Rizgarî Online Forum
Nivîskar:(Makale yazarı:) Hasan H. YILDIRIM Tarîx, Roj û Saet:(Tarih, gün ve saat): 31. Çirîya Pêşîn(Ekim) 2005 12:20:33:
TÜRK ILE ORTAK YASAM OLMAZ!
[b]Hasan H. YILDIRIM[/b]
Goethe ne demisti : “Akilsizlar hirsizlarin en zararlilaridir. Zamanimizi ve nesemizi calarlar.“ Bu mübarek Goethe sanki bu sözü Türkler icin söylemis. Sorun sadece zaman ve nesemizi calmak olsa kendilelerine helali hos olsun diyecegiz. . Fakat ne mümkün. Bu capulcu sürüsü cografyamiza ayak bastiklarindan beri calmadik hicbir seyimizi birakmadilar.
Düsman´a karsi mücadele, düsmani tanimayi zorunlu kilar. Biz Kürdler, düsmani tanimamayi inatla sürdürmeyi marifet biliriz. Bu nedenle hep kaybeden oluruz.
Düsman akilsiz, soysuz, yalanci ve capulcu. Irkci, soven fasist. Katliamci, jenositci, asimilasyoncu. arsiz, utanmaz, paranoyak. Unutmayalım ki, karsimizdaki düsman bu alan da tecrübeli, donanimli ve saldirgan.
Toplumsal sekillenmeyle ilgili bir olay. Hasta bir toplum. Toplumsal psikologlarin ilgi alani. Bu ucube topluma birileri yol gösterse, sanirim sevap kazanir. Gerci iyiliktende anladiklari yok ya.
Baksaniza!
Kürdistan Baskani Mesud Barzan´i iyi niyetinden hareketle Türkler sunu sunu yapsalar iyi olur dedi. Bunu diyen sen misin etmedikleri hakaret birakmadilar. Dostluktan, kardeslikten, komsuluktan anlamadiklari gibi, iyiliktende anlamiyorlar.
Insanlik alemi bu hasta toplumu karantinaya almali. Rehabilitasyona tabi kilmali. Psiko-terapiden gecirmeli. Belki melekeleri islah olurda kumsularina saldirmaktan, isirmaktan kendilerini alikoyarlar.
Bu hasta toplum, fasit bir daire cizmis, icinde durup dolasmaktadir. Ak ve kara ikileminde kendini üretmektedir.
Herkesi düsman ilan ediyorlar. Herkesi suclu sandalyesine oturtuyorlar. Her seyi baskalarina degil, kendilerine “hak“ biliyorlar. “Hasassiyetlerimiz“,
“kirmizi cizgilerimiz“ diye diye sayikliyorlar. Baskalarinin hasassiyetler, kirmizi cizgileri olmaz(!) Olsa da onlar icin “sözde“ olur.
Burada ne oluyor sorusu bile anlamsizlasirken, onlar bildiklerini okuyorlar.
Ah ne güzel!
„Türkiye'nin Kuzey Irak'ta bir Kürt devletinin kurulmasını savaş nedeni (casus belli)“ ilan ediyorlar. Kürdistani´i isgal edecekleri tehditini savuruyorlar.
Arkasindan da utanmadan „Türkiye'nin olası bir Irak operasyonu durumunda Kuzey Irak'ta bulunma amacının insani olduğu“ söylemektende geri kaymiyorlar.
Bu ne utanmazlik, ne ikiyüzlülük? Bakin hele! Insanliktan bahsediyorlar. Kendilerinden olmayan insanliktan.
Havliyorlar havliyorlar yerine oturuyorlar. Aliskanlik midir nedir? Son dönemlerde yine havlamaya basladilar.
Ibrahim Halil gümrük kapisinda göndere cekilen Kürdistan Bayragina karsi
“sikinti“ya girdiler. Arkasinda Kürdistan´a giris-cikis yapan yabancilarin pasaportuna Kürdistan mührü vurulmaya baslayinca tam kudurdular.
Gercekten bu hasta toplumun hali ne olacak?
Liderlerimize asagilarcasina “asiret agasi“, “pesmerge agasi“, “sözde baskan“ vs. diyorlar. Asagilik bir ruh halini sergiliyorlar.
