Xayri'nin nöbetini tutuyordum!.
Evet Xayri'nin.

Emperyalizm,T.C., İran, kurtların, akreplerin, yılanların, çıyanların, çığ...velhasıl her şeyin nöbetini tutum, en sonuncunda Xayri'ninde nöbetini tutmak kısmet oldu!.

Bu saydıklarımı nöbetini tutuğum Xayri'ye de gülerek anlatmıştım.
Ama O gülmedi, sadece bir tebessümle dudaklarını oynattı.

İyi olan dostluğumun hayrına, gizliden bir tütün sarıp verdim.
Derinden çekip içti.

Xayri'nin başına neden mi nöbetçi dikilmiştim?.
Alem de herkesin kendini peygamber ilan ettiği o zamanlarda, garibimde sanırsam bunlardan etkilenerek o da “ben peygamberim“ dedi..
Hem de bunu ciddi ve aklı başında iddia ediyordu.
"Ben bu savaşı bitirmek için özel olarak seçildim" diyordu.
Çok uzun bir rapor şeklinde bunu bize de sundu.
Yani bir deli saçmalığı değil, tamamen aklı başında kah politik kah mistik argümanlardı.
Ama işte!, işin kötü tarafı, fikirleri yeni zagros peygamberin fikirleriyle uyuşmuyordu.
Gerçi uyuşsaydı da bir şey değişmezdi.
Xayrinin en zayıf noktası, işte tam bu noktaydı.

Gözlerinin içine baktım “dostum iyi güzel de neyin var,hangi güçle inandıracaksın?“ dedim kendisine.
Ama bunu söyledime pişman olmuştum, kendi mantığımla çelişmiştim.
Sonradan düşündüm 'hakikat,inanç kendisi bir güç değimliydi?.'
Çocuğa niye“güç“ ten bahsettim ki?.
Ama boş verdim, Onu vazgeçirmek istiyordum, O doğru olsa da!.
O ise bana ağzında gülücük olmayan bir tebesümle bakmaya devam ediyordu.
Hani şu filmlerde ki peygamberlere benzer bir tebessümle.
Karşısındaki insanı afalatan, aptallaştıran ve utandıran bir gülümseme.

Sonra, dikkatlice Xayri'yi gözlemledim, yarı karanlık fanos ışığının altında.
Korktum, çünkü tamamen peygamberliğini ilan etmeden ziyade bu “O“ olmuş mizacı ve inanmışlığı vardı.
Her şey gerçekti.
Ve bu filmin sonunu biliyordum.

“Bak dostum öyle olsan bile formalite vazgeç, bu kadar ilahi totem,fotoğraf,afiş ve asıl önemlisi daha yeni bir peygamberleri dururken, yerler seni“ dedim.
Hiç cevap vermedi, tekrar peygamberce gülümsedi.

Acaba onu mutlu etmek ve vazgeçirmek için tek müritti olsam mı?.
Neden bu hallere düştü acaba?
Akıllı çocuktu Xayri.

Sonra benimle bayağı uzun bir sohbete daldı ama tek kelime anlamadım.
Şimdi de hiç birini hatırlamıyorum.
Ama hatırladıklarım ve şimdi analiz ettiğim şey, garibimde diğer kendini ilan etmiş peygamberlerden aşağı kalan bir tarafı yoktu.
Sadece arkasında bir Constantin, Darius,ideoloji ve mümin gücü yoktu.
Şans işte.

Ölümden kurtardı kendini, ama hiçlikte kayboldu gitti.