Barış elçisi; onu bekleyen kitlelere savaş değil, barış mesajları veren konuşmalar yapardı. Barış elçisi; liderini ve örgütünü yücelten, kutsayan sloganlar atmaz, attırmazdı. Barış elçisi; il il, ilçe ilçe, köy köy dolaşır, artık ne Kürd, ne de Türk ölsün derdi. Barış elçisi; Beraber barış içinde yaşayalım derdi. Barış elçisi; bir zaferi kutlarcasına nutuklar atmaz, attırmaz, eğlenmez, eğlendirmezdi. Barış elçisi; iki tarafın da acılarına saygı gösterirdi. Barış elçisi; iki tarafa da barış elini uzatırdı. Diğer tarafı rencide etmemeye özen gösterirdi. Bu savaşta Türklerin de öldüğünü, onların da acıları olduğunu, o acılarla dolu anaların, babaların bu görüntüleri ekranlardan izlediğini düşünürdü.

-------------------------xxx---------------------

BİRAZ EMPATİ LÜTFEN...

Yakın tarihimizde çok kan aktı, Türküyle, Kürdüyle binlerce insanımız öldü, yüz milyarlarca dolar harcanıp Anadolu'nun her yanına derin yaralar açıldı. Acaba evladını kaybetmemiş bir ilimiz, bir ilçemiz, acaba bir köyümüz kaldı mı?

Sanmam...

Anadolu'nun köylerini gezerseniz girişlerinde “Şehitler Diyarı“ pankartının asılı olduğunu görürsünüz. Evlatlarını kaybetmiş anaların, babaların köyleridir bunlar. Türk köyleridir bunlar...

Anadolu'nun köylerini gezerseniz bazılarının girişinde hiçbir pankart göremezsiniz, sadece evlat acısını içine atan, sessizce ağlayan anaların, babaların köyleridir bunlar.

Kürd köyleridir bunlar...

Bu acı Türkün de, Kürdün de ortak acısıdır, Kürdüyle Türküyle ortak acımızdır, bizim acımızdır.

Barış en fazla bu köylere gelecek...

Çünkü bu savaşta en fazla onların çocukları öldü, en büyük acıyı onların anaları, onların babaları yaşadı.

Kandil dağından gelenler “Barış Elçisiyiz“ dediler, barışa katkı sağlamaya, barışı yeşertmeye geldik dediler.

Ama Habur kapısından girerken neden geldiklerini unuttular galiba.

Çünkü “Barış Elçisi“ böyle olmazdı.

Barış elçisi; savaşı simgeleyen üniformayla, kıyafetle gelmezdi.

Barış elçisi; onu bekleyen kitlelere savaş değil, barış mesajları veren konuşmalar yapardı.

Barış elçisi; liderini ve örgütünü yücelten, kutsayan sloganlar atmaz, attırmazdı.

Barış elçisi; il il, ilçe ilçe, köy köy dolaşır, artık ne Kürd, ne de Türk ölsün derdi.

Barış elçisi; Beraber barış içinde yaşayalım derdi.

Barış elçisi; bir zaferi kutlarcasına nutuklar atmaz, attırmaz, eğlenmez, eğlendirmezdi.

Barış elçisi; iki tarafın da acılarına saygı gösterirdi.

Barış elçisi; iki tarafa da barış elini uzatırdı. Diğer tarafı rencide etmemeye özen gösterirdi. Bu savaşta Türklerin de öldüğünü, onların da acıları olduğunu, o acılarla dolu anaların, babaların bu görüntüleri ekranlardan izlediğini düşünürdü.

Barış elçisi; sadece Kürd kadınlarının değil, Türk kadınlarının da kocalarını yitirdiğini unutmazdı. Yetim kalan Türk çocuklarını da anlardı, Kürd çocuklarını anladığı kadar.

Kürde de, Türke de “Zeytin Dalı“ uzatan “Barış Elçileri“ beklemiştim...

Umut ederim ki, bundan sonra gelecek olanlar neden geldiklerini unutmazlar...