KADIN
Yazarsa kadın yarina yürüyenlerin safinda
Aşk siniyor yürüdüğü kaldirimlara
Karsilastigi biri ilk gördügü yerde
Sevgilisini öpmeyi kurar kafasinda
Oturdugu kent orman büyütür
Kadin önderse devrimlerin yüreginde
Olmadik yerde tohum yeserir
Yagmur düs ugruna
Alir basini yürür bir bozkira
Olacak sey mi insan ömrünü
Hic eskimeyen bir bahara sigdirmaya calisir
Kum taneleri gibi tek basina sert
Bir arada sahil olur ve yumusak
Kadin sarki söylüyorsa,dans ediyorsa
Bedeninde isik seli
Anilar dost olur gelecekle
Arzularimiz deli bir poyraza dönüp
Eser ucan kuslarin kanatlari altinda
Söyler misiniz bana
Eger sarki söyliyen, dans eden kadinlar olmasaydi
Baris kimin aklina gelirdi yada paylasmak
Resamsa kadin
Fircasinda hep deniz damlar
Kiyisiz morluklara
Hersey vurur kendisini cercevelerden disariya
„Bütün mesele olmak ya da olmamak“
Fakat/ Sahnede basrolü oynuyorsa kadin
Olmak ya da olmamak arasindan da
Güzel bir gülüs gibi yasanabilinir hayat
Kadin isciyse
Siir gercek, resim canli
Sinama yüregimizin politikasidir
Bütün nesneler elimizin cizgilrinde
Kendilerine yer bulur ve büyür bir bicimiyle
Bir mayista
Sicak, tutkulu bir öpücük konar dudaklara
Zülme karsi silah kusaniyorsa kadin
Kar altinda bahar düser daglara
Özgürlük sokaklarda gelir
Parklarda cocuk olur
Ölüme bir adim kala bile
Dostlugu ve sevismayi unutmaz insan
5 Subat `94 Ermenek
Not. Ben bu siiri 14 yil kadinda uzak oldugum bir dönemde yazdim.