Urfalı'ya sormuşlar:
-“Bu Urfalılar'ın sesi neden güzel?“
Açıklamış:
-“Sizde kaç nota var?“
-“Yedi...“
-“Say bakalım.“
-“Do re mi fa sol la si...“
-“Bizde dokuz var... Do re mi fa sol la si LO LÊ...“
Sadece Urfalı'da değil, bütün Kürdler'de dokuz nota vardır ve Allah için sesleri güzeldir.
***
Zamanın birinde, yanılmıyorsam seksen beş, nüfus sayımı var. Beni de memur etmişler. Aslında sevmediğim bir şey ama yine de gittim.
Ne yapıyordum?
Bana iki sokak vermişler. Yer Rahmanlar-İstanbul. Sırayla kapıları çalıyorum. Açan varsa sayıyorum, kimse yoksa geçiyorum.
Kimi evde ama şu veya bu şekilde memur yüzü görmek istemiyor. Dolayısıyla bana verilen sokakta yarı yarıya insan kapısını açtı.
Dolayısıyla...
Eğer hala bu sistemle nüfus sayılıyorsa sakın inanmayın. Bu sayımlar hiç doğru değil.
O sayımda bir tuhaf durum vardı. “Konuştuğu başka dil“ hanesi konmuştu. Buna Kürdçe de dahildi. Bu da benim hoşuma gitti. Hani derler ya “Körün istediği bir göz, sen vermişsin iki...“
Bu yüzden insanlara özellikle başka bir dil konuşup konuşmadığını sordum.
İki koca sokakta üç kişi Kürdçe, bir kişi de Lazca bildiğini kabul etti.
Oysa ben bu insanlarla konuşurken Türk olmadığını kolaylıkla anlıyordum. Hatta konuşma biçiminden hangi şehirden bile olduğunu anlıyordum. Çünkü bazı harflerin telaffuzunu her kültür farklı söylüyordu.
Ama neylersin. 12 Eylül terörü insanları öyle korkutmuştu ki... Benim devlet tarafından gönderilmiş bir memur olmam bile insanları tedirgin etmeye yetiyordu. Oysa o sistemden en çok çekenlerden biriydim. Bunu o insanlar bilemezdi.
Bir çoğu saklandı. Bir çoğu doğru bilgi vermedi.
Ben ne yaptım? Kürd şivesiyle konuşanların karşısına Kürdçe diye yazdım. Pek çoğu da küçük yaşta İstanbul'a geldiği için İstanbulca'yı pek güzel konuşuyordu. Doğrusu Kürd veya diğer kültürlerden olduğunu bilemiyordun.
Özellikle 12 Eylül ile sorun yaşamış olanların hiç biri kapıyı açmadı. Mesela Maraş veya Çorum olaylarını yaşamış bir Alevi'nin yeniden numaralanmak istememesi doğal değil miydi?
Sonra ne oldu?
O sayımdaki dökümanlara Kürdçe yazan ve basan memurlar hakkında “bölücülük propagandası“ yapmaktan dava açıldı. Sonucunu bilmiyorum. Hem kendileri basmış, hem kendileri dava açmış!..
Bilmem ki ne demeli?
Ben diyorum ki, bu sayımlarla Kürd sayısı bulamazsınız. Çünkü insanlar Kürd olduğunu söylemekle başının belaya gireceğini biliyordu. O dönemin askeri mahkemeleri 125 ten yargılayıp 10 yıl verebiliyordu.
Ama aynı sistem kendi evraklarına bildiği başka dil diye soruyor ve karşısına da Kürdçe diye yazıyordu.
Allah akıl versin...
***
Geçenlerde arabamın kapı kolu bozuldu. Rastgele bir garaja gittim. Boynumda Filistin kaşkolu, yürüyüşümden bile Kürd olduğum anlaşılıyor.
Daha merhaba demeden adamcağız kaşkoluma taktı, tedirgin oldu. Ben başlamadan o başladı:
-“Abi nerelisin?“
-“Falan yerli...“
-“Abi ben de Kürd'üm. Aksaraylı'yım.“
-“Kürdçe biliyor musun?“
-“Az...“
Vallaha kaşkolden miydi, yoksa açık sözlü olmamdan mıydı bilmiyorum ama Aksaraylı Kürdümüz kapıyı yaptı, fazla para da almadı.
Arabayı aldım, tam gidecektim ki benden yaşlı bir amca kapıyı tuttu.
-“Nereye gideceksin?“
-“Falan yere...“
-“Beni de bırak.“
-“Olur.“
Geldi, yanıma oturdu.
-“Arabanı ben yaptım“ dedi.
Meğer uğraşırken benim teybimden Kürdçe dinlemiş. Bir de boynumda Filistin kaşkolu olunca adam kim olduğumu anlamış olmuş.
Teybime el attı.
-“Şivan yok mu Şivan?“
-“Var var..“ dedim ve kaseti koydum.
Kürdçe müzik dinlemek isteyince sormak doğaldı.
-“Kurmancî dizanî?“
-“Yok yok“ dedi. “Ben Yozgat Kürdü'yüm. Asimile olmuşum. Babam bilirdi.“
-“Yozgat mı? Kürd varmı orda yahu?“
-“Çok“ dedi, “Ama hepsi asimile...“
O sırada Şivan çalmaya başladı. Yozgatlı Kürdümüz başladı beraber söylemeye.
-“Lo lo lo lo lo!..“
Zaten başka da bilmiyordu. Aksaraylı çıktı Kürd, Yozgatlı yine Kürd. Peki biz hala “yüzde on Kürd“ nüfusa nasıl inanalım? Hem de bu sayımla, hem de bu kadar terör ve korkuyla Kürdleri nasıl sayalım?
-“Lo lo lo !..“
Diğer nota neydi?
-“Lê lê lê !..“
Not: Bütün bunlar TRT Şeş olmadan önce oldu.
blogkurdistan.com
