “milleti” ve TC devletidir).

***

AKP TSK’sı, PKK’ye vuruyor.

Gözü Ankara’da olan Kürdler afallamış.

Nefesini İstanbul’dan alan Kürdlerin kafaları çalışmıyor artık.

Özgür Kurdisitan dağlarının PKK’si darbe yemiş, “çıkış” arıyor.

PKK lideri Öcalan, TC hükümet yetkileri ile yoğun pazarlıklar içinde. “Herkesi tatmin edecek” bir “taktik çözüm” tartışılıyor, bir türlü bulunamıyor.

Kürd halkı umutsuz ve öfkeli. Gençlerimiz zincirlerini kemiriyorlar.

Türkler (halk değil) var-devlet ve karı-kız (erkek ve oğlan) peşinde.

Kuzey Kurdistan’lı militan ruhlu Kürd gazetecilerinin yarısı tutuklu, yabancı ülkelerden sanal üzerinden atanların da sözü bitmiş.

Türk faşizminin hizmetindeki Türk gazeteciler devletin hizmetinde.

Faşizme teslim olmak istemeyen Türk gazeteciler ise havanda su dövüyor.

Analız bitti.

Eeee, ne olacak?

Her kesin gözü İmralı’da. Kürd militanlarının, Öcalan düşmanlarının, Türk demokratlarının, İmralı sürecini yöneten Erdoğan’ın… gözü İmralı’da.

Bu, Öcalan’ın büyüklüğü (!), Kürd yurtseverlerinin, Türk demokratlarının, TC hükümetinin küçüklüğüdür.

Öcalan’ın iki dudağının arasından çıkacak söze mahkûm Kuzey Kurdistan’dan ve Türkiye’den bahsediyorum.

Sayın Öcalan; bir savaş esiri, TC rehinidir evet ama Kuzey Kurdistan’ı ve TC devletini de rehin almıştır. Ona bu büyük iradeyi bahşeden de kendi iradesinden vazgeçmiş PKK’dir.

PKK irade gösterebilseydi; Kurdistan’ında, Türkiye’sinde, Avrupa’sında, Dünyasındaki sırf PKK iradesizliğinden dolayı silahını toprağa gömenler silahlarını yağlasalardı….

Bu sorun ya hiç çözülmeyecek, ya da zorla çözülecek.

Demokrasi, memokrasi, demokratik Türkiye cumhuriyeti… bunlar hikayedir, kandırmacadır.

Kurdistan ve Bağımsızlık hakkımızdır.

Güçlü olan kazanacak, güç getirmeyenler sürünmeğe devam edecektir. Ebediyen!

Kürt siyasal harekatının Türk hükümetine sunduğu imkanlar, katliam ve sindirme olarak geri döndü.

Çözüm? Her çözüm, her şey ama her şey irade beyanı ile başlar.

“Diğer” Kürdleri unutalım, sadece PKK ve Öcalan’a inananlar günde bir kez, yalnız bir kez içlerini dışa dökerek “Kurdistan” deseler, “kocaman” Türkiye bir yıl içinde çöker ve yerle bir olur.

"Kurdistan" söylemi küçümsenmesin, çözümsüzlüğün yegane çözümü ve pan zehiridir.

Hejarê Şamil
[email protected]