Heval û Dostên Hêja/Değerli Dostlar ve Arkadaşlar.
Ez nivîsara xwe bi kurdî û tirkî ji we re birêdikim./Yazımı Kürtçe ve Türkçe
size gönderiyorum.
Silav û serketin. /Selam ve başarılar.
[b]Î. GUÇLU[/b]
*********************************
[b]JI HAK-PAR Ê CÛDABÛN Û NEQŞA RİYA NÛ[/b]
Îbrahîm GUÇLU
[email][email protected][/email]
Min îro (18. 12 2008) li Amedê di Otela Prestîjê de bi rojname û televîzyonên herêmî û neteweyî yên tirk re, bi KURDISTAN TV û Dema - Nû civîneke çapemenî pêk anî.
Min, di civîna çapemenî de ev nerînên li jêr pêşkêş kir.
+++
Heval û dostên Hêja,
Xebatkarên Çapameniyê
Ez di destpêkê ji bona we xêr hatin dikim û serketina we dixwazim. Ji bona ku we zehmet kiriye hûn hatine vir jî, ji we re sipas dikim.
Min gelek caran ji bona ku siyaseta dewletê rûreş û protesto bikim, li ser navê xwe, grubek hevalên xwe, li ser navê KURD-KOMê û TEVKURDê civînên çapemenî pêk anîne. Lê ev car ez ji bona pirseke taybetî li hemberî we me. Ez di vê civînê de dixwazim behsa pêwendiya xwe ya HAK-PARê û Neqşa Riya xwe ya nû ji we re behs bikim.
+++
Dostên Hêja,
Piştî salên 1992-an Tevgara Bakurê Kurdistanê kete pêvajoyeke nû. Tevger ji derveyî welêt ber bi hundirê welêt hat û ev pêvajoya nû di Tevgera Bakurê Kurdistanê de modeleke nû ya vekirî, legal a rêxistinî derxist holê.
Li Fransayê di sala 1989-an de ji aliyê Weqfa Azadî û Enstîtûya Kurd a li Parîsê Konferansa Navneteweyî ya Kurd hatibû bidarxistin. Parlamenterên SHPê yên kurd jî beşdarî konferansê bibûn. Ev parlamenteran ji aliyê SHPê de ji partiyê hatin bidûrxistin. Li hemberî vê biryarê di nav SHPê de serîhildana kurdan pêk hat û reflekseke xurt ya millî qewimî. Encama ev refleksa neteweyî ya kurd, ji SHPê kurd veqetiyan. Ji bona ku partiya xwe ava bikin dest bi xebatê kirin. Ev refleksa neteweyî di hemendem de li hemberî siyasta dewletê ya di derheqê pirsa neteweyî ya kurd de jî serîhildan bû. Encama vê refleksê pêvajoya avabûna HEPê dest pê kir. Hemû kurdan jî di HEPê de cîh girtin. Di nav pêvajoyê de ji bona ku HEP kete bin bandor û desthilatiya PKKê, ji HEPê veqetandin çêbû û pêvajoya nû ya vekirî û legal a rêxistinî ya plûral li Bakurê Kurdistanê dest pê kir. Partiyên nû ava bûn.
Beriya ku HAK-PAR bê avakirin, Partiya Aşitî û Demokrasiyê (BDP) wek rêxistineke çep ya îdeolojîk û teng nedikarî bibe rêxistineke nûjen û kîtlewî, nedikarî bersîva hewcedariyên tevgera neteweyî bide. Partiya Kîtlewî ya Demokratîk (DKP-ê) wek rêxistinekene lîberal û demokrat ava bibû, wê jî nikarîbû ku bersîva hewcedariya tevgera nû û tevgera neteweyî bide û ji aliyê Dadgeha Destûrê de hatibû girtin. Hewirdora PKK-ê di nav lêgerînekê de bû û PKK-ê piştî ku Ocalan hatibû Îmraliyê ji armanca serxwebûna Kurdistanê dûrketibû, di nav rasyonel û pîvanên dewleta unîter ya kolonyalîst de di nav lêgerînekê de bû û Komara Demokratîk ya Tirkiyeyê wek stratejîk diparast.
