Aslında sabah namazına kalkığımda yazmayı düşündüm.Bir seyahaten dolayı şimdiye kaldı.Rüyamda kurdistan harap olmuştu. Her yerde insanların cesedi vardı.Toplu halde iran sınırına doğru kaçıs halindeydik.Hava yağmurlu karanlıktı.hayel mayel hatırladığım ,bir dağın tepesine doğru korkuyla kaçıyorduk.

Birde baktım dağın tepesinde nemır mele mıstefa Barzani,beyaz bir atın üstündeydi.Yanında şex said kıyamında şehit olan dedem vardı.Kalabalık bağrışıyordu.Kurtulduk..kurtulduk..diye

Bağrışlar ve allahuekber sesleri geliyordu.Mahşer günü gibiydi.Ben teredüt ediyordum.

Millet bana bakıyor.Acaba önce mele mıstefa barzanininmi elinemi gitsem,yoksa önce dedemin elinimi öpsem.Baktım mele mıstefa Barzani bana baktı ve güldü.. dedi oğlum önce deden gelir.İçimden dedim benim düşüncemi nasıl anladı.Bu velidir.

Yanlarına gitim dedemin elini öptüm sonrada barzaninin..elini, sırtıma vurdu.dedi hiç korkmayın artık biz varız. Sonra o önde hep beraber yürüdük.Bu güzel rüyayı maalesef eşim tarafından bozuldu.Beni uyandırdı kalk namaz kıl diye.