her hangi bir aciyi paylasmak ve herhangi bir aciya ortak olmak
bir empatiyi gerektirdigi gibi
ictenligini anlamak ve bunu ifadelendirmek te
ayni kaderi yasamak ve solumaklan mümkündür.
malumunuz,
acisini,öfkesini,isyanini ,elestirisini,sitemini,övgüsünü
ve hatta yer yer olsada sövgüsünü ,yani kisacasi kendimi ifadelendiriken
yazim dilim cok berbat olsada,beden dilim oldukca samimi ve ictendir.
ve bu gercegimi bilen dostlar,yoldaslar sunuda bilirler ki
mantiken cok gelismis,olgunlasmamis olmasamda,oldukca hissiyatli biriyimdir.
ve belkide ondandir balyozu elime almam,kendimi korumam.
hani karsimda bakislar,mimikler,el kol hareketleri,bacak ve ayaklar olsaydi
daha bir tanimlardimda onlari
ama yazim dilini cokta "cözemedigim"
kisileri tanimlamamda zorlaniyor olsamda
hani konusmak gibi bir olanak yada ortam olsaydi,
kendimi ifade etmekte zorluk cekmeyecegim gibi,
konusanlarida iyi tahlil edecektim ama kendini ifade etmek
ister bir yazi
ister bir konusma
ve hatta isterse bir resim olsun
duygular saklanmiyor vesselam.
sevgili bahti teninde yanik yoldasim Aso nun
acisi acimizdir diyen degerlerimin paylasimlarini okurken
bir iki isim bende sakli kalsin,
su yasaklinin "mumkunmu acinizi benimde omuzuma koymaniz" demesini irdelerke
be sen kim oluyorsun maskeli sarlatan omuzuna bas koyalim,
biz omuz vereniz,yoldasiz ve senin bu" empatini" cokta sempatik durmuyor bilesin.
kendi kendine yasak koyma,kendini azat et de gel sarlatan.
ister iki harfli,ister üc harfli ve istersende bir oyana bir buyana boyanda gel
renk ayrimin bende soytari