HAK-PAR jî encama van derfetên nû bû.
Di van şertên taybet de HAK-PAR di sala 2000-an de wek projeyeke nû, ji tevgerên berê û heyî ferqtir û cûdatir, wek projeyeke plûral û demokrat a hevbeş hate holê. Di encama xebateke dûrdirêj û needetî de, HAK-PAR di Sibata 2002-an de hat ava kirin.
HAK-PAR, wek partiyeke berdewamiya partiyekê, an jî rêxistinên îllegal ava nebû. HAK-PAR, ji bona vê jî partiyeke muwaqet nebû, partiyeke stratejîk, têkoşer, di pirsa neteweyî ya Kurd de raste-rast teref, partiyeke çareserî bû.
HAK-PAR, wek partiyeke kevnare ava nebû, wek partiyeke nûjen, modern, demokratîk ava bû.
HAK-PAR partiyeke monolîtîk nebû, plûral bû. Ev plûralîzma HAK-PARê ne li ser bingeha partî û grubên kurd yên dema şerê sar bû: Plûralîzma HAK-PARê girêdayî fikir û îdeolojiyên nûjen, girêdayî programa partiyê û projeyên siyasî li ser bingeheke nû dihat avakirin. Lewra HAK-PAR partiyeke îdeolojîk kevnare nehatibû ava kirin.
HAK-PAR, federasyona rêxistinên dema şerê sar jî nebû. Li ser hiquqeke kesayetî û gorî pîvanên demokrasiyê û şertên Tevgera Bakurê Kurdistanê yên nû hatibû ava kirin.
HAK-PARê dixwest ku awayekî nû yê xebatê derxe holê û ji derveyî PKK-ê ji bona civata kurd bibe temsîlkariyeke nû.
+++
Hezar mixabin demeke dirêj derbas nebû, piştî damezirandinê, HAK-PAR ji van taybetiyên xwe dûr ket. Peymana HAK-PARê, ya ku gorî pîvanên dema nû û globalîzmê û demokrasiyê û gorî berjewendiya neteweyî ya Kurd ava bibû ji holê rabû, HAK-PAR ber bi partiyeke edetî û statûparêz ya demê şerê sar çû.
Di HAK-PARê de grubçitiya kevn ya dema şerê sar, qewimî. Partî ji bona vê ji afirandinê dûrket, ji bona xwe neafirand, bû partiyeke teref, lê tu dem jî ev rastiya jî îlan nekir. Bi taybetî jî her ku çû grubçitiya Riya Azadî di nav partiyê de grubçitî teşwîk kir, endamên HAK-PARê ji bona ku xwe li hemberî grubçitiya kevnare biparêzin grubên sunî ava kirin, ev gruban piştî demek derketin derveyî HAK-PARê. Gruba Riya Azadî serxwebûna xwe îlan kir, bû endamê TEVKURDê. Gruba Demokratên Şoreşger grubçitiya xwe îlan kirin. Li cem vê yekê kesên serbixwe jî HAK-PAReke din ji bona xwe tehayûl kirin.
HAK-PARê bi ew rewşa xwe di civata Kurdistanê de negihîşt asta ku beşeke civatê kurd temsîl bike. Heta ez dikarim gelek aşkere bibêjim ku HAK-PARê nikarî damezrênêr û endamên xwe jî temsîl bike, bes beşekî biçûk yê endamê xwe temsîl dike.
HAK-PAR li Kurdistanê nebû hêzek û ji derveyî PKK-ê jî tiştekî nû neafirand.
Di HAK-PARê de Federasyon encama minaqeşeke d encama minaqeşeke dûrûdirêj û zehmet hat pejirandin. Pejirandina federasyonê jî di jiyana HAK-PARê de tu guhertinek pêk neanî.
