Bir yazızyı okurken kimin nasıl algıladığına bakmak lazım. Korku ve cesaret hep at başı gider. Umutlanmak sebebp gerektirir. Oysa yazının bütünlüğünde korkuyu yaratanlarına vurgu vardır ama temkinili yürüyüşle birlikte karların erimesi ve dağların karını eriterek yol alma var... Nasıl bu sonuçlara vardınız, anlayamadım doğrusu. Söz ve eylem birlikteliğinde söze atıftı, tatışılmalı konulara vurguydu. Ama sonuç ise korku ekmişlik olarak algılanıyor... Demek ki Kürd*kıran korku salmış... Demek ki her kes bir bağlamda algılar... ama realite yaşanansa orda hem umut vardır ,hem yıkım vardır... Selamlar... Ahmed beg ise bu yazıya bir başka gözle bakmiş korkudan arıtarak algılamıştı. Demek algılar başka başkadır.