Son günlerde neler oluyor böyle.
Hayeller ve gercekler arasinda,
tipki ölüm ve yasam gibi o ince cizgide
süregelen gelen yasamlarin bilinc alti
neden bu kadar bulanik ve de karmakarisik.
kararsizligin umutsuzluga dönüstügü anlarda
siradan bir insan olarak ben:
yasamin siradanligindan ve günlük problemlerinden siyrilmak isterken
hep hayellerime siginirim.
benim hep haylellerim oldu,
soluganlastirdigim haykirdigim siarlarim oldu.
yasamin en karanlik ,kör hücresinde
tükürünce yüzüne zülmün
yüregimde sakladigim bir resim
basucumda karanfil kokulu hayellerim vardi.
"benim kagittan ucaklarim,kayiklarim vardi
saatlerce özgürce göklerde süzülürdüm
yada okyanuslarda yüzerdim pervasizca"
bedenim iskence de
dokunamadilar hayellerime
ve ben hayellerimin pesinde
dimdik dururken ayakta
haykirinca siarimi her bir nefeste
yasasin bagimsiz birlesik kurdistan hayelimden
kim vazgecire bilirki beni
"realist" gecinen bazi "entel" kisilere ne demeli
benim sizlerden farkim
hayellerim