Ji Aso re !
Çîrokek ji Serhedê ye ku ew dizane û fêm dike ji van çirokan. Dema ku dayika wî li ser tendurê bi çiroka xwe ve bû, ka xwedê dizane emrê wî çibû. Lê bi camêrîya xwe, wek guhdervanekek delal bû; bê şik û bê qisûr…
Axayekek hebû ye li welatekek, ji qirixan dûr hete bejî zilimdar.
Camêrê birûmet rabiye û;
“Kuro! Ma rewa ye ku ev qirix li me zilm dike. Divê ku ez vî beradîyê yê ji hole rakim.Radibe bênamûs dikûije û deh sal cezayek distîn e.
Dikeve zîndanê û cezayê xwe dikişin e û roj tê ceza bidawî. Heval û hogirên camêr, cil û bergên wî berhev dikin û xatir ji camêr dixwazin.
Camêrê me, vedigere ji dost û yaranên xwe re;
“na!Hewcedarî bi amedikirina cil û bergan nîn e.Çiima ku carekek din ez xwe li zîndanê vê bigrim”dibêje.
Diçe gund û dibîne ne silavek û ne ji derbasbûyî xwestin.Herkesekek ji gundîyan hatiye guhertin; ne silavek û ne jî rêz.
Vedigere ji dostên xwe re;
“bira!Bênamûs ewqas zêde bune ku tew nizanim kê bikujim. Na bavo!Na. ji kerema xwe re ka cil û bergên min, ez dixwazim dûr û biçim …”dibêje û çûyin ew çûwin.
Li Serhedê ku mêr û mêrxasî diket para mêran. Mixabin! Sal bi al xwezî bi sal a par û pêrar.Rûmetê,rêzgirtin û ne qelaşî…Her tiştekek mixabin! Wenda….
Min xwest wek dostekek bi vi çîrokê ve silavekek li te bikim; bikêmasî lê bi rêzgirtin…
Sersal a 2012 bi dil ez benî..Dizanim ku Beko Ewan, yê carek din derkevin hole..Jîyan jî; bê Beko û Qirixan tu carî nîn e.
Gel silav û rêz…