Qeseri kusura bakma yazıların pek anlaşılmıyor. Neyi kasediyon, neye vurgu yapmak istiyon çoğu zaman anlayamıyorum. Sanırsam naifliğimden kaynaklanıyor. Fazla derin biri değilimdir, yüzeylerde dolanırım genelde. [i]Avrupa akılcılığı[/i] ve [i]Kürd duygusalıklık[/i] durumudur, bizim sorunumuz. Avrupa kişilere bel bağlamaz, kahraman yapmaz, idollaştırmaz..çünkü pagan mantık Avrupaya çok acılar çektirdi. Avrupa ; sisteme, yasalara, işleyişe bakar, bundandır ki problem oldu mu hayal kırıklığı değil, sokağa dökülme Sarkozy, Merkel, Brown...ağzının payını ve ayaklarını denk alma dersleri verilir, halk tarafından. Bir Kürdler sistem ve yasalara değil, dürüslüğe, güvene, kahramanlara...bel bağlarız. Bu, [i]sorunsalık[/i] zamanında ise haddini bildirme değil genelikle hayal kırıklıgi ve pasifize olarak ortaya yansır. Şimdi bir zamanlar [i]'Serok Apo'[/i] diyorduk, olmadı özneyi değiştirdik '[i]serok Barzani, Mom Celal...[/i]'demeye başladık. Evet insanlar ülkesinin liderlerine [i]'Başkan'[/i] der ama bizim gibi o kelimenin altına umutlarının tapusunu vermezler. Bir görev ve sıfat olarak ele alırlar. Şıvan Perweri severim, insani yönlerine kısmen değer verirken ama yüzde 90 sanatınadır sevgim. Ben PKK'ye bel bağlarken Şıvan başka yerlerdeykende dinliyordum, KDPye gittiğinde ve PKK tarafından yasaklandığında da dinliyordum. Dün [i]"ey hevale kahraman İmralı"[/i] dediğinde ve şu anda dinliyorum. Çünkü ben sanatı ve sesi dinliyorum. Değilse ideolojik, politik, felsefi çizgimi onu referans alarak yol katetmedim ve etmiyorum. [b]Bence biz Kürdlerin bireysellik ve kendi tanrısı olmama sorunuda Kürdistan sorunu kadar büyük bir problem.[/b]