Değerli Rojhat, Yazdıkların tüm kürtlerce okunması gereken bir ibret vesikasıdır. Türkiye iki tane kürt cumhurbaşkanı gördü. Cemal Gürsel ve Turgut Özal. İtiraf etmeliyimki Celal bu ikisi ile aynı düzeye düştü. Siyasi ihtirasları Saddam'ın cahşı olarak 1966'da BAAS silahları kuşanmasından sonra Celal'i Kürdistan karşıtı arap-türk-fars sözcülüğüne kadar götürdü. Kerkuk kaybedilirse bunun birinci derceden sorumlusu iştihasına gem vurma yetisinden yoksun yaratılmış bu muhteris olacaktır. "Kürdistan bir hayaldir, Kerkuk bir kardeşlik şehri olacaktır" demesini iliklerine kadar işlemiş kendine güvensizlik yada düşmanına sevdalanmak şeklinde hamasi tanımlarla açıklamaya çalışanlar çıkabilir. Oysaki Celal'i bu duruma sürükleyen ipin üstünde kalma hırsıdır. Özelliklerine çok acı tecrübelerle vakıf olduğu halde Celal ile fifti-fifti oyunu oynamakta mahzur görmeyen ve onun ihtiraslarına alet olan Mesut Barzani de en azından onun kadar suçludur. Mesut Barzani, belirleyici konumdayken Celal'i hiç aratmayacak hatta ondan daha ham yada yamyam Neçirvan'ı yetkilerle donatıp siyaset sahnesine çıkarmanın vebalini de boynuna asmış vaziyette. Celal ve Neçirvan'ın müştereken serdikleri kurtlar sofrasının birinci dereceden kurbanı kürt halkı ise ikinci dereceden kurbanı Mesut Barzani'dir. Bu muhteris ikili Mesut Barzani'yi boşa çıkarmada fazlaca zorlanmadı. Kurtlukta düşeni yemek kanundur demek var ama kendi düşen ağlamaz demek bu durumda daha doğru olanıdır. Celal Talabani kürtlüğün utancıdır. Neçirvan'da öyle. "Türkiye büyük ağabeyimizdir" dediği gün diğer ağabeylerine atıfla Türkiye'ye büyüklük bahşetmesi Neçirvan'ın insanlığından şüphelenmek için yeterli sebeptir. Vurgun furyasımı? Onlara hiç değinmeden ve ahlaki tefsire girişmeden sırf ihtirasları bağlamında bakmak bile bu ikiliden ve etraflarına topladıkları satılık takımından iğrenmek için fazlasıyla yetiyor. Selam ve saygılarımla.