Ev rewşa HAKPARê ji aliyê min û gelek hevalên din de her dem hat ser zimên û bi taybetî jî di Kongreya Asayî ya 1-emîn de bi dengekî bilind hat ser zimên. Lê piştî kongreyê di çareserkirina van pirsan de gav nehatin avêtin. Dema ku HAK-PAR ber bi Kongreya 2-emîn de diçû, xetimandin, qrîz mezin bû, qedandina partiyê bi tevayî hat rojevê. Beriya Kongreya 2-emîn jî ev rastiya hat ser zimên û di Kongreya 2-emîn de jî dîsa ji aliyê min û gelek hevalan de ev rewşa HAK-PARê hat ser zimên.
Di Kongreya 2-emîn û şertên awarte de serokbûna Birêz Serhat Bucakî encama ev rewşê bû. Bi serokatiya Birêz Sertaç Bucak, HAK-PARê ji bona ku pirsgirêkên xwe çareser bike, derfet çêbû û wext da qezenç kirin.
Hezar mixabin, piştî Kongreya 2-emîn jî pirsgirêkên HAK-PARê çareser nebûn, pirsgirêk zêdetir bûn û dikarim bibêjim ku bi gotina tirkan kangrên bûn.
Di Kongreya 3-emîn de ji bona ku HAK-PAR ji ew rewşa nexweş derkeve min û gelek damezrêner û endamên bi navûdeng xebat kirin. Ji bona ku HAK-PAR jinûve ava bibe pêşniyar û proje pêşkêş kirin. Ev pêşniyaran hatin red kirin û ber bi başiyê gavek nehat avêtin. Ji bona vê serokê Giştî Sertaç BUCAK careke din nebû berendamê serokê giştî, ew damezrêner û endamên nûjen difikirîn, dixwestin ku HAK-PAR bibe partiyeke dema nû, partiyeke azad û otonom; di Meclîsa partiyê de cîh negirtin.
HAK-PAR, nûha bi tu taybetiyên xwe ji partiyên dema şer sar yên ku mîsyon-qediyayî xwediyê ferqekê nîne. Heta rewşa HAK-PARê, ji bona ku ne zelal e, ji rewşa wan rêxistinên dema şer jî xirabtir e .
Di Tevgera Bakurê Kurdistanê de nebûna armanca ne hevbeş, ji bona HAK-PARê jî pirsgirêkek e. HAK-PAR, ji pîvanên globalîzmê û Yekîtiya Ewrupayê dûr e. Pîvanên demokrasiya YE-yê bi tu awayî di HAK-PARê xwediyê giranbihayekê nînin. Modela rêxistinî ya HAK-PARê kevnarê ye. Di HAK-PARê de pîvanên civata zanistiyê nayên meşandin.
HAK-PAR statuparêz e û xwediyê awayekî nû yê xebatê nîne. Partiyeke guhertîxwaz û reformîst nîne.
Ji bona vê HAK-PAR ji projeya min ya rêxistinî ku bersîva hewcedariya Tevgera Bakurê Kurdistanê ya dema nû bide, dûr ketiye. Ez di wê baweriyê de me ku êdî HAK-PAR berjewendiya giştî ya neteweyî napêreze û dê xizmetî berjewendiya grubekî statuparêz bike.
Ji bona van sedeman ez ji HAK-PARê vediqetim û riyeke nû dipejirînim.
+++
Ezê çi bikim?
Di ev merheleyê de gorî şertên dinyayê, Kurdistanê, pêwendiya YE-yê û Tirkiyeyê, her çiqas zehmetî jî hebin, êdî bi nasnameya Kurd û Kurdistanê xebat û têkoşîn meşandin, rêxistinîkirin ketiye rojevê.
Divê Kurd, nasnameya xwe ya Kurd û Kurdistanî, navê rêxistin û partiyê dexîl, di program û destûra xwe de gelek aşkere bi cîh bike, awayekî nû ya xebatê bipejirîne, di dinyaya globalîzmê de ji bona xwe ciyê xwe diyar bike.
