Değerli kardeşim, 1925 Kürdistan direnişinin emektar militanlarından biri anlatıyordu. Bu yaşlı büyüğümüz direnişe aktif bir şeklide katılmanın ve sonrasında yaşamını uzunca bir dönem firari olarak sürdürmenin dışında direnişte bir kardeşini kaybetmişti. Asılan kardeşi geriye biri kız biri erkek küçük yaşlarda iki çocuk bırakmıştı. Diyarbekirde asılan 47 kişi ile birlikte bugün üzerine apartmanlar dikilerek kaybettirilmek istenen istirahatgahında uyuyor. Nur içinde yatsın. Onun anlattığı dönemde etrafındaki bizler mübalağasız 5 ila 7 yaşları arasındaydık. Torunları ve torunlarından ayırmadığı kardeşinin torunları etrafını sarmıştı. Ben de kapı komşu çocuğu olduğum için aralarına karışmış dinliyordum. 1960 darbesinin yapıldığı yıldı. Sokaklar asker doluydu. Çocukların bile sokağa çıkmasına izin verilmiyordu. Çocukluk arkadaşlarımın dede dediği bu yaşlı ve münevver insana ben de akranlarım gibi dede diyordum. Arif Dede o gün sokaktaki askerlerin "kardeşliğini" anlatmıştı ve de kendi savaş anılarını.. Aziz hatırasını hürmetle yadediyorum. Muazzam kalabalıklarla silahsız ve savunmasız köylere saldırarak eli silah tutanların geride bıraktığı savunmasız, yaşlı, kadın ve çocukları öldüren türk birliklerinin askerleri direnişçiler tarafından kıstırılıp ateş altına alınınca silahlarını atarak teslim oluyor ve bizi öldürmeyin din kardeşiyiz diye kürtlere yakarıda bulunuyorlardı. Binlerce sivil ve savunmasızı öldürürken akıllarına gelmeyen kardeşlik hatta insanlık kendi yaşamları sözkonusu olduğunda akıllarına geliyordu. Arif Dede, o gün bizlere teslim aldıkları askerleri nasıl silahsızlandırarak serbest bıraktıklarını, ele geçirdikleri topları nasıl uçurumlardan aşağı yuvarladıklarını anlatmıştı. Serbest bırakılanların tekrar silahlandırılarak aynı insanlıkdışılığa kaldıkları yerden nasıl devam ettiklerini de.. Şalvarı, ceketi, gömleği pırıl-pırıl ve uyumlu, o dönemde yetmiş yaş civarında olmasına rağmen hala filinta gibi duran, şık ve ismi gibi arif bir kürt münevveri olan bu yaşlı muhteremin anlattıkları o günden beri hafızama çakılmış durur. Ne zaman kardeşlik bahsi olsa, türklerin işgale karşı savaş verdikleri dönemdeki kardeşlik çığırtkanlıkları ve daha sonra duyduğumuz kardeşlik teraneleri arasında istisnasız hepimizin nasiplendiğimiz bu kardeşliğin ızdırapları bana kardeş kavramını sogulatmakla kalmaz, kardeşlik nidalarıyla katlimize girilmesinin geriye bıraktığı kan deryasını acı-acı düşündürür. Türk devleti güçlü olduğu zaman bırakın kardeşliği insanlığın kırıntısını dahi hatırlamaz, hatırlamak istemez. Türkiye kürt direnişleriyle ekonomik anlamda oldukça zayıfladı. Türklerin bir savaşı uzun bir zamana yayarak götürebilme şansı yok. Türkler artık aşikar soykırımcılıkları nedeniyle tehcirlerine, infazlarına, tutuklamalarına, işkencelerine, sokakta şiddet kullanmalarına eskiden olduğu gibi açık destek bulamıyorlar. Türkiye siyaseten alabildiğine yalnız ve yıpranmış durumda. Bir başka Arif, Ahmed Arif'in dediği gibi (kürtler adına) "Ha desem koparacak zincirlerini" denen safhadayız. Türkiye devlet erkanı bunu çok iyi biliyor ve hesaplıyor. Türkiye'nin bu kadar zaman ipin üstünde kalması Öcalan ve PKK'nin sunduğu destekle sağlanageldi. Öcalan faktörü sonsuz değil. Tükeneceği ve kırılacağı bir nokta var ve fazla uzakta değil. Kardeş teranesi bu dönemde sıkça telaffuz olunuyorsa kürtlerin çıkarmaları gereken dersler vardır. Kardeşlik sloganının yükseltilerek kürt taleplerinin önüne geşirilmesi kürtlerin sağlıklı bir durum değerlendirmesi yapmak zorunda olduklarının işareti olarak algılanmak zorundadır. Açık ve net ibare ile kardeşlik propagandası türklerin ilelebet aşamadıkları bir zorlukları olduğunun itirafı şeklinde anlaşılmalıdır. Kardeşlik sloganını yükseltmeye türklerden fazla hevesli görünenlerin varlığı kimseyi yanıltmasın. Bu kesim siyaseten varlığını Türkiye'nin devamına borçlu olan kesimdir. Kuzuyu kurtla beraber yemekteyken, sahibiyle oturup ağlayanın bu düzmece matemine ağıtlar temin etmesi gerekir. Kuzuyu kurtla birlikte yiyenin taziye evinde tilki mevlüdü okuduğunu yaygın bir şekilde anlatıyor olmamız semeresini vermeye başladı demektir. Kürt yurtseverliğinin teslim olmazlığı ihanet çeteleri kadar kabağın başına patlamakta olduğu türk devletini de derinden ürkütüyor. Kardeşlik teranelerinin kürtler adına tefsiri budur. Selam ve saygılarımla.