Yadê Çima Em azad Nînîn!

Xalis Açar

Güneş tenli esmer coğrafyanın çocuklarıydı onlar.
Dört parçaya bölünmüş esmer bir vatanın Newroz çiçekleriydi onlar.
Adı var kendi yok bir vatanın özgürlük rüyasıydı benim halkımın Çocukları.
Kiminde gece yarısı düşman dipçiklerinin kırdığı kapı ardlarında .
Kiminde Béri`ye giden Bériwanların ardında yakalamıştı ölüm ve zulüm onları.
Kiminde Newroz ateşinde şahlanmisti özgürlük umutları.
Kiminde minicik parmaklarıyla yaptiklari zafer işaretinde.
ülkemde en ağır suçtu zafer işareti yapmak.
Yada kendi dilinde güneşe haykırmak.
“yade yade em çima azad ninin“
Yıkık dökük bir gökyüzünden başka şeyleri olmamıştı.
Güneşin, tenlerde kalıcı izler bırakarak battığı ülkenin çocuklari hiç ağlamadılar, hiç gülmediler, hiç sevinmediler, hiç umut etmediler, hiç söylemediler, hiç yazmadılar, hiç okumadılar, hiç bilemediler, hiç duyamadılar, hiç yoktular. Onlar bir gün olsun yaşamadılar.
Yaşamak onlar icin özgürlük coşkusuyla düşmana minicik elleriyle iki taş atmaktı.
Yaşamak onlar için ya kırılan kollarıydı.
Yaşamak onlar için barbar sömürgecilerin oyuncağı bir “insan“ polisin vurduğu dipçiklerdi.
Komadaydı ülkemin çocukları , yada daha ondördünde onlarca yıl sürecek tutsaklık için parmaklıklar ardında.
Sömürgeci zalimler dünyaya “armağan“ ettikleri çocuk bayramıyla övünürken.
Esaret altında tuttukları bir halkın çocuklarının kollarını kirabilecek Kadar aşşağılık ve zalimdiler.
Esaret altında tuttukları bir halkın çocuklarını daha ondördünde yıllarca sürecek bir tutsaklık için parmaklıklar ardına koyacak.
Yada aşagilik egemenliklerini dünyaya “armağan“ ettik dedikleri çocuk bayramında gösteriyordu.
Seyfi Turan daha 14'ünde bir Kürd , savaşın , Bombaların ,Esaretin ve güneşe“yade em cima azad ninin“haykırışlarının yasak sayıldığı adı yok ülkemin çocugu.
14'ünde komada.hemde sömürgecilerin utanmazca bütün dünya çocuklarını davet etik dediği yirmi üç Nisan şenliklerinin yapıldığı gün.
Bütün dünya cocukları.!
Kürdistan denen bir coğrafya bu bütün dünyada yokki(!) dolayısıyla Kürd çocuguda yok.
Yaşıyorsak kendi irademizle kendi özgür coğrafyamızda yasamalıydık. Aksi durumda yoktuk , iradesi özgür değilse insanın yaşamıyor demektir.Varlığımızla irademiz arasındaki engelleri yok edemedikçe egemene biat eder , yaşamıyor oluruz.
Onun için hiç yoktu onlar. Olmayan bir vatanın çocuklarıdırlar, olmayan bir kavmin, olmayan bir dilin sahibidirler. Onların ne ataları, ne tarihleri, ne de devletleri vardı. Onun için bir gün olsun yaşamış değildir Kürdistan'ın çocuklari.
Dört parçaya bölünmüş bir coğrafyanın dört parçasının ayrı yükünü taşıyacaktı omuzunda benim halkımın çocuklari. Umudu dörde bölecek , yaşamı dörtle Anacaktı.
Kiminde Dörtler olup bir kibrit çöpünün ucundaki kav gibt aydınlatacak.
Kiminde Esmer coğrafyamin güneş tenli kahramanı Barzani olacak kürd coğrafyasını özgürlük icin arşınlayacak.