Divê Kurd pîvanên nevneteweyî yên demokrasî û qrîterên YE-yê bipejirînin û bi van pîvanan derkevin hemberî reya giştî ya dinyayê, Kurdistanê û Tirkiyeyê.
Divê kurd pîvanên navneteweyî yên ji bo pirsgirêk û çareserkirina neteweyên bindest, kolonîhatiyê bi kar anîn, gelek aşkere bi kar bîne. Fîlîstînîyan, Kosovayiyan, Karadagyan û Di van 29 salên dawî de neteweyan li Yekîtiya Sovyetê, li Yugoslavyayê çi pîvan bi kar anîne û tînin, divê em kurd jî wek berpirsiyarên neteweyan kurd van pîvanan bi kar bînin.
Divê kurd, di her şertî de ji mafê çarenivîsiya xwe, serwerî û serxwebûna xwe, mafê dewletbûna xwe û desthiladariya xwe dev ber nede. Di van şertan de Dewleta Federal ya Tirkiyeyê û Dewleta Federe ya Kurdistanê rasyonal û realîst be jî, ev yeka girêdayî demokrasiyeke federal û pejirandina neteweya tirk e. Heger neteweya tirk ji refleksên xwe yên desthilatdarî û nîjadperestî û kolonyalîst dev ber nede, dewletbûna neteweya kurd mitlaq e.
Divê kurd, yekîtiya neteweya kurd û Kurdistanê her dem wek armanc û qible bidin ber çav û gorî vê armancê bi beşên din yên Kurdistanê re danûstandin bikin û ji Dewleta Federe ya Kurdistanê re xwedî derkevin.
Divê em bi ew helwesta vekirî, siyaseta kurd ji rewşa entegralîst û Tirkiyevî ya kozmopolîtîk xelas bikin.
Siyaseta kurd divê ji durûtî û riyakarî paqij bibe.
Kurd û Tirk bi salan e ku ji hev re derewan dikin. Divê ev takîye û helwesta derewîn ji holê rabe. Lewra siyaseta takiyeyê û derewîn, pêşiya çareserkirina pirsan û pirsa neteweyî ya kurd digre.
Ezê ji bona vê yekê xebat bikim.
Ezê ji bona vê bîrûreyên xwe hem di nav gel de belav bikim û hem jî ji bona ev bîrûreyên xwe bi rêxistin bikim, bi ew kesên ku em mişterek difikirin re hevmişterekiyekê ava bikin.
Ji bona vê divê em gund û gund, bajar û bajar bigerin, bi awayekî nû ya xebatê Tevgereke Neteweyî ya Kurdistanê ya nû ava bikin.
Divê em di civatê de bi hêzên zindî û nu re pêwendî çê bikin.
Divê em bi hemû kategoriyên civatê re danûstandin bikin û wan ji pirsa neteweyî ya kurd re bikin teref.
Lewra nûha PKKê û DTPê tevgereke. Tevgereke otorîter e. Li herêmê, li Tirkiyeyê û li dinyayê xwediyê ciyekî ne demokrat e. Divê em tevgereke neteweyî ya hevdem, tevgereke bi dinyaya demokrat re di nav yekîtî û aşitiyekê de ava bikin.
Amed, 18. 12. 2008
+++
[b]HAK-PAR'LA YOL AYRIMI VE YENİ YOL HARİTASI[/b]
İbrahim GÜÇLÜ
[email][email protected][/email]
Bugün (16. 12. 2008), Amed'de, Prestij Otelinde, yerel ve ulusal Türk gazeteleri ve televizyonları, KURDISTAN TV ve Dema-Nû ile bir basın toplantısı gerçekleştirdim.
Basın toplantısında aşağıdaki görüşleri sundum.
+++
Değerli Dostlar ve Arkadaşlar,
Değerli Basın Mensupları,
Öncelikle sizlere hoş geldiniz diyor ve başarılarınızı istiyorum. Zahmet edip basın toplantıma katıldığınız için de sizlere teşekkür ediyorum.
