[center]Ez ne Israîl'ê shermezar dikim û ne jî ji bo Tirkan hêsrên chava dirijînim.
Em milletek bindest in.
Di rojhilata navîn de bi salan virve ne dostek me hebuye ji bo me bigîre
lê gellek dijminên me hebune; wek ereb, Ecem û Tirk.
Israîl, di nava bahrê de wek adayekîye. Ereb ku ji wan were di rojek te dixwazin bixeniqînin.
Li Îsraîl'ê gellek jî Kurd henin.Kurdên Zaxo'yê.
Dezgeh wana henin li Îsraîl ku di navbera Kurd û Israîlîyan de dostanî bide ava kirin.
Dema Helepchê û 1991 de Arafat û Filîstînîyan pishtgirtîya Saddam dikirin.
Chepê Tirk û Kurdan di salên 70'de berî didan Fîlîstinê ji bo pishtgirtîya Ereban û sherê Israîl dikirin.
Nuha jî ji bo Bashur dibejin îsraîl'a duemîn.
Tu arîkarîyek jî em nabînin. Lewma ez dibejim ku; dostanî, li ser bingehîya
berjewendîya chê dibe, ne ji bo chavê resh û bellek.
Hewce nine ku em dijîyatî ji bo Israîl'ê bikin.
Ev nayê vî watê yê ku kushtina zav û zêcha tê parastin.
Em nikarin warê sîyasetêde hissî bifikirin.
îroj di navbera Tirk û îsraîlê de allozîyek chebuye.
Gelo Kurd dikarin ji vîya îstîfade bikin a ne?
Teyî peyvek he ye;'dujmine dujmine min dostê min e.'
Ji bo yekê jî ez nabejim bimre îsraîl.Ev ne karê mine. Lê ez dibejim bimre Ereb,Tirk û Ecem.Chima ku dijminî sereke ji bo Kurdan ev in.
Yê ku dijîyatî ji bo îsraîlê dikin, gora dîtina min shahsin.
Dibe ku mirov dur û dirêj bifikire.[/center]