KADIN

Yazarsa kadın yarina yürüyenlerin safinda

Aşk siniyor yürüdüğü kaldirimlara

Karsilastigi biri ilk gördügü yerde

Sevgilisini öpmeyi kurar kafasinda

Oturdugu kent orman büyütür

Kadin önderse devrimlerin yüreginde

Olmadik yerde tohum yeserir

Yagmur düs ugruna

Alir basini yürür bir bozkira

Olacak sey mi insan ömrünü

Hic eskimeyen bir bahara sigdirmaya calisir

Kum taneleri gibi tek basina sert

Bir arada sahil olur ve yumusak

Kadin sarki söylüyorsa,dans ediyorsa

Bedeninde isik seli

Anilar dost olur gelecekle

Arzularimiz deli bir poyraza dönüp

Eser ucan kuslarin kanatlari altinda

Söyler misiniz bana

Eger sarki söyliyen, dans eden kadinlar olmasaydi

Baris kimin aklina gelirdi yada paylasmak

Resamsa kadin

Fircasinda hep deniz damlar

Kiyisiz morluklara

Hersey vurur kendisini cercevelerden disariya

„Bütün mesele olmak ya da olmamak“

Fakat/ Sahnede basrolü oynuyorsa kadin

Olmak ya da olmamak arasindan da

Güzel bir gülüs gibi yasanabilinir hayat

Kadin isciyse

Siir gercek, resim canli

Sinama yüregimizin politikasidir

Bütün nesneler elimizin cizgilrinde

Kendilerine yer bulur ve büyür bir bicimiyle

Bir mayista

Sicak, tutkulu bir öpücük konar dudaklara

Zülme karsi silah kusaniyorsa kadin

Kar altinda bahar düser daglara

Özgürlük sokaklarda gelir

Parklarda cocuk olur

Ölüme bir adim kala bile

Dostlugu ve sevismayi unutmaz insan

5 Subat `94 Ermenek

Not. Ben bu siiri 14 yil kadinda uzak oldugum bir dönemde yazdim.