ZAMAN ZENGINIYIM!

Bugün 4 Mart 2005. “Efemdilerim” zoraki ikamatgahimin kapisina dayandilar. Yeni
kararlarini bildirdiler. Göcüyorsun dediler. Yerimden memnunum desemde dinleyen
yok. Kuraldir dediler. Lafi mi olur?

Bir yere alisiyorsunuz. Bir ceki düzen veriyorsunuz. Yasanir hale
getiriyorsunuz. Bir “efendi” kapiniza dayaniyor, düzeninizi yikiyor. Engelemeye
gücünüz yetmiyor. Kendinizi paralarsanizda bir ise yaramiyor. “Efendi” güclü.

Milletce alisik oldugumuz bir emrivaki. “Efendi” kapiya dayanir. Göcüyorsun
denir. Kürdün seltesi sirtinda.

Son on yil icinde 5 milyon insanimiz anayurdundan zorla sökülüp alinmadi mi ?
Bilmedigi el yurduna sürgün edilmedi mi? Gösterilen mekanlarda mecburi iskana
tabi kilinmadi mi? Acliga, yokluga, sefalete, mahkum edilmediler mi? Kürdün
yasamini alt-üst etmediler mi?

TC devlet sinirlari icinde Kürde yapilan az gelmis olacak ki, göcebe devletin
Basbakani Recep Tayyip Erdogan, “Dünyanin neresinde olursa olsun, Kürdün
varligina karsi mücadele edecegiz” dememis miydi?

Alisiktirlar, yaparlar. Ata-baba meslegidir. Tüy cikar, huy cikmaz. Var
olmalarini yer yüzünde Kürdü bittirmeye baglamislar. Hele bir de AB ülkelerinin
destegini arkalarina almisken, niye vazgecsinler ki?

Son dönemlerde Avrupa ülkelerinde Kürt politikacilarina yönelik baslatilan
sürekavi bunun kaniti. Patner göcebe devlete verilmis sözler var. Geregi
yapiliyor. Kürt politikacilari yakalaniliyor, tutuklaniliyor, uzun süre
hürriyeti gasbediliyor. Mücadelesi sekteye ugratiliyor. Kürdün yasami alt-üst
ediliyor. Celatlarina hediye edilmek isteniliyor.

Fakat bu isler öyle göründügü gibi kolay olmuyor. Insanligin ortaya koydugu
deger yargilari var. Demokratik kamuoyu var. Herseyden önce organizeli Kürt
yurtsever hareketi var. Karsilarinda böylesi asilmaz engeler var.

Olsun sonucta Kürt, göcebe devlete verilmesede, kendini “Türk” zaneden devsilmis
ucube patnerlerinin keyfini hos tutuyorlar. Devsirilmis ucube bunada razi. Sahte
zaferlerin gülünc kahramanlarina bu da yetiyor.

Konudan uzaklastik. Ben, yine günün serüvenine döneyim.

Göcüyorsun emri üzerine pilimizi pirtimizi denklestirdik. Bekle babam bekle.
Saatler gecmek bilmiyor. Meger tasinacagim yeni mekanimin yerli magduri, bir
baska magdurla dögüsmüs olmasin mi? “Efendilerim”, beni unutular. Önce diger
meseleyi halettiler. Her bir magdura bir haftalik hücre cezasiyla sorunu kazasiz
belasiz cözdüler.

Bizede yol göründü. Pilimizi pirtimizi bir el arabasina yükledik. Münirem önde
ben arkada yeni ikametgahima vardik. Eski mekanim kadar temiz ve konforlu degil,
ama elden ne gelir. Mecburi iskan dedik ya.

Yerlestim yeni mekanima. Bir temizlik, bir ceki düzen verdik. Almelo´ya geleli
dört gün olmustu. Arneihm´den buraya sevkedilirken efendim, cantami arabaya
koymaya unutmustu. Esyalarim olmayinca banyo´da yapamamistim. Teke gibi kokmaya
baslamistim.

Yeni mekanima alismaya calisirken “efendilerim” cantamida kavusturmuslardi. Ilk
isim güzel bir banyo yapmak oldu. Bunada sükür. Allah “efendilerim”den razi
olsun dedim. Bedua edecek halim yok ya.

Yemektir, kahvedir, sigaradir derken kendimi sirtüstü yataga biraktim. TRT-INT
aksam sekiz haberlerini dinlemeye basladim.

Devrisilmis-göcebe toplumun Basbakani Güney Afrika gezisinde. Tam bir maskara.
“Milli atlet Elvan”in babasinin evinde. Atmasyonun bini bin para.

Dünyada esi benzeri irkci uygulamaya maruz kalmis insanlarin gözünün icine baka
baka “Her ne kadar ülkelerimiz cografik olarak birbirinden uzaksada,
halklarimizin tarihsel kaderi birbirine cok benzemektedir. Bu, bizi birbirimize
yakinlastirmaktadir.” demesin mi? Ne olacak? Utanmaz adam!

Cildiracagim. Kafami mi duvara vursam? Bunu hic yapar miyim? Devrisilmis
ucubeleri hic sevindirir miyim?

Adamlari tanimasam, Güney Afrika halkinin ugradigi irk ayirimina ugradiklarini
sanacagim. Yazik yazik, bu adamlarda irk ayirimina ugramis deyip gözyaslarimi
tutamiyacagim. Eyvah deyip agit yakacagim.

Ama ben bu ucubeleri taniyorum. Irkci, soven, fasist, jenositci, asimilasyoncu
olduklarini cok iyi biliyorum. Devsirilmis ucube toplumun devsirilmis
Basbakaninin sözlerinide Güney Afrika halkina hakaret sayiyorum.

Artik yatma zamani. Zaman zenginiyim. Zamani bol olan benim gibi issiz gücsüz
bir insan ne yapar? Yataga sirtüstü yatar, derin hayaller kurar. Bende aynen
öyle yaptim. Iste kimsenin müdahale edemedigi sahip oldugum alan. Yükleniyorum
tenbel beynime. Haydi uyan diyorum. Ne yapabiliriz diye.

Kararimi verdim. Burada bos durmayacagim. “Efendilerimi” rahatsiz edecegim.
“Bölücülük” propagandasi yapacagim. Buradaki varligimla onlari rahatsiz
edecegim. Gerci daha evel iki gol atmistim. Birini karsisina cikarildigim
yargica, ikincisini yetkili makamlara. Bu maci cok farkli kazanmaliyim. Cünkü
benim sahsimda Kürt milleti kazanacak.

Daliyorum! Haydi bana eyvallah.

04 Mart 2005