'ÇAPULCULARIN TORUNLARI...!!!'

Heso okur, ve artık Hesso bir öğretmen olmuştur.
Köyden iner ve Kasabaya gidecektir.
Çıkarken kravatını unutur.

Annesi Şarê hanım, oğlunun kıravatını unuttuğunu görünce,
alır kravatı ve arkasına düşer oğlunun ve der ki;
"Hero Hesso, Hessoy ma vinde hero çêdo çolixê to mend bıko bıko...!"(Çolix=Yullar.)
Zavall Şare kıravatı nereden bilsin. İsmini bilmeyince insan yulları olarak adlandırmıştır.

Boynunda kıravatı, elinde çantası ve 40 yıllardır.
Kasaba da gezinir, babası da arkasında; şalvarlı ve pala bıyıklı, oğluyla övünmekte, onunla gurur duymaktadır.
Hesso, babasına döner;
"Baba benden uzaklaş, şimdi arkadaşlarım görür ve senin oğlun olduğumu bilmesinler."

Anlayacağınız babasından utanmıştır.
Babasının şal şapikli olması, pala bıyıklı olması utanma nedeni olmuştur Hesso da.
Bu sadece herhalde 40 lı yıllara özgü değildir sanırım.
Günümüzde de baba ve atasından utananlarla karşılaşıyoruz.
Bu karekekter şarlatanca bir karekterdir.
Atalarını aşağılayarak ulusal bilinç ekecekler.
Dal ve kökünü keserek ulusal bilinci ekecektir bunlar.
Esas düşmanı hırpalamaları gerekirken, dedelerini suç ortaklığına sürükleyerek, dayılarına hizmet etmeye soyunmaktadırlar.
Modern Hessoculuktur bu.
Kendi tarihlerine yabancılaşmaktır bu.
Bolo bol kavramların, kelimelerin ırzına geçerek ulu orta, kenarından köşesinden kaparak, kendileri var edecekler.
Kürdler, 1900 lu yıllarda çok daha milliyetçiydi.
Olanakları sınırlı olmasına rağmen milliyetçi.
Çıkardıkları dergiler, örgütlenme ve talepleriyle çok daha milli bir duruş sahibiydi.

Milliyetçilikleri diğer uluslara düşmanlık değildi. Öyle şekillenmemişti.Kendi hak ve hukukunu baz alan taleplerdi.
Güneyde Şeyh Mahmud, Doğu Kürdistan da Sımko,Kuzey de Koçgiri ve AZADİ v.s

Osmanlı nın parçalandığı ve ulusal hareketlerin devletleştiği süreçtir bu süreç.Balkanlar da Arnavutluk, Bulgaristan v.s
Arabistan da Araplar.
Kafkasyadaki hareketlilikler buna örnek.
Ermenilerin de o süreçte Taşnakla başlıyan devlet projesi vardır. Büyük Ermenistan.
Nerede? Kürdistan'da. Serhed bölgesi boydan boya bu proje içinde.

O günün de koşullarında kabul görmeyen bu tezdir. Osmanlı buna sessiz kalmaz. Hamidiye Alaylarını da bu amaçla kurar.
1.Kürdü Kürde kırdırma
2.Kürdü Ermenilere karşı kullanma
3.Kürdü Rusa karşı tekayüzde tutma.
'Devlet,Müslümanların birliği temelinde ve Hamidye Alayları aracılığıyla, Kürtleri kendi istemleri doğrultusunda kullandı.
Böylece, Kürdistanın gelecekteki şekillenmesinde önemli bir rol oynadı.

Tarih nedir sorusunda da; çorba, aşure sunuluyor nedense tartıştığımız konuda.
Neymiş efendim Hamidye Alayları bizim tarihimiz. Ziya Gökalp meşhur Kürdümüz..Kamran İnanan yüz akımız.
Yani bu adamlar nerdeyse bütün celatları tarihimizin yüz akı tezni de ileri sürecek.
Oysa tarih bunlarla siliktir. Bunlar tarih yapan değil ama tarihi yıkandır.
Bir milletin tarihi onunun direnen ve var eden yanında aranır.
Kimse Qasımla 1925 i anlatmaz ve tanımaz..
Kimse Rayberle Dersimi bilince taşımaz, Seyd Rıza ve Alişerle anlatır.
Demek kavrayacağımız şu; Tarih, direnenlerin mücadelesinde şan ve şeref kazanır.

Şan ve şeref kavrami içi dolu bir kavramdır. Ama birileri buna da karşı çıkar. Şanmış şerefmiş. Anlamayacak biri kalkar uluslaşamamışsın falan
der kenara çekilir.
Kedi bile asalet sahibidir...Toprağı eşer, kirletir ve sonrasında östünü örter.
Kürdlerin mukadesatına saldırmayı kendilerine vazife bilen bu baylar ve tu kaka edenler ulusçu mu oluyor.
Türklerin, tarihimizi anlatan belgelerinde; Çapulu, asi, eşkiya, şaki, feodal gerici, köylü...şeklinde tanımlanır. Buna TKP de Komunıst Enternasyonal da katılır.
Türklerin günahını, kürdlerın boynuna asmak Hesso'laşmaktır.
1920 ler de ki katliamlari belge olarak Gençliğe hitabe de okuma zahmetine katlasın Nuri Dersiminin.
Başka belge ve bulgu yoktur. Olsa bile Hessolar anlamaz.