Ben birçok sefer Devletin siyasetini ve uygulamalarını protesto etmek ve kınamak için, kendi adıma, bir grup arkadaşım, KURD-KOM ve TEVKURD adına basın toplantıları yaptım. Bu seferki basın toplantısında, çok daha özel bir konuyla ilgili olarak sizinle birlikteyim. Ben bu basın toplantısında, HAK-PAR'la olan ilişkilerimden ve Yeni Yol Haritamdan bahsedeceğim.
+++
Değerli Dostlar,
1990 yılından sonra Kuzey Kürdistan Hareketi yeni bir sürece girdi. Hareket daha önceleri, 12 Eylül Asker darbesi sonrası dışarıdan yönetilen bir hareket olmasına rağmen, o tarihten sonra ülke ye doğru kaydı ve yeni süreç Kuzey Kürdistan Hareketi açısından yeni, açık, legal bir örgütlenme modelini yarattı.
Biliyorsunuz ki, 1989 yılında Fransa'da Özgürlük Vakfı ve Paris'te Kürt Enstitüsü tarafından Uluslararası Kürt Konferansı düzenlenmişti. Konferansa katılan Kürt orijinli parlamenterler SHP tarafından partiden ihraç edildiler. SHP'nin bu kararı karşısında partideki Kürtler baş kaldırdılar ve parti bünyesinde güçlü bir ulusal refleks doğdu. Bu güçlü ulusal refleks sonucu, Kürtler SHP'den ayrıldılar. Kendi partilerini kurmak için çalışmalara başladılar. SHP'deki bu güçlü ulusal refleks, aynı zamanda devletin Kürt ulusal sorunu konusundaki siyasetine karşı da bir ayaklanmaydı.
Bu ulusal refleks sonucu HEP'in kuruluş süreci başladı. Bütün Kürt kesimleri ve değişik fikir akımları HEP'te yer aldılar. Süreç içinde HEP, PKK eğiliminin etkisi ve egemenliği altına girdiği için, HEP'ten kopuşlar başladı. Kuzey Kürdistan'da yeni, açık, legal çoğulcu örgütlenme süreci başladı. Yeni partiler kurulmaya başladı.
HAK-PAR kurulmadan öce, Demokrasi ve Barış Partisi (DBP) ideolojik, dar bir sol parti olarak yeni kitlesel bir parti olamıyor, hareketin ihtiyaçlarına cevap veremiyordu. Demokratik Kitle Partisi (DKP), liberal ve demokrat olarak kurulmuştu. DKP de yeni ve ulusal hareketin ihtiyaçlarını veremiyordu ve Anayasa Mahkemesi tarafından kapatılmıştı. PKK çevresi, bir arayış içindeydi ve Öcalan'ın İmralı'ya gelişinden sonra Kürdistan'ın Bağımsızlığı amacından uzaklaşmış, sömürgeci üniter ulus devletin parametreleri ve ölçüleri içinde bir arayış içindeydiler. Demokratik Cumhuriyet tezini stratejik olarak savunuyorlardı.
HAK-PAR'da bu yeni sürecin ürünü olan bir parti örgütlenmesidir.
HAK-PAR, 2000 yılında bu özel koşullarda yeni bir proje, eski örgütlenmelerden ve hareketlerden farklı, birleşik çoğulcu demokrat bir proje olarak gündeme geldi. Uzun bir ve geleneksel olmayan, siyaset sınıfıyla büyük bölge toplantılarında yüz-yüze gelinerek, herkesin öneri ve projelerini alınarak, Şubat 2002'de kuruldu.
HAK-PAR, mevcut olan herhangi bir legal ve illegal bir partinin devamı olarak kurulmadı. HAK-PAR, bundan dolayı da geçici, belirli görevleri yerine getiren bir emanet partisi olarak değil; stratejik, mücadeleci, Kürt ulusal sorununda doğrudan taraf olan, bir çözüm partisi olarak kuruldu.