Kiminde Yahya Menekşe olacak bedeninde onlarca kurşun yarası taşıyacak.
Kiminde Kawaye Hesenker Newroz alevini harlayacak.
***
23 Nisan 2009 sömürgeciler Dünyaya armağan ettikleri(!) çocuk bayramını Kutladılar 14'ünde Seyfi Turan`ın kemiklerini kırarak.
Kutladılar kirli potinleriyle işgal atinda tuttukları ülkemin cocuklarını katlederek.
Benim halkım Bayramlarda katledilir!.
Güneş tenli esmer çocuklarin ülkesinde kırılan kemiklerimizle kuyuları dolduruyoruz biz.
Yeryüzü sessiz. Insanlık suskun.
Değilmiki Kürdüz , o halde yokuz.
Yeryüzünde namusu onuru bu kadar ayaklar altına alinan basta bir halk varmıdır..?
Seyfi Turan'a inen dipçik darbeleri asırlardır süren bir barbarlığın özetidir.
Seyfi Turan'a vurulan dipcik darbeleri asırlardır süren bir yanlızlığın özetidir.
Seyfi Turan'a vurulan dipçik darbeleri asırlardır süren bir zulmün özetidir.
Hic bir barbarlik bu Kadar uzen sürmedi.
Hic bir yalnızlık bu Kadar ağır sürmedi.
Hic bir zulüm bu kadar onur kırıcı olmadı.
Yürekleri Kürdistan diyen ülkemin çocuklarının üzerinde uygulanan bu vahşet asırları buldu.
Paramparca ülkemin her birinde ayrı bir vahşet yasadi ülkemin çocukları.
Her birinin yaşam umudunu yok etmeye yönelik sömürgeci zulüm asırları buldu.
Halkımın esmer tenli çocuklari işkence tezgahlarında halaya durdular.
Halkimin özgürlük düşlü cocuklari annelerinin karnında ölümü tanıdılar.
Sömürgeci barbarlar tarihi inkar ettiler yemin billah ederek. Bayramlar icad ettiler cocuklara armağan (!) ,
Tarihe ettikleri küfürün inkarın haddi hesabi Kalmadı.
Kollarımızı kırdılar , dipçikleriyle ondördünde komaya girdik.
Sömürgeci zulmü milim milim uyguladilar.gencecik kızlarımızın ırzına geçtiler. Bebeli kadınlarımızın karnını deştiler. Fırat , Dicle,Munzur kann kırmızı aktı.
Munzur`da alabalıklar suyun kan rengine isyan ettiler.
Yedisinde dipçik , yetmişinde darağacı kurdular.
Yeryüzü , Gökyüzü , Ay , Güneş , yıldızlar isyana durdu Sömürgecilerin bu zulmü karşısında.
Enfal'de ücyüzbindik katledilen.
Barzan'da çocuklarını babasız bırakan sekiz bin Kürd erkeği.
Halepçe'de dedesinin kucağında can veren sessiz tanık.
Dersim'de Seyid Rıza'nın yoldaşlarıydık.
Amed'de dağkapı'dan mardinkapı'ya Kadar darağaçlari dikilen Şeyx Said ve arkadaşlarıydık.
Piré Piran“dik katledilirken özgürlük diye haykiran.
Düşman karşısında bükülmeyen Irade ne Anamız Türk'tü . ne Babamız Arap.
Biz öldük Munzur kudurdu.
Biz asıldık Dicle yatağından taşıp surlara vurdu.
Ahh Munzur Ahh Dicle ah Fırat diliniz olsada anlatsanız bu halkın Çocuklarinin yaşadığı zulmü.
Siz kahırdan taştınız ya biz?.
Kadi Muhammedin Çocuklarıydık.
Darağacına giderken mazlumların hesabını soran.
Seyid Rıza'nın torunlarıydık
“'Ewlade Kerbelayme. xetayme. Ayibo, zilmo, cinayeto!' diyen ve düşmana boyun eğmeyen.

Şimdi halkımın Çocukları tutsak
Şimdi halkımın Çocukları yaralı
hawar var kulaklarımda.
Hawar yade hawar.em cima azad ninin.
Deng biden me brano...

24,04,2009
Xalis Açar