Aslında Kuzey Kürd basını, aydını ve ulusalcı güçleri diğer parçalara yönelik ciddi bir açmaz ve handikaplar içindeler. Bir kere Kürdistan'ın diğer parçaları ile edebiyat ve kültür alanında ciddi bir kopukluk var. Biz bu kopukluğu giderebiliriz. Son yıllarda Güneyli yüzlerce Kürd şairi şiir divanlarını yayınladılar. Bir tanesi Kuzey Kürdleri tarafından bilinmiyor. Yüzlerce roman, tiyatro piyesi yayınlandı. Tek bir tanesi çevrilmedi. Mesela son yıllarda Baxtiyar Ali'nin romanları ciddi bir okuyucu kitesini yakaladı. Bu romanlardan bir tanesini dahi aktaramadık. Kürd tarihi ve edebiyat tarihi hakkında çok önemli çalışmalar var, aktaramıyoruz. Bunların hepsi bizim handikaplarımız. Aslında bu son seçimlerin değerlendirmesini Kürd kadınlarına bırakmak istiyordum. Bunun için 20 cıvarında Güney Kürdistanlı şair, yazar ve siyasetçi kadının ismini not ettim. Fakat, bu arada başka röportajlar içinde boğuldum kaldım. Aslında Kuzey ve Güney arasında daha derin bir ilişki sağlamak için kültür, tarih ve edebiyat alanını zorlamak lazım. Eğer her bölge kendi yazdıklarını tüketirse ve diğer parçaların bu tüketim malından haberi yoksa uzaklaşma orada başlar. Eğer Amedli bir Kürd Letif Helmetin Kerkük şiirini yada " ben gülmesini bilmezdim, fakirlerden öğrendim; ben kızmasını bilmezdim, zalimlerden öğrendim" gibi rubailerini okursa gönül ve ulusal köprüler kurulur. Bunların yapılması için çaba gerekiyor, kadro lazım... Belki önümüzdeki süreçte yeni yapılacak newroz.com'da edebiyata yoğunlaşan bir sayfa açarız. Tanınmayan bir çok kişiyi Kuzeyli Kürdlere taşırız.. Silav