PKK'den ayrilan bir cok kisivar, fakat aralarinda bana gore en tutarli ve dogru durust analiz yapanlardan birisi D.A Kucuk'tur. Apo'nun yedigi haltlar ile ilgili analizine bakarsan verilere gore analiz yapiyor oyle yuksekten atmiyor bazilarinin yaptigi gibi. Ben buna deger veriyorum. Yazinin buyuk bir bolumu TC'deki ozelikle liberal kesimlerdeki onyargililari sorguluyor. Benim ilgimi ceken yazinin sonundaki paragraf. Boyle ciddiye alinmamanin nedenlerini soruyor. Esasinda kilit nokta burda. Mesela adam kalkiyor diyorki Israile guvenmeyin onlar sizi kulaniyor. Bunu soylerken ya Turkiye, yada Iran'ni dolayli yada direk bir sekilde potensiyel ittifak olarak gosteriyor. Benim en cok ilgimi ceken bu tartismalarda, adamlarin resmen gozumuzun icine bakarak bizi ne kadar kolay kandirabilecegine inanip bunlari soylemesidir. Hic Unutmam, Saddam savasin son anlarinda Kurtlere bir cagri yapmisti. Uluslararasi medya bu cagrinin ciddiye alinacak yani yoktur diye degerlendirmeler yapmisti. Fakat aslinda Kurtlerin tarihine baktigimiz zaman esasinda cok kolay kandirilabileceklerinin bir cok ornegi bulunmakta. Saddam bunu bildigi icin son onda Kurtlere cagri yapmisti. Yani bizim esekligimizi bildikleri icin oyle ayni seyi yapiyorlar. Simdi ne yapilmali. Adorno'ya zamaninda sorumuslardi. Adam bilmiyorum, fakat bu cabalarimizdan belki bir gun ne yapilmasi gerektigi ortaya cikar demis. Bizimde halimiz biraz oyle. pesimist oldugum zaman hep Gramsci'nin meshur sozunu hatirlarim, "pessimism of the intellect, optimism of the spirit". uc asagi bes yukari dusuncede pesimist olmak fakat ruhumuzun optimist olmasi gerek diye tercume ediliyor (bilmiyenler icin tercume ettim).  Slav u Rez Shevhat