Türkiyenin batı ilerinin tüm inşaat ve kısmen tarım işlerini kürtler yapar.Belki tüm ortaoğuda işçilik ve ustalıkta kürtler kadar deneyimli kimse yoktur.Eskiden köylerde harmanı kaldırdıktan sonra,hayvanlarımızın yemini karşılar,evin geri kalanına teslim edip, İstanbul gibi türk şehirlerine amelelik yapmaya gidiyorduk.Köydeki arazi geçimimize yetmiyordu.

Ben o zaman bir inşaat şirketine girmiştim.İş çok zordu.İşçilerin yüzde doksanı kürtü.Başka Miletlerden ve Türkler çok azdı.İşe başlayan oluyordu ama,inanın çoğu on gün doldurmadan kaçıyordu.ben bir sefer altı ay,tam yevmiye çalıştım.Bir gün istirahat etim.Bir türk işçi başımıza musalat olmuştu.Komanya yemeğini bir gün önceden pişiriyorduk.Ertesi gün yevmiyeden olmamak için,Her sabah kalkıyorduk yemeğin içindeki etler yok.

Çalışanlar yakın köylülerimiz ve diğer kürt vilayetlerinden insanlardı.Yahu bu eti kim yemeğin içinden seçip yiyor diye çok uğraştık.En son dedim ben yatağa girecem ama uyumayacam.Bakalım bu hırsız kim? Nihayetinde yatma numarası yaptım.gece saat 03 civarında biri yavaşça kalktı.Ben yorganın altından gizlice baktımki,bizim tırko yavaşça tencereye yaklaştı,tam eti çıkarıyorduki suçüstü yaptım.

Ulan utanmıyormusun işçilerin istikakını yiyorsun dedim.Neyse biraz sopa yedi.Ertesi gün işi bıraktı gitti.Yanı ordada işi gücü puştluk şerefsizlik.Onuru şerefi hiçbir zaman olmamıştır.Bugün türk ilerini kalkındıran emek veren esas güç Kürtlerdir.Bugünde böyle..

Siyah tenekelerde, topladığımız odunlarla kaynatır banyo yapardık.Memlekete gitiğimizde para götürmemiz gerekirdi.hemen hemen Kürtlerin hali buydu.Yazın köyde reşberlik,hayvancılık,kışın amalelik yapardık.Bugünde farklı değil.Bir değerimizde yoktu.gel kıro,git kıro..

Bir gün benim patronla başka bir patronun sohbetine tanıklık yaptım.Benim patron diyorduki siz neden başka ülkeden gelenlere iş veriyorsunuz,burada bir sürü itimiz köpeğimiz var diye,diğeride haklısın diyordu.Yani o it köpek bizdik.Yani nasılki ulusal olarak bizi inkar ediyorlardı ise,geçim için emek veren kürtleride,maraba,işçi olarak görse yine iyi,insan olarakta kabul etmiyorlardı.

En özgür olduğumuz yer köyümüzdü.Özgür dedikte diğer halkların özgür köylüleri gibi değil.Bir işimiz karakola düştüğünde,karakol komutanı bizi tokatlıyordu.Neden önce bana geldiniz diye? Önce onun ortağı ağaya gidip derdimizi anlatacaktık.Halbuki kendi yasalarına göre talebimiz sıradan işlerdi.Yapmakla zorunlu yasalardı.ağa dedikte,türk filimlerindeki ağa değil,köyde maddi durumu en iyi kişi.

Haydi ağaya gitik.O zaman borçlanırdık.Ağa bize derdiki,ben bir şey istemiyorum.Yalnız karakol komutanına bir şeyler vermek lazım.Paramız varsa veriyorduk,yoksa ağa diyordu ben şu kadar veririm ama sende şu kadar gün bana marabalık yapacaksın.Çaresizlik her yerdeydi.Bu eskiden beri süren gelenekleşen yaşam tarzı,1975 ten sonra direnişle karşılaştı.Okuyan öğrenciler köylüleri biraz bilinçleştirdi.Daha sonrada pkk nin çıkışıyla son buldu.
Bunun nedeni halkı pkk ye kaptırmamaktı.

O ağa öldü,oğulları ise bugün koruyucudur.Şex said direnişine katılmayan ailedir.Fakat şehit verenlerin ailesi ise, bugünde yurtseverdir.Demeki ihanet bir aileye bulaştımı,epey süre devam ediyor.

Batı ilerinde karşılaştığımız zorluklar,köyde başka türlü sürüp gidiyordu.Bugün koruculuk olsada,o eski zorluk kalmamıştır.Aynı karakolun subayı halkı kazanmaya çalışıyor.Kibar davranıyor.Sisteminde değişikli yok aslında,kürde karşı aynı, ama bunu gizliyor.Pkk li değilsen,kimse sana hakaret etmez.Tam tersine arkadaşlık yapar.

Ortadoğuyu kalkındıran emekçi kürt yığınları,beşikten mezara kadar,ister kurdistanda ister metropolerde olsun,hiçbir değeri yoktur.Eğer kürtler bu çalışma yeteneğiyle kurdistanda çalışmış olsa,dünyanın süper gücü olur.

İşte ,okulda,marabalıkta her yerde puştluğa uğruyorlar.