Her yıl 9 Ekim'de Türk devleti tarafından resmi törenlerle kutlanılan “cumhurriyet bayramı”nın kutlamalarına Apocu belediye başkanlarıda katıldı.

Türk “istiklal marşı”nı okudular.

Kürd millet katili kemal'in anıtına çelenk bıraktılar.

Karşısında hazırola geçerek saygı duruşundan bulundular.

Sonra Kürdistan'daki Türk işgal ordusunun generallerinin karşısında hazırolda ellerini sıkarak bayramlarını kutladılar.

İhanetin daniskası dediğimiz budur.

Eee legal mücade edilirse “bunlar normal” presedör gereği diyenler çıkabilir.

Hayır efendim.

Ezen ve ezilen millerler arasındaki ilişkilerde normallik aranmaz.

Bu ilişkinin kendisi zaten anormal.

Normal olan sömürge insanının sömürgeci sistemi bir bütün olarak redetmesidir.

Kural budur.

Dünyada bizim duruma emral örneklerde ilişkiler böyle kurulmuş.

Zaferede bu politika ile varılmış.

Dikkatinizi çekerim.

İrlanda'da Sinn Feın, Bask'ta daHerri Batosana'da seçimlere katılır.

Milletvekili ve Belediye Başkanllıklarınıda kazanır.

Ondan sonra ülkelerinde halkın içinde kalırlar.

İrlandalılar İngiliz parlementosuna gidip Kraliçe'ye, Basklılar İspanya parlementosuna gidip krala bağlılık yemini etmezler.

Belediye Başkanları merkezi devletin resmi olarak kullandıkları milli bayramlar dahil etkinliklerine katılmazlar.

Bunu ihanet sayarlar.

Ya Apocular ne yaparlar?

İrlanda ve Baslıların tam tersini yaparlar.

Türk meclisinde ırkçı yemini ederler.

Atatürk inkılaplarına bağlılığını ilan ederler. Türk devletinin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğünü koruyacaklarına kendilerinde olmayan namusları üzerine yemin içerler.

Türk devletinin milli ve dini bayramlarına severek katılırlar.

Türk atasının huzuruna çıkar, bağlılıklarını bildirirler.

Kürd halkının parasıyla yaptırdıkları en iyisinden birde çelenk bırakırlar.

Kürd katili ordunun generallerinin ellerine sarılıp bayramlarını kutlarlar.

Bu tutum ihanet değilse sahi ihanet nedir?