Kek Paloyî, Ez gellek spasîya xwe dikim ku te bi kurdî silavek germ da min û herweha ez jî bikaribim bi bersivek bejim; tu her bijît. Te ji dibistana tirkan bîranînek xwe bi mere parve kirî ye. Dibe ku ez ji wek bersiv li ser bîranînek xwe bisekinim. Sal 1968 bu li welatê me erdhec chêbibû. Me li gom û tewlan ders digirt. Li dibistana me de em hemu li tewlê kombibun û mamostê me jî ders dida me. Mamoste vegerîya got; "cocikler kimin evînde bez vardir. Salonda Ataturk'un bustu kirlenmis. Kimin evinde bez varsa gitsin getirsin ve Ataturk'un yuzunu silsin." Hesen got; "Ogretmenim bizim evde var" Hesen ji li ser xwazîya mamoste berî da mal. Tu nabejî rojek berê li mala wana beranek hatîye sherjê kirin û li mala wana jî bezê beran( Koyun ic yagina kurdce de bez denir)hebuye. Hesen tîne û êdî cixwas ji wî hatîye bi wecê Kemal're dike. Em derketin ku em chi bibînin Kemal spî chîl bu ye. Kek Paloyi, Em di herdû pêkenînde ji dibînin ku rewshenbîriya Kurdî di salên dawîyê de mirî ye. Partî û rewshenbîrî ji bo avakirina ziman û dîrokê he ye. Lê ne sîyasetê berî da avakirina ziman û ne jî rewshenbîriya welat ev kar da ser milê xwe. Ji vî yekê ye ku em iflah nabin. Tishtê ku em di vî malperê de bi kar tînîn tenê gengeshî ye ne maqaleyen direjin ku ez bejim ka em bi Tirkê dest pê bikin. Lewma ji hewesa min nayê ku ez bi Tirkî binivîsînim. Bila HEK ji xwere kîjan zimanê sereke dibîne bila bi wî dest pê bike. Kurdî ji bo min paratonere(xweparastin e) Yê ku di vî malperê de herî erishkare ew jî ew camere. Ne dîrok hisht ne jî peyvek bi dil kir. Insanê bê dîrok û bê ziman wenda ye. Herwaha silav û rêz.