insanin kendine su sorulari sormasi bana dogru ve gerekli görünüyor:
Neye inaniyorum ben? Ne ugruna dövüsmeliyim,neye karsi dövüsmeliyim?
Bizim türümüz,yeryüzünde yaratici olan tek türdür.Yaratici olmasini
saglayan tek arac ise,insandaki bireysel kafa ve ruhtur.iki kisi tarafindan
yaratilmis hicbir sey yoktur.Müzikte olsun,resimde,siirde,matematikte
ya da felsefede olsun iyi isbirlikleri yoktur.Yaradilis mücizesi bir kez
gerceklesti mi,artik topluluk onu kurup gelistirebilir.Ama topluluk
bir sey bulup yaratamaz.Yaratmanin degeri,tek insanin yalniz kafasinda yatar.
simdi ise,topluluk kavraminin cevresine toplanmis bir takim gücler,bu degere,
insan kafasinin bu degerine karsi bir yok etme savasi actilar.
Kötülemeyle,aclikla,baskilarla,zoraki yöntemlerle ve sartlanmanin cekic
darbeleri altinda,o özgür insan bilinci kovalaniyor,baglaniyor,körlestirilip
afyonlaniyor.Türümüzün yürüttügü aci bir intihar süreci bu.
Ve ben suna inaniyorum ki,bireyin özgür ve arastirici bilinci,dünyadaki
en degerli seydir.Ve ben,insan bilincinin,istedigi yönde,baskalarinca
yöneltilmeden,özgürce ilerlemesi ugrunda savasacagim.
Bireyi kisitlayan ya da yok eden her hükümete,her dine ve her düsünceye karsi
savasacagim.iste ben buyum bunu yapacagim.Bir kalip üzerine kurulmus bir
sistemin,özgür düsünceyi yok etmek istemesini anlayabilirim,cünkü özgür
düsünce,arastirip elestirerek o sistemi yikabilecegi tek güctür.
Bunu anliyor ve bundan nefret ediyorum.Bizi,yaraticiliktan yoksun olan
hayvanlardan ayiran tek seyi korumak icin dövüsecegim.
o isik ölürse,bizler de yok oluruz.
John Steinbeck

degerli Foruma Kurdistan katilimcilari,yazarlari,okurlari
vede bize bu ortami saglayan emektarlari. bir kac günlük zorunlu
bir ayriligim olacak.hastanenin dinlenme tesislerinde bir kac gün
söyle dinlenip,keyif yaparken John Steinbeck`in cennetin dogusu adli
romaninida yanimda götürürken cok aradim selim cürükkayanin
bahsini ettigi Alamut kalesi kitabi.bir umut belki PKK derneginde bulurum diye
dün kapilarini asindiriken,sagolsunlar önce heval buyur dediler,cay ikram ettiler.
Hosbes vasili bittikten sonra,bas kosede duran serokun kocaman resminin yanindaki kitaplik dikkatimi cekerken,söyle bir göz atayim dedim.
Kitaplik boydan boya serokun eserlerilen dolu."bir halki savunmak,sumer rahip
devletinden demokratik uygarliga,özgür insan savunmasi vb kitaplarlan dolu
bir umut farkli bir kitap gözüme ilisir diye gözlügümü takinca,bu saskin arayislarimda karsimda duran o sasi bakisli serokun siritan resmine
tam caktirmadan söyle bir okkali bir tükürük sallamaya yeltendigim an,kader arkadasim,hinzir heval yanibasimda bitince,hayrola yoldas ne ariyorsun burda
demesiylen irkildim.hemen savunma refleksiylen belami aramaya gelmedim,kitap ariyorum bulamadim diyince ben yardimci olayim dedi.
yillarin arkadasligi bu, en kötü yerlerde kader birlikteligi yapmissin hemen
kitap adini söyledim.yüzünde tatli bir tebessum esti.yok dedi.aradigin o kitabi
ancak ileri kadrolar okuya bilir dedi.mesaji almistim.madem buraya kadar geldik
kitabi bulamadik ama bir dostu gördük,sakin bir kosede daldik derin sohbetlere.
her nerde olunursa olunsun tanidik birine,degere rastlamak insana umut veriyor.
tipki burda bulunan siz degerli kurdistani degerler gibi.
kendini bir yere ait hissetmek ve orda zaman zamanda olsa kimseyi rencide etmeden
sacmala özgürlügünü bile yasiya bilmek,bu benim icin cok önemli.
bana bu özgürlügü veren basta foruma kurdistan emaktarlarina ve bana
katlanan siz degerli
kurdistani yazar,okuyucu vede katilimcilarina en isten hürmetlerimi sunuyorum.
görüsmek umutuyla