hocam, siz kirmizi gözlüleri seviyorum diyince kirmizi gözlüler papatyadan fal acmazmi size. seviyor sevmiyor diye bakinca bir karara varamiyorlar bilincin üstüylen bizi yeriyor,alti ile bizi seviyor diyorlar. onlari ayri,digerlerini ayri görüyorum demeni hicmi hic anlamiyorlar. size hem yakini hemde uzagi gösteren bir gözlük aldik diyorlar. aman sakin ha barikat savaslarinda yanimizda durmasin beyaz mendi sallayipta düsmani sasirtmasin diyorlar. hocadaki sabir bizde,bizdeki heyecanhocada olsaydi apoda kizarsaydi,bozarsaydi,kürdistanda kurulsaydi ne iyi olurdu diyorlar. ama gel gör ki baskanimizin aski bizi ne eyledi yakti yikti kul eyledi diyede dönüp duruyorlar. kendilerini daha bir anlamaniz icinde su hikayeyi anlatmami istediler size. hikayenin adida kirmizi baslikli kiz olmasinmi. ama bu hikayede her sey tam tersi artik ne mesaj vermek istiyorlarsa. neyse elciye zaval olmaz diyelim hikayelen noktalayalim. Her gün yaptigim gibi ormani temizlemeye cikmistim.orman benim evim,temiz tutmak da benim görevim.derken bir kiz beliriverdi.Kirmizi baslik ve peleriniyle cok süpheli bir görünümü vardi.Kimin aklina gelir bu garip kiyafeti giymek.Bir kurnazlik pesindeydi mutlak.Bir süre dikkatle izledim bu garip kizi.Elinde tasidigi üzeri örtülü sepette kim bilir ne tasiyordu!..YÜRÜYÜSÜ BILE NORMAL DEGILDI.Yanina yaklasip ne yaptigini sorunca bana büyükannesinin evine gittigini söyledi ama gelde inan.yine de biraktim pesini kendi isime koyuldum.ama aklim o kiza takildi bir kere...bir gidip bakayim dogrumu slyedikleri dedim kendi kendime;gercekten böyle bir büyükanne var mi?siz olsaydiniz gercekliginizi kontor etmek istemezmiydiniz?orman benim evim.ben hem ev sahibiyim,hem de diger orman sakinlerine karsi sorumluyum.neyse uzatmayayim...gittim,baktim ve gercekten bir buyukanne buldum.sordugumda evet o kücük kiz benim torunum dedi.bende sorumlu bir kisi olarak;bu kücük kiz yabancilarlan konusmayacagini ögrenmemis daha...dedim ve anlattim kücük kizlan karsilasmami...Büyükanne de ürüerdi ve birlikte kücük kiza bir ders vermeye karar verdik.o yatagin altina saklandi,ben onun geceligini giydim,basligini taktim va yatagina yattim.kücük kiz birazdan iceri girdi.seslendi cevap verdim.ne saskin cocuk..beni büyükannesi sanivermisti.ben benim büyükannemin degil sesinden,kokusundan bile tanirim oysa ki.neyse bunlar bir sey sayilmaz,daha neler yaptim bilseniz.Kulaklarimin nicin büyük oldugunu sordu.ne ayip sey sorulurmu...yinede cocukluguna verip yumusak bir sesle cevapladim.seni iyi dinlemek icin.ama bu sefer kalkip da burnumun nicin büyük oldugunu sormazmi.Kücük kiz hicmi hic terbiye almamis.ben zaten burnumu kendime kopleks haline getirdim,öz-güvenim sallantida.psikologlar,estektikcilere dünyanin parasini harcadim ama nafile.yine aldirmamaya calisirken bu sefer de agzimin kocaman oldugunu yüzüme vurmaz mi.tabi ki kizdim,siz olsaydiniz kizmazmiydiniz.o sinirlen ayaga firlayip pesinden kosmaya basladim.birden ne olsa begenirsiniz.bir kocaman avci elinde tüfek kapida beklemezmi.beni seni hain kurt,büykanne yi yedin degilmi diye suclamazmi.halbuki büyükannenin kilina bile dokunmadim.o da saklandigi yerden cikip beni korumaya calismadi.malum yaslilik,kulaklari iyi duymuyor,gözleri iyi görmüyor.avci mahkeme yapmadan infaz kararimi verdi.tabi ben de adelet bulamayacagimi,hatta canimi yitirecegimi anlayip pencereden zor attim kendimi.gecirdigim büyük korkunun sarsintisi yetmiyormus gibi o gün-bu gün ormanda bile yüzümü rahat gösteremez oldum.adim haine cikti. yeter artik... ben sucsuzum....