HAK-PAR homojen ve tekçi bir parti değil, çoğulcu bir partiydi. HAK-PAR'ın çoğulculuğu, soğuk savaş dönemindeki Kürt siyasi parti ve gruplarına dayalı oluşan bir çoğulculuk değildi: HAK-PAR çoğulculuğu, yeni fikir ve ideolojilere, partinin programı ve yeni projeleri temelinde oluşan, oluşturulması istenen bir çoğulculuktu. Çünkü HAK-PAR ideolojik geleneksel bir parti olarak kurulmamıştı.
HAK-PAR aynı zamanda, soğuk savaş dönemindeki Kürt örgütlerinin bir federasyonu da değildi. Kişisel hukuk, evrensel ve modern demokrasinin ölçü ve kriterlerine, Kuzey Kürdistan Hareketi'nin yeni ihtiyaçlarına göre kurulan bir partiydi.
HAK-PAR yeni bir mücadele ve çalışma tarzını ortaya çıkarmaya ve PKK dışında Kürt toplumunda yeni bir temsil yaratmaya çalışıyordu.
+++
Ne yazık ki, HAK-PAR kuruluşunun üzerinden uzun bir zaman geçmeden, bu özelliklerinden uzaklaştı ve Kuruluş Sözleşmesinden sapmalar göstermeye başladı.
HAK-PAR'ın, yeni dönemin, globalizmin, demokrasinin, Kürt ulusal çıkarlarına göre çerçevelenen Kuruluş Felsefesi ve Sözleşmesi ortadan kalktı. HAK-PAR, soğuk savaş döneminin geleneksel ve statükocu örgüt-partilerine benzemeye başladı.
HAK-PAR'da soğuk savaş döneminin grupçuluğu hortlamaya, oluşmaya başladı. Bundan dolayı, parti yeni döneme uygun üretimden uzaklaştı, kendisi için üretmeyen, bir taraf bir partiye dönüştü. Ama bu gerçeğini de hiçbir zaman kabul etmedi. Özelikle de Özgürlük Yolu Grubu'nun grupçuluğu parti içinde grupçuluğu teşvik etti, HAK-PAR üyeleri kendilerini eski grupçuluğa karşı korumak için gruplar oluşturmaya başladılar, bu gruplar aynı zamanda bir dönem sonra da HAK-PAR dışına çıkmaya başladılar. Özgürlük Yolu Grubu kendi bağımsızlığını ilan etti, TEVKURD üyesi oldu. Devrimci Demokratlar grup yapılarını resmi olarak ilan ettiler. Bunu yanında, bağımsız kişiler de HAK-PAR'ı kendilerine göre tehayül etmeye başladılar.
HAK-PAR bu durumundan ve konumundan dolayı, Kürdistan toplumunda bir temsil gücüne erişemedi, bir misyon ve toplum partisi olamadı. Hatta açıkça diyebilirim ki, HAK-PAR kurucu ve üyelerini bile temsil edemez duruma geldi, yalnızca küçük bir grubu ve üyelerinin bir kesimini temsil eder duruma geldi.
HAK-PAR bu nedenle Kürdistan'da bir güç olamadı ve PKK dışında da dişe dokunur bir şey üretemedi.
HAK-PAR'da Federasyon, uzun ve zahmetli tartışmalar sonucu olarak benimsendi. Ama Federasyonun programa alınması, HAK-PAR'ın yaşamında, yeniden yapılanmasında, reformcu ve yenilikçi bir parti olmasında bir değişikliğe yol açmadı.
HAK-PAR'ın bu durumu ben ve bir grup arkadaş tarafından her zaman dile getirildi. Özellikle de HAK-PAR'ın 1. Olağan Genel Kurulu'nda bu durum yüksek sesle dile getirildi. Ne yazık ki, grup çıkarları bu sorunun çözümlenmesini engelledi. Kongreden sonra bu sorunların çözümlenmesi için ileriye doğru bir adım atılmadı. HAK-PAR 2. Olağan Büyük Kongreye doğru ilerlerken, tıkanma, parti içi kriz büyüdü, partinin tükenmesi gündeme girdi.
