Birayê Aso,   bi destura  Te min dixwezim ser vê nîvîse pîçek bisekinim, dokumentên Yunanîyan da navê Kurdan hun bêjin Medan  gor zmanê wan hatine gorîn, di Kurdgalnamêda dîyareku nav bi orîgînal hatine nîvîsandin, Te û Kurdgalname karê me asan kir, cîhye ku werisê  dîroka Kurd hatibu bizdîn we  dîsa girê da, gelek spas û destxoş.  Min dixwezim li vir ser  hinek navan û Medan bisekinim.  Destselayedarên Îranê qala  dîroka xwe ya  7 hezar salî dikin.  Rasteyetî çîye: Diroka Îranê ne tenê dîroka Persayê, dîroka Kurd(Med) û Persayê, sînor kû dere destpê dike dîyar nine.  Tiştekî balkêşa ku nezîka  5 hezar sala Med nezîka  2 hezar salan virda jî Pers(Pars) domînand bune. Dîrokvan û destselayedarên Îranê nazwezin qala (behsa) van  tiştan bikin, ber ku;  dîwarê dîroka wan ya  fermî da berdek li ser berdekî (kevirek li ser kevirekî) namînî. Farisîya îronîda tu manayêk, Padîşah, Koreş (hinek digorin û dibêjin Kurus anjî Kyros), Azdîyak, Arpak tune. Balam Kurdîyê ew nav îro jî  hene û maneya wan  nehatîye gorîn.  Kurdîya kewnda; Pa, Ba, Bo  tê maneya bav. Şax (Şah) gor zanîna min sê maneya xwe hene: yêk; tê maneya Xwuda, du; tê maneya ko, çîya, sê; tê maneya sturî, wekû sturîyê bizinê, gaê. Şax; berze,bilinde û pîje. Di  hatî Medan da bawerî ew bu ku;  Paê mezin bi Xwudara yêkser peywendî heye, ferqa wî û yê din ya  herî  mezin ew bu.  Ferqa wî bavî (Payî) ew bu ku; wî Xwuda dîdit, ji ber vê  wî ra digotin Padîşax. Tirkîya îronî da  hinek zimanê din da ew buye Padîşah, xedî tu maneyekê nîne. Padîşax: bavê û yêkser Xwudara peyvendî heye, ew norê Xwudayê. Monakirên (Monarşîstên) îronî ji  di nava gelek gelanda hîna xwe weku norê Xwuda yê vê dinyayê dibînin.   Koreş; ko di Kurdîya kewnd da çîyaye, şaxe. Koreş: tê maneya çîyayê rêş. Tu maneyek Kurus Kiros anjî Kyros tune, orjînala vî navî; Koreşe, ango  weku çîyayê reş, şaxê  reş.   Azdîyak;  mîrov dikarê weku Azdîya jî bîne nîvîsandin, li vir “a” zede buya, ango buye Azad. Azdîyak  gor dîtina min tê maneya mîrovê Azad.   Arpak; karanîna agir (ar, adir) dî dîroka mîrovetîyê da gavekî  gelek mezinê, gelên gilovera mê yêkhemcar bi karanîna agir  dibin   du kom. Komên ku agir didin karanîn, dibin komên bi ar, komên ku  agîr hîna neanîbun karanîn man bê ar.  Je ber vê  mîrovetî bi karanîna agir dîrokê da dibe du bêş. Gelên Aryan jî bi karanîna agir vî navî digirin, dibin parêzkerê, vêşartkarê û xwudanê agir. Gelên ku  agir karnaynin, weku gelên hov tên dîtin, dibin gelên hov yên bê agir.   Arpak; tê maneya arê pak ango arê bê du.   Silav û rêz Bîşar Norşîn 30.05.2013