Hasan Bildirici
Türk güçleri, Kürdistan halkının sömürgeci barikatları kırıp geçtiği 2012 Newroz'unun intikamını almak için bugün, yani 2012 yılının 14 Temmuzu'nda Diyarbakır'a yine vurdu. 14 Temmuz, sömürgeci Türk alçaklığının zulmü altında inleyen Diyarbakır Zindanı'nda PKK kadrolarından Hayri Durmuş, Kemal Pir, Ali Çiçek ve Akif Yılmaz'ların hayatlarını kaybettikleri ölüm orucunun da başlangıç günüydü. O güne gelene kadar Mazlum Doğan 21Mart 1982'de karanlığa üç kibrit çöpü yakarak hayatını feda etmişti. Ferhat Kurtay, Eşref Anyık, Mahmut Zengin ve Necmi Öner ise 18 Mayıs'ta bedenlerini ateşe vermişler, su dökerek ateşi söndürmek isteyen arkadaşlarına:
"Su dökmeyin, su dökmek ihanettir" diyerek Diyarbakır Zindan karanlığını vurup geçmişlerdi.
14 Temmuz Ölüm Orucu, bir doruktu. Lübnan kamplarına sığınan bir avuç PKK'li, ağlayarak hissettikleri Amed Zindanından yükselen ölümcül çığlıklara ancak 1984 yılının 15 Ağustosu'nda karşılık olabilmişlerdi.
BDP ve DTK'nin Diyarbakır'da düzenlemek istediği "Özgürlük için demokratik direniş" girişimine, sömürgeci kolluk kuvvetleri ezilip geçtikleri Newroz gününün intikamı niyetine vurdular. Vururken milletvekili ve belediye başkanı dinlemediler.
Türk ırk devleti için zaten önemli olan seçilmek değil, kimlerin ne niyetle ve hangi oylarla seçildiğiydi.
Türkçede "piç" kavramı vardır. Annesi ve babası belli olmayan çocuklar için kullanılır. Bu kavram çocuğa ve insana hakarettir. Zaten "piç"in gerçek anlamı o değildir. İnsana "piç" denmez. Fakat bitkiye denir. Ziraat okulu okuduğum için, okulda "piç" kavramıyla çok karşılaşırdık.
Piç, bir ağacın kökünden veya gövdesinden çıkan istenmeyen filizin adıdır. Ağaç sahibi, istenmeyen filizi koparıp atar.
Türk ırk devleti Kürtlere "piç" muamelesi yapıyor. Onların filizlenmesine, gürleşmesine, meyveye durmasına izin vermiyor.
Sömürgeci Türk yasaları karşısında, Kürdün yaşam yasaları filizleniyor. Diyarbakır'da sömürgeci hükümranlıkla, bundan kurtulmak isteyen Kürtlerin ulusal yasaları çatışıyor.
Boy veren filizle çürümüş ağacın gövdesi arasındaki savaşı filiz kazanacak.
Bu yolda, sömürgeci alçaklık seçilmiş falan dinlemeyecek.
Polislerden şiddet gören belediye başkanlarının ve milletvekillerinin:
"Bize vurmayın, biz seçilmiş kişileriz" demelerini sadece acı bir tebessümle izliyorum.
"Türk devleti Kürdistan sorununu çözemez, Kürdistan sorununun çözüldüğü yerde Türk devleti olmaz" diyenlerden olduğum için, Türk devletine karşı herhangi bir kahırım yok.
Diyarbakır baş kaldırdıkça, sömürgeci Türk devleti vuracaktır.
Fakat Kürdistan ulusal kurtuluş hareketinin Amed için alması gereken tedbirler vardır. Başından beri şehir direnişinin dağ direnişiyle omuz omuza gitmesi gerektiğini savundum. Şehrin sokaklarına Kürdistan direniş kuvvetleri hakim olduğunda, operasyon birlikleri ellerini kollarını sallayarak dağları vuramayacaklardı. Diyarbakır'a Kürdistan direniş kuvvetlerinin hakim olmamasının bu satten sonra herhangi bir mazereti olmamalıdır. Halk yanındaysa, sokaklar ve evler senindir. Halkın gençleri yanındaysa, şehrin bütün sığınakları ve girdisi çıktısı senden sorulur.
Böyle bir şehirde halka saygılı olmayan başka bir silahlı gücün sürekli hükmetmesinin herhangi bir mantığı ve mazereti de olmamalıdır. Birileri alçaklık yapmak için oradaysa, halkına sırtını dayamış Kürdistan direniş kuvvetlerinin onları oradan söküp çıkarmak gibi temel bir uğraşı olmalıdır.
Amed, bundan böyle daha çok direnecektir. Ancak Amed'i sürekli biber gazı, gaz bombası, mermi ve cop altında bırakan direniş türlerinin yerine, Diyarbakır'ın sokaklarını zalimler için girilmez hale getiren bir direniş çeşidine ihtiyaç vardır.
Çürümüş ve köhnemiş Türk devleti, Kürtlerin devleti değildir. Bu devlet Kürdistan'da Kürtlerin lehine iyileştirilemez.
Televizyonda saldırı altındaki BDP milletvekillerinin ve Osman Baydemir'in haykırışlarını izledim. Nasıl vurulduklarını gördüm. Kendilerini cesur buluyorum.
Ama artık sömürgeci Türk güçlerinin Diyarbakır'dan sökülüp atılmasının derin hazırlıklarını yapmak gerekmektedir...

[email protected]

Rojevakurdistan