Bu durum, 2. Olağan Genel Kongre öncesinde de ifade edildi. Kongrede partinin bu durumu ben ve birçok arkadaş tarafından dile getirildi.
Sayın Sertaç BUCAK'ın 2. Olağan Büyük Kongre'de genel başkan olması bu olağanüstü koşulların bir sonucuydu. Sayın Sertaç BUCAK'ın genel başkanlığı HAK-PAR'ın kendi sorunlarını çözümlemesi, partide yeniden yapılanma konusunda hem zaman kazandırdı ve hem de yeni olanaklar sağladı.
Ne yazık ki, 2. Olağan Büyük Kongre'den sonra da, HAK-PAR'ın sorunları çözümlenmedi, sorunlar daha arttı, hata Türk deyişiyle sorunlar kangrenleşti.
Yine HAK-PAR 3. Olağan Büyük Kongresi'nde ben, birçok parti kurucusu ve üyesi partinin bu durumdan kurtulması için çalışma yürüttük. Partinin yeniden yapılanması konusunda öneri ve projeler sunduk. Bu öneri ve projelerin hepsi red edildi, ileriye doğru bir adım atılmadı. Bundan dolayı Sayın Sertaç Bucak bir daha genel başkan adayı olmadı. Partide yenilikçi düşünen, partinin yeni dönemin otonom ve özerk partisi olmasını isteyen kurucular ve üyeler Parti Meclisi'nde yer almadılar.
HAK-PAR, geline aşamada hiçbir özelliği ile soğuk savaş döneminin ve misyonu son bulmuş partilerinden bir farklılık taşımamaktadır. Hatta HAK-PAR'ın durumu açık olmadığından, soğuk savaş döneminin örgütlerinden daha olumsuz bir konumdadır.
Kuzey Kürdistan'da Hareketinde var olan amaç birliğinin yokluğu, HAK-PAR için de büyük bir sorundur. HAK-PAR, Globalizm ve Avrupa Birliği kriterlerinden uzaktır.
Avrupa Birliği Demokrasisinin parametreleri ve değerleri, HAK-PAR içinde büyük bir öneme sahip değildir.
HAK-PAR örgütlenme modeli, başta modern ve demokratik bir model olarak düşülmesine rağmen, şimdilerde geleneksel ve eskidir.
HAK-PAR de bilgi toplumunun ölçüleri ve parametreleri işlememektedir.
HAK-PAR statükocu, çalışma ve mücadele biçimi olarak yeni bir tarza sahip değildir. Değişimci ve reformist bir parti değildir.
Bundan dolayı HAK-PAR benim düşündüğüm ve gerçekleştirmeye çalıştığımız, aynı zamanda Kuzey Kürdistan Hareketi'nin yeni döneminin ihtiyaçlarını karşılayacak örgüt modelinden uzaklaşmış durumdadır.
Ben, HAK-PAR'ın genel ulusal çıkarları savunmadığını, bir grubun çıkarlarına hizmet ettiğini düşünüyorum.
Bu nedenlerden dolayı da HAK-PAR'la yollarımı ayırıyorum ve yeni bir yol seçiyorum.
+++
Ne yapacağım?
Bulunduğumuz aşamada Dünyanın, Kürdistan'ın, Türkiye ve Avrupa Birliği İlişkileri göz önüne alındığı zaman, zahmetli olmasına rağmen, Kürt ve Kürdistan kimliğiyle çalışma, örgütlenme, mücadele yürütme gündeme girmiş bulunmaktadır.
Kürtler, kendi Kürt ve Kürdistan kimliklerini, parti ve örgütlerinin isimleri dahil, kendi program ve tüzüklerine açıkça yerleştirmelidirler.
Kürtler, yeni bir çalışma ve mücadele tarzı benimsemelidirler.
Kürtler globalist demokrat dünyadaki yerlerini açıkça tanımlamalı ve tarif etmelidirler.
