Ezilmişlik psikolojisi insanlara kendi tahmini zor suçlu ilan etme, aşağılama, yargılama vs. durumlara sürükler. Kimi Kürd aydın kesimlerinde olduğu gibi. Hele bir de nenesi Ermeni olursa deyme benim duygularıma. Bir de Hanife gibi ABD'de yaşar ve kaçıncı derecede ingilizçe bilirsen basarsın kalayı ve ortamı toza-dumana katarsın. Hele Hek'tende kesin destek geleceğinide bildin mi bu işi birazda duygu sömürüsü yaptın mı dediklerini doktora tezine bile çevirebilirim hissine bile kapılabilirsiniz. Hata bu işi ahlaki değerlere bindirebilirsiniz. Çok bilmiş cahileri oynadığınızın farkına bile varmıyabilirsiniz. Hata ortada oynayan tehlikeli oyuna dikkat çeken Kürdlerin boynuna ahlaksızlık zırhını geçirip ne kadar ahlaki kişilikler olduğunuzu ilan edip kendi kendinize paye biçebilirsiniz. Fakat konu o kadar basit değil. Çok çetrefili. İki ucu kanlı. Bir ülke -Kürdistan- ve üzerinde birden fazla millet -Kürd, Ermeni, Asuri-Suryani ve sayısız azınlık- yaşıyor. Bu topraklara hakim olmak için hem sahiplerinin kendi arasında ve hemde dışarda gelen işgalçiler arasında kanlı savaşlar olmuştur. Yerliler arasındaki savaş bu toprakların kimin vatan edineceği savaşıdır. Gönül arzu etsindiki birlikte kardeşçesine yaşayıp ortak vatan edinsinlerdi. Ama öyle olmamış. Ermeniler hem batı dünyasından, hem de Çarlıktan aldığı söz ve pratik destekle Kürdlere karşı savaş açmış. Ermeniler, millet olarak siyasileşmiş, örgütlenmiş ve milli devletini kurma peşine düşmüş. Ama tarihin hiçbir döneminde bu topraklarda çoğunluk sağlıyamamış. Realite bu olsada çoğunluk sağlamanın yolu var. Organizeli isen ve birde devlet kurmak için herşey mübah diyorsan çoğunlukları azınlık, azınlığı çoğunluk katına çıkartırsın. Ermeni hareketlerin plan ve projeleri buydu. Bunu Çarlık gücüne dayanarak uyguladılar. Çarlık orduların başında subay olarak Kürdistan'a girdiler. Yanlarınada Taşnak çapulcularını katarak Kürdleri kadın, ihtiyar, çocuk demeden katlettiler. 1. Dünya savaş öncesi, savaş süresi ve sonrasında 700.000 Kürd'ün olduğu gerçeği ortada. Bunlarda belgelidir. Hanife kızımızın arşifi eksik. Bir de Çarlık ve SSCB belgelerine baksa ondan sonra bırak başkalarının kendisini, kendi söylediklerinin kendisini yaraladığını görecektir. Ortada bir oyun dönüyor. Sahi bayram değil, seyran değil, bu zırtaboz Türk aydınları neden bu özür dileme oyununu sahnelediler. Önce bunun bir arka bahçesini anlıyalım. Biz buna kafa yormadan; “Hop hop bizi unutunuz. Biz de varız. Biz Ermeni katili Kürdlerin torunlarıyoz. Bizi listenin başına yazmayı unutmayın“ diyenlerin niyetleri sorgulanmaz. Niyet çok iyi de olabilir. Fakat denilenin bir milleti soykırım gibi bir suça ortak edilme gibi bir boyutu varsa oturup düşünmek lazım. Bunca laftan sonra; “Ben ne yaptım ki, insan olarak tepkimi belirtim“ gibi masumiyet zırhına sığınmakta işlenen şuçu hafifletmez. Her neyse! Konu nazik...