Çocuktum Kürdlüğümü öğrendiğim, baba dediğim amcamın başının ucundaki resime
bakıp kim bu ? dediğimde amcam Xalıt Beg derdi sadece...
Derken cemaat sohbetlerinde ismi geçtikçe efkarla anlatılırdı.Artık biraz
anlamaya başladığımda onun Xalıt Begé Cıbri olduğunu, Kürdistan kurmak isterken
esir alınıp şehid olduğunu öğrenmiştim.Bir duvarda Xalıt beg, karşı duvarda
Melle Mıstefa Berzani asılı dururdu.Derken birde Barzani nin hayatını kurtaran
Şello lakaplı süryani bayan komutan Margeret in resmide asıldı o duvara...
O duvarlara bakıp her gün cansız hatıralarına bakıp onları küçücük yüreğime
işleyerek büyüdüm.Hele Xalıt beg götürülürken mesajı anlayıpta anlamamazlıktan
gelen bir Kürd beyine kin doldum.Onu görüp ama arandığı için Xalıt Bege
ayıp olmasın diye gizlenen ve daha sonra ise onun askerlerin arasında esir
olarak götürüldüğünü öğrendiğinde ise neye mal olursa olsun mutlaka kurtarırdım
diyerek hayıflanan bir başka Kürd kahramanın hayıflanmasına hep ortak oldum.
Kürdistan derken , aşiret , mezhep ve din ayrımı gözetmeden her kürde uzanmak
istemesi ve özellikle iki Xain Qasım ve Mehmet Şerif Fırat ın (mehme şerifé
alıké ) bile itiraf etmek zorunda kaldığı ali cenaplığı (Hümanist) bir başka
etkilemişti beni...
Türk devletine sıkılan her kurşunda Xalıt Begin , dedemin, babamın dayılarının
ve tüm Kürdistan şehidlerinin intikamını gördüm.İşte o nedenle Romé Reşe
kurşun sıkan her Kürdü sevmiştim.Lakin hala ufukta bir Kürdistan gözükmedi
ne yazıkki....
Onların anısını devraldım ve çocuklarımada mutlaka devredip gideceğim !
İdam edilişlerinin 95 inci yılında Xalıt Beg ve arkadaşları nezdinde tüm
Kürdistan şehidlerini bir kez daha yad ediyor ve Allah tan hepsine rahmet
diliyorum.