Kürtler, Uluslararası demokrasi ve Avrupa Birliği Kriterlerinin benimseyerek açıkça dünya, Kürdistan ve Türkiye kamuoyunun karşısında çıkmalıdırlar.
Kürtler, sömürge ve bağımlı ulusların sorunlarının çözümünde geçerli olan uluslararası ölçüleri açıkça kullanmalılar ve hayata geçirmeliler. Filistinliler, Kosovalılar, Karadağlılar ve bu son 29 yılda Sovyetler Birliği, Yugoslavya'da uluslar hangi ölçüleri kullanmışlarsa ve kullanmaktalarsa, Kürtler de, kendi sorunlarında aynı ölçüleri kullanmalıdırlar.
Kürtler, hiçbir hal ve şartta kendi kaderini tayin etme hakkından, egemenlik ve bağımsızlık hakkından, iktidar hakkından vazgeçmemelidirler.
Bu günkü koşullarda, Türkiye'nin Federal ve Kürdistan'ın toprağa dayalı Federe Devlet yapılanması akılcı ve gerçekçi de olsa, bu da federal bir demokrasiye ve Türk milletinin seçimi ve tutumuna bağlıdır. Eğer Türk milleti ve devleti, hegemonik, ırkçı, sömürgeci reflekslerinden vazgeçmezse, Kürtlerin bağımsız devlet olmaları da mutlaktır.
Kürtler, Kürt ulusunun ve Kürt milletinin birliğini her zaman bir amaç olarak benimsemelidirler. Bu amaca uygun olarak Kürdistan'ın diğer parçalarıyla ilişkiler geliştirmeliler ve Kürdistan Federe Devleti'ne sahip çıkmalıdırlar.
Açık bir tavır ve tutumla, Kürt siyasetini entegralist ve kozmopolitik Türkiyeci zihniyetten kurtarmak için çalışma yürütmelidir.
Kürt siyasetinin ikiyüzlülük ve riyakârlıktan kurtarılması gerekir. Temiz bir siyasete ihtiyacımız var.
Kürtler ve Türkler, korku ve şiddet sisteminden dolayı, yıllardır birbirlerine karşı yalan söylemektedirler. Bu takiyeci ve yalancılık tutumunun ortadan kaldırılması gerekir. Çünkü yalana dayalı ve takiyeci siyaset, genel anlamda sorunların çözümünün önünü kapattığı gibi, Kürt ulusal sorununun çözümünde de stratejik bir engel konumundadır.
Bunlar için çalışma yürüteceğim.
Bundan dolayı bu görüşlerimi hem genel kamuoyunda dile getirmek ve hem de düşüncelerimi örgütlemek için, ortaklıklarım olan ve aynı müştereklerde birleştiğim kişilerle bir araya gelmeye çalışacağım.
Bunun için Kürdistan'da köy-köy, şehir-şehir dolaşmamız, yeni bir çalışma tarzıyla yeni, temsil gücü olan, sözü dinlenen bir ulusal hareketi yaratmak için çalışma yürütmeliyiz.
Toplumda yeni ve dinamik güçlerle ilişki kurmalıyız.
Toplumun bütün kesimleriyle ilişki kurmak zorundayız ve değişik toplumsal kesimleri Kürt ulusal sorununda taraf yapmalıyız. Çünkü ulusal sorunlar, tüm toplumun, toplumsal kesimlerin ve toplumsal tabakaların sorunudur.
Çünkü bu aşamada PKK ve DTP temsil gücü olan bir harekettir. Otoriter bir harekettir. Bölgede, Türkiye'de, Kürdistan'da ve dünyada demokrat bir yere sahip değildir. Bizim de çağdaş, demokrat dünyayla birlik ve barış içinde olan bir hareket oluşturmamız gerekir.
[b]Amed, 18. 12. 2008[/b]
[url=http://www.serbesti.net/showentry.php?sNo=5951]SERBESTÎ[/url]