Hele Kürdistan Baskani Mesud Barzani´nin ABD yönetimi tarafindan resmen davet edilmesi, devlet Baskani düzeyinde karsilanmasi, ABD Baskani George Bush tarafindan sayin Baskan diye hitap edilmesi ve kendisi hakkinda övücü sözler söylemesi bu hasta Türkleri daha da paranoyaklastirdi.
Devlet-millet olarak ayaga kalkmalarina yol acti. Ne oluyoruz, bu, ne düsmanlik diyecegiz, ama bu, kendi kendimize hakaret olur. Cünkü biz bu hasta toplumu cok iyi taniyoruz.
Bu ucube hasta topluma hak ettigi cevabi vermeyince hem suclu, hem güclü hesabiyle giderek hakeret etmeyi meslek haline getiriyorlar. O halde anladiklari dilde cevap vermek gerekiyor.
Bizleri “sözde“ ifade edenlere saygi duymak gerekmiyor. Neden kiziyorlarsa onu söylemek ve yapmak gerekiyor.
Her agzini actiklarinda Kürd milletine, degerlerine, deger yargilarina hakaret etmeyi kendilerine “hak“ biliyorlar. Kürd milleti ve degerleri onlar icin
“sözde“.
Kürd milletine tahamülleri yok. Hazmedemiyorlar.
Biz Kürdler, Türkler icin öküzün gördügü kirmiziyiz.
Peki bizim ne zorumuz var da onlara saygi duyalim? Kürd´ün böyle bir mecburiyeti olmamali, dahasi yok.
Hasta Türk toplumu kardeslikten, dostluktan, komsuluktan anlamiyor. Haddini bilmiyor. Haddini bilmeyene had bildirilmeli.
Biz Kürdler, millet olarak dostluklara, komsuluga cok önem veririz.Dostluk derin bir kavramdır. Dostuz demekle dost olunmuyor. Tek tarafli olmuyor. Karsi tarafinda bunu istemesi gerekiyor. Karsimizdakiler hic bir zaman bizi dost olarak görmediler. Görme niyetleride yoktur. Komsu olarakta bizi kabullenmiyorlar. Katlimize fetva cikariyorlar.
Zaman zaman sekreter gülücükleri sergilerselerde her zaman bizi yok edilmesi gereken düsman olarak gördüler. Dost görünüpte arkamizda koyumuzu kazdilar. Ama hem dostluk, hem düsmanlik bir arada olmuyor. Yapilan dostluga sigmiyor.
Bizimle ortak yasam zeminini dinamitlediler. Aramiza onarilmasi mümkün olmayan düsmanliklar büyütüler.
Aramiza kan girmistir. Bunun her iki taraf acisindan kolay kolay unutulacagi yok. Iyisi mi herkes yoluna.
Dahasi var. Soguk savas dönemi coktan kapandi. Ülkemizin merkezde oldugu ortadogu´da sicak savas dönemi basladi. Kürd milletinin önüne büyük firsatlar koydu. Kürd önderligi bunu iyi degerlendirmeli. Ülke ve millet politikasi yapmali. Bagimsizligi, bölünmüs Kürd-Kürdistan birligini her zamandan daha fazla savunmali. Ugrunda mücadele etmeli. Dosta düsmana daha fazla dayatmali.
Kürdistan Baskani Mesud Barzani´nin ABD cikarmasini cok iyi okumali.
21.yüzyilin yükselen Kürd milletinin önüne geri istemler konulmamali. Kürdler büyük oynamali.
Milli uyanis ve suuru had safhaya cikarmak zamanidir. Küsdistan´i tüm kurum ve kuruluslar, partiler, örgütler, bireyler elbirligiyle hirsla, inatla bunun ugrasini vermeli.
Kardeslik, dostluk Kürd milletine kaybetiriyor. Bunlar, kurt kapani argümanlar.
Kendini yok sayan, katliamdan geciren katiller sürüsüyle kardeslik, dostluk Kürd´ün politikasi olamaz.
Bunun tersi yapilmali. Karsi tarafla varolan düsmanligi derinlestirmek en dogru olani.
Ayriliginda, zaferinde yolu burdan gecer.
Bir devletimiz olsun. Kürd milleti, kendi kendini yönetsin. Bunu istemek ve ugrunda mücadele etmek her namuslu Kürd´ün görevidir...
28 Ekim 2005
