benim ayricaligim hic olmadi. sekiz evlat babasi rahmetli , ortancindan sonra gelen bana hicte ayricalikli davranmadi. oysa benim ayricalikligim olmaliydi,dört kizdan sonra gelen  ilk erkek evlattim. ama öyle olmadi. evlatlarina esit derecede yaklasan  sevgisini ve sevkatini gösteren rahmetli , gökten zembille inmedigimi beni her zora sokunca daha bir idrak ettim ve kavradim. gel zaman git zaman vucut gelisip,fikir  benligini aramaya baslayinca sevabim-günahim her neyse siradanlik icinde,siradanliga siginmadan,ayricalik yaratan ve benligime her anlamda nüfüz eden KAWA hareketiylen tanistim. ve beni etkileyen ve agzi laf yapan abilerimi dinlerken,cahilligimden utandim. o zaman bu zaman anlatilanlar her neyse  beni etkileyen tek bir seyde,gercegimde  takili kaldim. o da bagimsiz birlesik demokratik kürdistan siariydi. kendini,rüstünü  bu anlamda isbat etmek isteyen ben,bu siara sarilirken militan olmanin asil ayricalik oldugunu yasadiklarimlan kavradim,bilince cikardim. bu anlamda dersimli olmanin ayricaligini yasamasamda,kürdistanli olmak her zaman ayricaliktir.